معصومه ابتکار در سایت خود نوشت: وقتی چند پدیده که هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند، در کنار هم قرار می گیرند، می شود گفت یک اتفاق جالب رخ داده است؛ مثلا پدیده هایی مانند ولیعهد رومانی، میرزا قاسمی و قطب شمال.
سال گذشته که «اجلاس دین، علم و محیط زیست» در سفری با کشتی به سوی قطب شمال برگزار می شد، چنین اتفاقی رخ داد.
یک روز ظهر، بر سر میز ناهار با تعدادی از مهمانان بحثی در مورد عادت های غذایی وآثار آن بر روح و روان انسان ها در گرفت؛ اینکه شیوه های مختلف غذا خوردن یا پخت آن و یا آداب ادیان مختلف هنگام غذا چه اثراتی را می تواند در روحیات و خلقیات انسان بگذارد و تاریخ و سنت جوامع گوناگون در این زمینه چگونه است.
ولیعهد کشور رومانی هم در میان مهمانان بود. او در مورد عادات غذایی مردمش توضیحاتی داد که برای من نقاط تشابه و اشتراک زیادی با عادات غذایی خودمان داشت. شاید اشاره ام به این تشابه، باعث شد که وی از من بخواهد تا دستور نوعی غذای ایرانی را که با بادنجان درست می شود به او بدهم. فوری میرزا قاسمی به ذهنم رسید.
پس از توضیحات شفاهی کوتاه در مورد میرزا قاسمی و استقبال ولیعهد رومانی، دستور کتبی آن را هم به انگلیسی برایش روی یک کاغذ نوشتم:
بادنجان 4 عدد
سیر 4 حبه
گوجه فرنگی متوسط 3 عدد
تخم مرغ 3 عدد
مقداری نمک
طریقه پخت: بادنجان ها را کباب کرده و پس از پوست کندن می کوبیم. بعد آن را با سیر خرد شده تفت می دهیم و گوجه فرنگی خرد شده را هم اضافه می کنیم. وقتی این مواد پخت، تخم مرغ ها را بر روی آن می شکنیم.
بعد هم در توضیحات تکمیلی، به او گفتم: این غذای محلی شمال ایران است که البته در میان مردم اکثر نقاط کشور محبوبیت دارد.
ولیعهد رومانی همان طور که شیوه طبخ میرزا قاسمی را می خواند و سر تکان می داد، گفت: غذاهای مشابهی در رومانی و کشورهای اروپای شرقی وجود دارد، در فرصتی این غذا را آماده می کنم و از سفیر ایران دعوت و او را غافلگیر می کنم.
او که یک وبلاگ شخصی هم دارد، تاکید کرد که دستور پخت میرزا قاسمی را در وبلاگش هم قرار می دهد.
شما هم اگر دوست داشتید مشغول تهیه میرزا قاسمی شوید. فقط یادتان باشد میرزا قاسمی و نرگسی را با هم در یخچال نگذارید، چون اگر در یخچال بسته شود، بعضی اشکال می گیرند.