پرفروشترين فيلم سال 2008 سينماي تايوان، لقب موفقترين محصول كل تاريخ سينماي اين كشور آسيايي را هم گرفت.
به گزارش فارس، پرفروشترين فيلم سال 2008 سينماي تايوان، لقب موفقترين محصول كل تاريخ سينماي اين كشور آسيايي را هم گرفت.
«دماغه شماره هفت» كه اواخر ماه آگست گذشته در سينماهاي تايلند اكران عمومي شد،توانست بيش از ده ميليون تماشاچي را جذب خود كند. نه فقط در سال 2008 هيچ فيلمي نتوانست اين تعداد تماشاچي را به داخل سالنهاي سينما بكشاند، بلكه در كل تاريخ سينماي تايوان هم هيچ فيلمي اين تعداد تماشاچي نداشته است.
«دماغه شماره هفت» را تهشنگ وي بر اساس فيلمنامهاي از خودش كارگرداني كرده و يك كمدي درام رومانيتك است كه چند بازيگر مشهور داخلي هم چون ون فن و چيه تاناكا نقشهاي اصلي آن را بازي كردهاند.
منتقدان سينمايي تايلند هم فيلم را پسنديدهاند و «دماغه شماره هفت» نامزد رسمي كشور تايلند براي شركت در رقابتهاي اسكار بهترين فيلم خارجي سال است.
خط اصلي قصه فيلم كه درباره دو تايلندي است كه در فاصله سالهاي 1895 و 1945 دلباخته دو ژاپني ميشوند، به دل منتقدان و تماشاگران نشسته است.
اين خط اصلي به نوعي روابط گذشته و حال تايلند و ژاپن را هم مورد بحث و بررسي قرار ميدهد.
«دماغه شماره هفت» دو قصه دارد. قصه اول درباره عشق ممنوع يك مرد ژاپني به زني تايواني است. او مجبور ميشود از وي جدا شده و به ژاپن برگردد. در طول سفر دريايي، مرد عشق وعلاقهاش را در هفت نامه (كه نام فيلم اشارهاي به آنها دارد) اعتراف ميكند ولي او هيچ وقت شجاعت آن را پيدا نميكند كه اين نامهها را پست كند. يك روز (و پس از سالها) دخترش نامهها را پيدا ميكند و تصميم ميگيرد آنها را به آدرسي كه روي آنها نوشته شده بفرستد اما آن آدرس ديگر وجود خارجي ندارد. پس نامهها به دست شخصيت اصلي قصه به نام آگا (با بازي ون فن)ميافتد. او خواننده يك گروه راك تايپه بوده كه در كارش موفقيتي نداشته و حالا به دهكدهاش برگشته تا به عنوان يك پستچي كار كند. او كه صاحب نامهها را پيدا نميكند، شروع به خواندن آنها ميكند. در همين ايام، خبر ميرسد يك خواننده ژاپني قصد سفر به دهكده آنها و اجراي برنامه را دارد. آگا احساس ميكند ميتواند دوباره بخت هنرياش را امتحان كند.
«دماغه شماره هفت» كاملا حال و هواي فيلمي شاد و گرم از آسياي دور را دارد و از فرمول معروف سينمايي اين منطقه «ازهيچ به همه چيز برس» پيروي كرده است.
بازيهاي فيلم طبيعي و منطقي است و صحنههاي كمدي آن خيلي خوب در آمده است.
ته شنگ وي كارگردان فيلم ميگويد: «ميخواستم فيلمي براي تماشاگران داخلي بسازم كه كاملا آنها را سرگرم كند، درعين حال، نميخواستم با اين فيلم و قصهاش، آنها را فريب دهم. قصه خيلي ساده به جلو ميرود و حرفش را ميزند. هيچ چيز عجيب و غريبي در قصه وجود ندارد و مثل اهالي روستايي كه فيلم در آن اتفاق ميافتد، ساده و صميمي است. اين فيلم، زندگي آدمهايي معمولي و ساده را به سادهترين شكل ممكن به نمايش ميگذارد».
شنيده ميشود صنعت سينماي آمريكا قصد ساخت نسخه انگليسي زبان «دماغه شماره هفت» را دارد.