صادق زیباکلام
استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران
فکر نکنم کسی نخستین نطق آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور سابق و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، را که در شهریورماه ۱۳۸۴ در مجمع عمومی سازمان ملل ایراد کردند به خاطر بیاورد. همان سخنرانی معروف که یک «هاله نور» زیبا هم گِرد سر ایشان ظاهر شده و باعث می‌شود تا همه سران و رهبران جهان مسحور آن سخنرانی شوند. ایشان ازجمله در خصوص مدیریت جهانی توسط ایران اسلامی سخن گفتند. فرمودند که چون تمدن غرب و مدیریت فعلی جهان با بحران و بن‌بست روبه‌رو شده، ایشان به منظور نجات بشریت با بسته «مدیریت جهانی» به نیویورک آمده.
اما چه شد که به فکر آن نطق تاریخی افتادم. در شروع سال تحصیلی امسال و در نخستین جلسه کلاسم دیدم دارند در دانشگاه نقاشی می‌کنند؛ یعنی درست همزمان با آغاز سال تحصیلی نقاشی و بنایی را هم شروع کرده بودند. البته این نخستین بار نبود که همزمان با آغاز سال تحصیلی کارهای ساختمانی هم شروع شده بودند.
شروع نقاشی همزمان با آغاز سال تحصیلی تنها دلیلی نبود که من را به یاد پیشنهاد «مدیریت جهانی» انداخت. رئیس نقاش‌ها وسط «اتاق اساتید» سرگرم یک گفتگوی عصبی با موبایل بود. او ظاهراً اکیپ نقاش دیگری به یک دانشکده دیگر هم فرستاده بوده اما حراست آن‌ها را راه نمی‌داده و می‌گفته که با آن‌ها هماهنگی نشده.
رئیس نقاش‌ها هم داشت بال‌بال می‌زد که هماهنگی انجام داده؛ اما حراست از آن‌طرف خط ظاهراً می‌‌گفت که به آن‌ها کسی چیزی نگفته. البته حق با مسئولین حراست دانشگاه بود.
از کجا معلوم که آن نردبان‌ها و سطل‌های رنگ پوششی برای «نفوذ» نبودند و عوامل آمریکا و اسرائیل در پوشش اکیپ نقاش قصد نفوذ داشتند تا دریابند که این پیشرفت‌های محیرالعقول که در دانشگاه‌های ما صورت می‌گیرد بالأخص در حوزه علوم انسانی، چگونه اتفاق می‌افتادند (بخصوص نوشتن رساله، چاپ مقالات علمی و انجام پژوهش‌های معتبر با قیمت‌های نازل)؛ بنابراین حراست حق داشته جلوی اکیپ نقاش‌ها را بگیرد که به‌زعم خودش بدون هماهنگی می‌خواسته‌اند وارد دانشگاه شوند.
همزمانی شروع نقاشی در دانشگاه با آغاز سال تحصیلی و مشاجره میان رئیسشان با حراست دانشگاه در خصوص «هماهنگی» من را کاملاً مجاب نمود که انصافاً ما از معدود کشورهایی هستیم که از صلاحیت کم‌نظیری در ارائه الگوی موفقیت‌آمیز «مدیریت جهانی» برخورداریم.
دکتر مچکریم
واقعا خجالت باید بکشید
صادق زیبا کلام
من ساختمانی بیش نمیبینم .