عصر ایران؛ مصطفی داننده- بعد از روی کارآمدن حسن روحانی شرایط ایران عادی شده است. در اواسط دهه 80 و اوایل دهه 90 مردم ایران با شرایط غیرعادی روبرو بودند و هر روز شاهد نوسان و بحرانهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بود.
شاید هنوز مردم ایران فراموش نکرده باشند که وقتی میخوابیدند اجناس در ایران یک قیمت داشت و صبح که بیدار میشدند یک قیمت. چند صباحی است که آرامش به کشور برگشته است و مردم با ناآرامیهای اقتصادی روبرو نیستند.
همین آرامش باعث شده است بخشی از جامعه به سراغ دغدغههای دیگر خود از جمله مسائل اجتماعی و فرهنگی بروند. همین مسئله یک هشدار بزرگ برای حسن روحانی است.
روحانی باید بداند امروز بخشی از جامعه دغدغههای اجتماعی و فرهنگی دارند و نمیتواند به راحتی از آنها چشم بپوشاند. امروز دختران میخواهند به ورزشگاه بروند. امروز بخشی از مردم انتظار دارند مشکل سپنتا نیکنام عضو زرتشتی شورای شهر یزد حل شود و او به شورا برگردد و ...
عمده کسانی که این انتظارها را از دولت اعتدال دارند درست کسانی هستند که به روحانی رای دادهاند. این رای هم به خاطر شعارهایی بود که روحانی در ایام انتخابات با صدای بلند آن را فریاد میکرد.
امروز برای این افراد نمیتوانم و نمیگذارند معنایی ندارد چون رییس جمهور در ایام انتخابات گفته بود اگر رای بالایی بیاورد بسیاری از مشکلات را حل خواهد کرد.
رییس جمهور روحانی در ایام انتخابات توقع مردم را بالا برد و حالا مردم بر اساس آن شعارها، خواهان رفع دغدغههای خود هستند.
اگر روحانی به این خواستهها توجه نکند، بحران ناامیدی در کشور رواج پیدا خواهد کرد. در سال 92 وقتی به روحانی به قدرت رسید، ابر امید بر سر ایران سایه انداخت. صبحی که روحانی در مجلس سوگند خورد، صبح زیباتری نسبت به روز قبل خود بود.
این امید تا انتخابات سال 96 ادامه داشت و ایرانی بازهم به روحانی رای دادند تا تفکر مقابل روحانی به قدرت نرسد. حالا اما به نظر میرسد کسانی که به روحانی رای دادند کم کم درحال ناامید شدن هستند و از سکوت روحانی در بسیاری از مسائل دلخور.
بخشی از رای دهندگان به روحانی ممکن است بعد از این حس ناامیدی، دیگر در انتخابات شرکت نکنند و حرفهای افرادی مانند روحانی را باور نکنند. تاریخ نشان داده است قهر مردم با صندوق یعنی روی کارآمدن افرادی که میتوانند بازهم شرایط ایران را غیرعادی کنند.
متهم اصلی غیرعادی شدن ایران در آن زمان حسن روحانی و اصلاح طلبان مجلس هستند. شاید بتوان گفت امروز اصولگرایان به خاطر برخی تصمیمات روحانی و اعضای فراکسیون امید در مجلس، لبخند رضایت به لب دارند و خود را آماده حضور مجدد در قدرت میکنند.
چشم بر هم زدنی دو انتخابات سال 98 مجلس و 1400 ریاست جمهوری، از راه میرسد و شاید دیگر كسي به داد جریان اعتدال و اصلاحات نرسد.
روحانی و اصلاح طلبان اگر میخواهند تداوم پیدا کنند باید حواسشان به خواستههای بخشی از جامعه باشد.
بزار مصطفی ناداننده
" هنوز مردم ایران فراموش نکرده باشند که وقتی میخوابیدند اجناس در ایران یک قیمت داشت و صبح که بیدار میشدند یک قیمت. چند صباحی است که آرامش به کشور برگشته است و مردم با ناآرامیهای اقتصادی روبرو نیستند."
مردم با کسی عهد اخوت نبسته اند و در انتظار اجرایی شدن وعده ها هستند
آقای روحانی علی الظاهر هم اکنون که دیگر نیازی به رای مردم نداری به بیراهه می روی و با اصولگرایان فالوده می خوری ؟؟!!!
ترکیب وزراء و استانداران و امثالهم بیانگر این حقیقت تلخ است
باید از انتخاب رئیس جمهوری پوپولیسم با حداقل رای در دوره بعد تعجب نکنیم
آرامش مرگ.
- باید حواسشان به خواستههای "بخشی از جامعه" باشد."
همه پارامترهای اقتصادی و اجتماعی فرهنگی و سیاسی کشورمون شبیه یک کشور جنگ زده است. اونوقت شما میگی مشکلات مردم همینه.
به نظر من همه شه
البته من فراموشکار نیستم. وضعیت بحرانی دولت احمدی نژاد وقتی که در پول نفت غوطه ور بودیم، فاجعه بار بود.
اما از آقای روحانی انتظار بیشتری داشتم. مشکل کار و ازدواج جوانان هنوز پابرجاست. اختلاس و فساد مالی آزار دهندست. کم کاری آقایون، ابوالمشاغل بودن آقازاده ها، تعابیری که از خودشون دارند، مثل ژن خوب... خیلی بیشتر از مواردی که ذکر کردید باعث ناراحتی و ناامیدی میشه
اینکه روزانه قیمت ها بالا نمیره
نه اینکه اینجا شده ژاپن
و گرنه کل مردم بیکار هستند و وضع خراب
که حتی احمدی نژاد وزیر زن داشت
ميبينم كه كم كم داري از ماله كشي دست برميداري
روحاني 24 ميليون را به برادرش فروخت . تا اصولگراها يه پخ كردن تمام وعده هاشو فراموش كرد . پس بهتره اصولگراها حكومت كنن ، تا اينكه يكي به اسم اعتدالگرا و اصلاح طلب بخواد فرامين اصولگراها رو اجرا كنه
دیوانه این جمله شدم، امشب تا صبح از شادی خوابم نمیبرد!!!!!!!!!!
دقیقا در مورد من، این جمله مصداق دارد.
رای دادن به روحانی انتخاب بین بد و بدترین بود و خودمم میدونستم که نباید توقع زیادی داشت ولی دهن کجی به مردم و برعکس شعارها عمل کردن واقعا توهین به شعور ما بود
عاشق این جمله و نویسنه اوم هستم. احیانا عصر ایران نویسنده در خارج از این کشور داره؟!