عصرایران؛ مصطفی داننده- عادت کرده‌ایم از تلخی‌ها نوشتن، خواندن و گفتن. عادت کرده‌ایم تا یک بدی را ببینم و دهان به دهان آن را جهانی کنیم. عادت کرده‌ایم زشتی‌ها را بزرگ‌تر نشان دهیم.
معمولا تلخی، زشتی و بدی، جذاب هستند. خواندن خبر ازدواج ساده یک زوج جوان برای‌مان جذاب نیست و حرفی از آن نمی‌زنیم اما وقتی می‌خوانیم، پسری، پدری را کشته، خبر را برای هزار نفر می‌فرستیم.
امروز میخواهم در میان تمام تلخی‌ها و زشتی‌ها از یک انسان خوب بنویسم. از یک زن که برای کودکان یتیم و معلول هند پرورشگاهی ساخت و پس از حادثه‌ای به قتل غیرعمد یک کودک متهم شد و در مارس ۲۰۱۷ و با حکم دادگاه تجدید نظر در شهر رایاگادا، از همه اتهامات وارده تبرئه و بی‌گناه شناخته شد و به ایران بازگشت.
به ایران بازگشت و بعد از زمین لرزه دلخراش کرمانشاه به آنجا رفت تا انسانیت خود را به رخ همه بکشد. او حالا بیش از یک سال و هفت ماه است که در کرمانشاه مانده تا کمی از غم‌های کرد زبان‌های ایران کم کند.
خودش می‌گوید:« خانه ساختیم و توانستیم در شش روستا، ۱۱۳ خانه را از صفر تا صد تمام کنیم. به علاوه آن، بیش از ۲ میلیارد تومان وام برای ایجاد اشتغال از طریق بانک رسالت به متقاضی‌ها دادیم»
او فارغ از همه حواشی به کرمانشاه رفته به روستاهای دوردست تا به آنهایی که زلزله، زندگی‌شان را گرفته، زندگی هدیه کند. او نه اهل سلفی گرفتن است، نه اهل پز دادن، نه اهل غر زدن، کلباسی فقط یک انسان است که دلش برای ایران می‌سوزد و دوست ندارد غم را بر چهره‌ی مردم ببیند.
خیلی از آنهایی که از کرمانشاه حرف زدند و با آن عکس گرفتند، رفتند و پشت سر خود را هم نگاه نکردند اما کلباسی حالا عضوی جدانشدنی از کرمانشاه است.
حالا که در گلستان سیل آمده، بازهم کلباسی بار سفر را بسته تا به داد سیل زده‌ها برسد. او توییت کرده که: «عازم گلستان هستم. میخواهم مردم آنجا بدانند که تنها نیستند و ما مردم مثل کوه پشت شان هستیم و حمایت میکنیم و عاشقشان هستیم. در این لحظه مشخص نیست که چه کاری از دستمان بر می آید، ولی آنجا می مانیم تا مشخص شود. حسابی که اعلام کردم، فقط و فقط برای کرمانشاه است.»
آدم وقتی کلباسی‌ها را می‌بیند، به شدت به دنیا امیدوارم می‌شود. انسان‌هایی مانند کلباسی زیاد هستند فقط ما باید آنها را ببینیم . کافی است عینک بدبینی که این روزها به صورت جدی به صورت همه ما نشسته است را برداریم وببینیم چقدر انسان خوب دور ورمان هست که آنها را نمی‌بینیم.
دنیا بیش از آنکه آدمهای بد داشته باشد، انسانهای خوب دارد. کاری ندارد، شروع کنید انسانهای خوب زندگی‌تان را بشمارید تا ببینید چقدر زیاد هستند.
هموطنان گلستانی فعلا همدردی من را قبول کنید زیرا آمدن من و امثال من به گلستان کاری از پیش نخواهد برد جز زحمت برای شما. بیش از همدردی شما نیاز به وسایل راهداری دارید که امیدوارم از طرف ارگانهای مربوطه فراهم شود. اما در مورد خانم نرکس کلباسی آدمهای خوب همیشه خوبند. نیازی به دیده شدن ندارند. چون کار خوب برای انجام شدن است نه برای دیده شدن. در جامعه امروزی ایران همه بفکر دیده شدن هستیم وقتی دیده شدیم دیگر علاقه ای به انجام کار نداریم. فقط در ذهنم برای موفقیت تازه ات دعا میکنم.
البته معلومه که چون شما مغرضانه خبر می زنید این دو بزرگوار جایگاهی در اخبار شما ندارند!!!
خدا امثال نرگسو زیاد کنه