عصرایران؛ مصطفی داننده- گلادیاتورها را فقط در فیلمهای هالیوودی دیده بودیم. آنها به جان هم میافتند و مردم هم با شور آنها را تشویق میکنند. خون که میپاشد، صدای خوشحالی مردم بالاتر میرود. آنها از پیروز میدان میخواهند شکست خورده را به دیار باقی بفرستد.
در این فیلمها، گلادیاتور هرچقدر وحشیتر و خونخوارتر، محبوب تر و موفقتر.
داستان این گلادیاتورها شده است داستان استادیومهای ایران. ورزشگاههایی که در آن در ظاهر 22 نفر به دنبال یک توپ میدوند اما در اصل مثل گلادیاتورها به جان هم میافتند و حسابی از خجالت هم در میآیند.
نمونه آخرش دیدار پرسپولیس و سپاهان. دیداری که به همه چیز شباهت داشت جز فوتبال. بازیکنان در زمین از خجالت هم درآمدند و تماشاگران در خارج از زمین. فحشهایی که شنیده میشد، چشم کودکی که کور شد و ماشینی که به آتش کشیده شد.
مرگ بر این فوتبال اگر در آن کودکی دیگر نتواند ببیند. اصلا مگر یک قهرمانی چه ارزشی دارد که به خاطر آن این چنین به جان هم میفتیم.
در جنگها هم هوای مجروحان و آمبولانسها را دارند. اورژانس اصفهان اعلام کرده طرفداران بعد از بازی سپاهان و پرسپولیس به آمبولانسی حمله کردند که مجروحان را به بیمارستان منتقل میکرد!
دیگر نودی هم نیست که این صحنهها را به تصویر بکشد و عادلش به خاطر قانع نشدن از صحبتهای مدیرعاملهای پرسپولیس و سپاهان سرش را به میز بکوبد.
به نظر میرسد اهالی فوتبال با توجه به غیبت نود، خیالشان راحت است و هرکاری دلشان میخواهد میکنند. از تبانی تا کتککاری.
تصور کنید دادگاهی را در شهر تعطیل کنند، پلیس نباشد. چه اتفاقی خواهد افتاد؟ نود برای اهالی فوتبال دادگاهی بود که نمیشد از آن فرار کرد.
جایگزین این برنامه که یکی از اصحاب عادل فردوسیپور آن را اجرا میکند هم نتوانسته است، این آتش افتاده به جان فوتبال را مدیریت کند.
ببیند چقدر آش این فوتبال شور شده است که پیشکسوتهایی که در این سالها دم از اخلاق میزدند در یک بازی دوستانه و خیرخواهانه به جان هم افتادند و تا میخوردند همدیگر را زدند. کسانی که مثلا الگویی جوانترهای این فوتبال هستند.
وقتی بازیکن در زمین، مربی در خارج زمین، اخلاق را لگد مال میکند، دیگر چه انتظاری میشود از تماشاگران داشت. تماشاگری که چند ده کیلومتر راه آمده، زیر آفتاب مانده، خسته شده است و منتظر جرقهای است تا آتش بگیرد.
در فوتبال ایران، لذت جایش را به نفرت داده است. طرفداران تیمها چنان به جان هم افتادهاند که گویی با هم پدرکشتگی دارند.
واقعا اگر نمیتوانید برای این نفرت در فوتبال، نقطه بگذارید، آن را تعطیل کنید. نبود این فوتبال به نفع جامعه است. در فوتبالی که در آن شعار نژادپرستانه سر داده شود به هیچ دردی نمیخورد.
چشم کور شده یک کودک مهمتر از هر آبی، قرمز و زردی است.
فقط خونش کمه
تا کی تظاهر ، تا کی در شعار معلم اخلاق بودن ، نه عزیزجان ذاتمون همینه ، کامنتهای فضای مجازی را بخونین ، سراسر فحش و ناسزا ، حتی ایرانیهای مقیم خارج از کشور هم مستثنی نیستند.
رانندگی ما خیلی خوبه؟
مناظرات ریاست جمهوری خیلی رعایت میکنند؟
بیشتر ورود نمیکنم فقط بدونین که اینجا ایران است.
۱ کمیته انضباطی قوی و بدون تعادف
۲ خصوصی سازی واقعی باشگاه ها
۳ داوری قوی الان دوتا کمیته دارن که تازه باهم هم سر جنگ دارن
بهترین راه خالی کردن این باد پخش نشدن مسابقات از تلویزیونه
با این منطق،
کل رسانه ها هم باید تعطیل بشن. چون بعضی از اهالی رسانه، به جای بیان حقیقت، از قلم فروشی امرار معاش می کنن
نود هم برنامه خوبی بود، ولی فکر نمیکنم خود عادل هم قبول کنه، ضریب تاثیرگذاریش انقدر بوده که از این فجایع
جلوگیری کنه!
برن ورزشگاه دیگه حله
وقتی تماشاچیا درگیر دید زدن به خودشون باشن دیگه فوتبال نمی بینن هوچی گری هم راه نمی اندازن
تازه وقتی از ورزشگاه بیرون اومدن هم همه دنبال نیمه گمشده شون هستن کسی کاری به تخریب اموال عمومی نخواهد داشت
چرا با شادی یه ملت که با دیدن این قوتبالها لذت می برند و گرانیها را فراموش می کنند مخالف هستید؟
حالا دو نفر یه زد و خورد مختصری داشتند و دو سه تا دندون هم شکسته شد ... آیا نمی توان از این چشم پوشی کرد؟
این هم راهکار داره ولی شماها نمی خواهید!!! اگه ورود زنان و دختران به ورزشگاهها آزاد میشد این مشکل هم بر طرف میشد...
کلا هر چه خانمها وارد شدند فضا لیف تر و ملایم تر شده
ولی شماها دشمن شادی دختران و پسران سرزمین من هستید
عجالتا اون مربی جدیده بزاره بره بهتره
ولی آخع عادل که خودش باعث این کارها بوده
اگه اون پنالتی مفت گل شده بود چی می گفتید؟