زائری فعال فرهنگی با اشاره به پذیرایی شهروندان عراقی از زائران ایرانی در اربعین حسینی به موضوع میزبانی ایرانی ها از زائران عراقی پرداخت.
به گزارش عصرایران، حجه الاسلام محمدرضا زائرى در روزنامه خراسان نوشت:
راهپيمايي عظيم و بي نظير اربعين حسيني در عراق پايان يافت و بار ديگر جلوه هاي درخشاني از حماسه اي مردمي و شگفت را به نمايش گذاشت. اين تجمع عجيب و حيرت انگيز بين المللي با همه خصوصيات سياسي، اجتماعي و همه ابعاد فرهنگي، ديني و معنوي فرصتي است تا دلهاي پراكنده و جسم هاي دور از هم بر محور مشترك محبت حسيني گرد آيند و اتحاد جان ها را در يك حضور يكپارچه تجربه كنند.
يكي از ابعاد قابل تأمل در اين تجربه بزرگ بشري، ظرفيت باورنكردني ميزبانان عراقي در پذيرايي مهمان هاي متنوع و متفاوت از فرهنگها و كشورهاي مختلف است.
ميزبان عراقي -چه در خانه كوچك خود و چه در مهمانسراي بزرگ هيأت- با تحمل و پذيرشي تحسين برانگيز در يك دوره زماني نسبتا طولاني (حدود يك ماه) با دل و جان از مهمانان سيدالشهدا پذيرايي مي كند و اين خدمت مخلصانه را افتخار خود و موجب بركت زندگي اش مي داند.
حال اگر همان ميزبان عراقي اربعين ما بخواهد براي روزهاي پاياني ماه صفر و عزاي امام هشتم عليه السلام به ايران و شهر مشهد بيايد، آيا براي ميزباني و پذيرايي او آمادگي داريم؟
كسي توقع ندارد كه آنها را مثل خودشان به خانه مان ببريم و رخت هايشان را بشوييم و چند روز صبح و ظهر و شب برايشان سفره بياندازيم!
آن نوع ميزباني خاص و استثنايي تنها مخصوص زوار سيدالشهداست و خداوند چنين اراده كرده كه در آخرالزمان زمينه ساز ظهور امام عصر شود و آمادگي لازم را براي بازگشت امام زمان فراهم سازد، پس سخن از مشابه سازي آن نوع ميزباني نيست كه خودمان نيز مي دانيم كه شرايط و اقتضاءات فرهنگي و اجتماعي آن نيز در محيط ايراني ما وجود ندارد.
پرسش اين است: وقتي مهمانان عراقي ما خودشان با هزينه خود به هتل مي روند و براي خدمات ما هزينه مي كنند و ارز هم به شهر و كشور ما مي آورند، براي ميزباني شان توي تاكسي و كوچه و خيابان و رستوران چه قدر آماده ايم؟
حتى اگر جايگاه و قدمت روابط فرهنگي و اعتقادي ميان دو ملت ايران و عراق را در نظر نگيريم و نقش استحكام اين روابط را در تقويت امنيت عمومي منطقه باور نداشته باشيم، حداقل در اين نكته كسي ترديد ندارد كه با شرايط سخت و دشوار اقتصادي كشور حضور اين مهمانان -چه با هدف زيارت و چه با اهدافي مانند درمان- موجب شكوفايي اقتصاد است و سبب رونق كسب و كارهاي متعدد خواهد شد.
شايد كسي بگويد كه برخي از همسايه هاي عراقي ما چنين و چنان كرده اند يا مثلا گسترش اين روابط احتمالا آسيبها و آثار سلبي نيز خواهد داشت، مگر براي حضور شهروندان ما در عراق نمي شود همين سخن را گفت و همين ايراد را گرفت؟
طبيعي است كه در همه امور جنبه هاي گوناگون مثبت و منفي را ملاحظه مي كنيم و با مقايسه هزينه و فايده نتيجه مي گيريم و در اين موضوع هم با همين محاسبه به نتايج مثبت فراوان و آثار ايجابي متعدد ميزباني از همسايگان عراقي مي رسيم كه اگر بر اساس خلقت و اراده الهي با ما چند اختلاف و تفاوت طبيعي دارند، نقاط مشترك بسيار در ميان ما هست و بيش از همه اختلاف ها و تفاوت ها داراي سرنوشت يكسان و مصالح و منافع واحد هستيم.
آنان در اربعين حسيني از ما كريمانه و محبت آميز پذيرايي كرده اند، اكنون نوبت ماست كه به عنوان خادمان و دوستداران امام هشتم - كه دين ودنيا و عزت و زندگي مان از اوست- از زائران او پذيرايي كنيم!
ممنون
پذیرایی از زائران امام رضا ع فرصتی یگانه است
قدمهایشان روی چشم
با سلام
در هر دو ملت ايران و عراق آدم هايي هستند كه متفاوت فكر و عمل مي كنند. در راه پيمايي اربعين آنچه در عراق ديده مي شود خدمت بي منت و كاملا دلبخواه است و بر اين خدمتگزاري هم افتخار مي كننند. اما در ايران بسياري دانسته يا نادانسته مخالف رفتن به عتبات عاليات هستند با توجيه هات خود و اين فرهنگ غني خدمت را نمي بينند و حتي نمي شنوند و در عراق هم آنها كه به ايران مي آيند همه پاك نيستند . بايد از جمع جبري همه گفته هايم اين نتيجه را بگيريم كه ميزباني با فرهنگ غني خود و شايسته براي ميهمان هاي بخصوص امام رئوف باشيم.
به عنوان یک ایرانی شرمنده میشدید .یک نفر از عراقی ها میگفت که برای درمان پدرشان به ایران آمده بودند ویک نفر ایرانی به عنوان مترجم نزدشان می آید و پس از جلب اعتمادشان تمام پولشان را میدزد . این بیچاره ها که راه و چاهی بلد نبودند و پول دیگری نداشتند نمیتوانند پدرشان را در بیمارستان عمل کنند و پدرشان می میرد .و با خاطره ای غم انگیز به کشورشان بر میگردند.