عصر ایران؛مصطفی داننده- فینال جام باشگاه‌های آسیا با قهرمانی تیم ژاپنی به پایان رسید. این بازی نکات جالبی داشت که در ادامه به آن اشاره میکنم.
1-حضور پرسپولیس در فینال جام باشگاه‌های آسیا نشان داد اگر یک تیم به خوبی هدایت شود می‌تواند با پنجره بسته هم به فینال آسیا برسد و نایب قهرمان آن شود. مدل برانکو می‌تواند در کشور داری ایران مورد استفاده قرار بگیرد.
2-حضور زنان یکی از مهم ترین اتفاقات بازی فینال بود. زنان دست چین شده در ورزشگاه حاضر بودند اما همین حضور هم حکایت آینده روشن دارد. قطعا روزی خواهد آمد که نیمی از ورزشگاه در اختیار زنان و دختران ایرانی قرار می‌گیرد.
3-ورزشگاه آزادی بازسازی شد آنهم به زور کنفدراسیون آسیا. همیشه گویا باید بالاسر ما زور باشد تا کارها پیش برود. اگر این بازی نبود قطعا آزادی هم روی بازسازی را نمی‌دید و آن توالت معروف کشف نمی‌شد.
4-تماشاگران ایرانی نشان دادند پرشور هستند اما حرفه‌ای نیستند. آنها همه انرژی خود را قبل از بازی تمام می‌کنند و در هنگام مسابقه محو بازی می‌شوند. زمان‌هایی که قرمزها احتیاج به تماشاگران داشنند، آنها ساکت بودند و نظاره گر بازی حرفه‌ای ژاپنیها بودند.
5-تا وقتی تماشاگران چند ساعت قبل از بازی ورزشگاه را پر می‌کنند بدون هیچ امکانات رفاهی واین باعث میشود در هنگام بازی آنها انرژی نداشته باشند. شیوه ورزشگاه رفتن ما ایرانی‌ها باید تغییر کند. شاید بیتشر از هر زمانی ما احتیاج به ورزشگاه‌هایی درون شهر داریم.
️6-هوادارن پرسپولیس قبل از بازی از خدا خواسته بودند که حداقل یک امروز قرمز باشد. حتی مصطفی تاج زاده فعال سیاسی اصلاح طلب هم در اینستاگرام خود این درخواست را منتشر کرد اما سنت خدا این نیست. هر کسی بیشتر و بهتر کار کند حق او رسیدن به موفقیت است. نوع مدیریت، نوع فوتبال و امکانات ژاپنیها را ببیند تا متوجه شوید چرا انها باید قهرمان آسیا شوند.
7️-گزارش مزدک میرزایی و جواد خیابانی در دو بازی رفت و برگشت فینال آسیا نشان داد که چه فاصله‌ای میان عادل فردوسی پور با دیگر گزارش‌گران تلویزیون وجود دارد. گزارش امروز مزدک چیزی شبیه افتضاح بود. گزارشگری که هنوز فرق صالحی (انرژی اتمی) و صالحی امیری (کمیته ملی المپیک) را نمی‌داند و اصرار دارد کار همکاران تصویربردارش را پررنگ نشان دهد. من جای مدیران تلویزیون بودم مجسمه عادل را می‌ساختم و خود او را دو دستی می‌چسبیدم.
8-همین آقای مزدک و میثاقی بارها گفتند که تمام ایران چشم انتظار قهرمانی پرسپولیس است. واقعا اینگونه نبود. استقلالیها دوست نداشتند پرسپولیس قهرمان شود. این دو مجری و بسیاری دیگر از مجریان صداوسیما و البته روزنامه های ورزشی تلاش کردند به این بازی رنگ ملی بپاشند. اما این بازی یک بازی باشگاهی بود، همین. یادبگیریم هر اتفاقی را ملی نکنیم که حالا مجبور نشویم شکست پرسپولیس را هم ملی بدانیم. پرسپولیسیها قبل از بازی همه کری‌ها را برای استقلالیها خواندند و استقلالیها بعد از بازی تلافی کردند.
9-خوبی این فینال این بود که مردم حداقل برای یک هفته همه فکر و ذکرشان فوتبال بود. گاهی فراموشی مشکلات خوب است.
10- اگر موفقیت می‌خواهیم باید کار کنیم. از ژاپن، کره و حتی کشورهای عربی حوزه خلیج فارس، رو نویسی کنیم که آنها چگونه در مسیر موفقیت قرار گرفته‌اند و ما همچنان اندر خم یک کوچه هستیم.
مسئولان به خواست و جایگاه مردم باید احترام بذارن!
خوشم نیومد
دست مریزاد نویسنده.
ممنون
لااقل تیتر بزنین 10 نکته "آبکی" یا 10 نکته "کوته فکرانه" یا ...
خسته نشدین انقدر نوک دماغ تون رو نگاه کردین؟ چقدر بسته فکر میکنین. با این وضعیتی که دارین، اگه فکر نکنین هم به نفع خودتون میشه هم جامعه انسانی.
به جای تبریک به تیم خودی بابت بازی خوب و تیم حریف بابت قهرمانی میگه این بازی کثیف بود!!
من فکر میکنم آقای جلال حسینی توی بازی نبودن یا حداقل تعریفشون از بازی کثیف متفاوته با ما
ولی حتی اگه ادعای ایشون درست باشه این لحن حرف زدن در بازی بین المللی و پخش جهانی اوج بی فکری بود