اعتماد نوشت: بابت زلزله پُرصدمه غرب کشور، سه‌شنبه 23 آبان عزای عمومی اعلام شد؛ اما اکران عمومی فیلم «خالتور» همچنان ادامه یافت.
اين روزها كه در ايام پاياني ماه صفر به سر مي‌بريم. اكران تمام فيلم‌ها و نمايش‌ها به همين دليل تقويمي متوقف شده‌اند و طبعا اين سنت هميشگي، بدون توجه به فضاي غمبار يا شنگول فيلم‌هاي مختلف، شامل همه شده است. اما در روزي كه عزا به عينيات جامعه خودمان مربوط مي‌شد و همين نزديكي‌ها، به داغ مردمان كرد ايراني برمي‌گشت، گويي عنوان «عزاي عمومي» فقط در قالب يك عبارت و به شكلي كاملا صوري و تشريفاتي مطرح بود.
از عزا در فضاي عمومي جامعه، در توقف پخش برخي قطعات موسيقي و برنامه‌هاي روتين صدا و سيما و جايگزيني برنامه‌هايي ديگر و از جمله در توقف اكران فيلمي كه به واقع لقب بي‌معنا و لس‌آنجلسي‌وار «شاد» بيش از ژانر متعالي «كمدي» برازنده آن است، هيچ نشاني نبود. اين در حالي است كه هر كس هر برشي از تصاوير «خالتور» را در مثلا در سردر سينما آزادي يا در ويدئووال‌هاي پشت گيشه پرديس‌هاي سينمايي ديگر مي‌بيند، چشمش به تصويري جز بشكن و بالابنداز آدم‌هاي فيلم نمي‌خورد. در اين شرايط، شايد بي‌راه نبود كه از سازندگان و صاحبان فيلم توقع همدردي مي‌داشتيم؛ اما شيخ اجل فقط براي زمانه خود نسروده بود كه «مرا به خير تو اميد نيست؛ شر مرسان» به همه اعصار اشاره داشت.