صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

کد خبر ۷۰۰۹۵۶
تعداد نظرات: ۳۰ نظر
تاریخ انتشار: ۱۱:۰۳ - ۰۹ آذر ۱۳۹۸ - 30 November 2019

یک هفته پس از ناآرامی‌ها، در حاشیه‌ کرج چه می‌گذرد؟ 10 روزکار، یک‌ماه زندگی

«بیشتر آدم‌هایی که توی این اعتراض‌ها بودند گرفتارند، فقیرند. باور کنید این آدم‌ها جایی را آتش نزدند؛ ما اصلاً این جور آدم‌ها را قبول نداریم.»
روزنامه ایران در گزارشی به وضعیت مردم در مناطق حاشیه‌ای کرج پس از اعتراضات اخیر پرداخته است.

به گزارش عصر ایران، متن کامل این گزارش را که ترانه بنی یعقوب آن را نوشته در ادامه بخوانید:

«تو می‌توانی ماهی 10 روز کار کنی، یک ماه خرج زندگی بدهی؟ می‌فهمی بیکاری چطور آدم را از پا درمی‌آورد؟ کاش یک روز مسئولان طعم این بیکاری و نداری را می‌چشیدند تا درک‌مان کنند. یک مسئول می‌تواند یک ماه حقوق نگیرد؟ انصاف هم خوب چیزی است.»
 
عکس تزئینی

هر روز از ساعت 7 صبح تا 5بعدازظهر منتظرند شاید کسی سراغ‌شان را بگیرد و یک روز هم شده سر کار بروند. گاهی روزهای پیاپی بیکارند مثل همین هفته که هیچ کس سراغ‌شان نرفته است. در چهارراه ملارد، نزدیکی کرج هستم؛ جایی که هر روز چشم‌های تعداد زیادی کارگر در انتظار کاری یک روزه، به جاده  خشک می‌شود تا بلکه کسی از ماشین پیاده شود. همان طورکه تا من را می‌بینند، با خوشحالی می‌گویند: «خانم! کارگر می‌خواهی؟»

با طنز تلخی می‌گویند دیگر کارگر فصلی نیستند و به خاطر بیکاری، تبدیل به کارگرهای دائمی شده‌اند. زمستان و تابستان هم ندارد هر وقت بیایی، می‌توانی صدها نفر را اینجا در انتظار کار بیابی؛ در چهارراه ملارد و چهارراه اطلس. تعدادشان زیاد است با این همه بارها به من می‌گویند اگر صبح خیلی زود می‌آمدی، اصلاً سر جا خشکت می‌زد از بس که تعدادمان زیاد شده. برخی تند تند حرف می‌زنند، برخی در سکوت فقط نگاهم می‌کنند. می‌گویند حاضر به انجام هرکاری هستند؛ از قبر کندن گرفته تا اسباب کشی و نظافت منزل و کارگری ساختمان. فرقی نمی‌کند مهم این است که دست خالی به خانه نروند.

هر کدام یک کیسه کنارشان گذاشته‌اند، پسر جوانی پلاستیک لباس کارش را نشانم می‌دهد و می‌گوید: «فکر نکن لباس‌هایم مرتب است و ریختم به کارگر نمی‌خورد. لباس‌هایم اینجا توی کیسه است. ما کارد به استخوان‌مان رسیده؛ بعد دیدی توی همین تلویزیون وقتی اعتراض کردیم، گفتند اراذل و اوباش اعتراض کردند.
 
ما جایی را آتش نزدیم، آتش نمی‌زنیم اما اعتراض کردیم تا کسی بالاخره ما را درک کند.» چند روزی بیشتر از اعتراض به گرانی بنزین نمی‌گذرد و ملارد، فردیس و دیگر قسمت‌های شهر کرج یکی از محل‌های اعتراض جمعی بود. پسر جوان با تأکید می‌گوید: «بیشتر آدم‌هایی که توی این اعتراض‌ها بودند گرفتارند، فقیرند. باور کنید این آدم‌ها جایی را آتش نزدند؛ ما اصلاً این جور آدم‌ها را قبول نداریم. مگر ما می‌توانیم این کارها را بکنیم و بعد زن و بچه‌مان را به امان خدا بگذاریم.»

پسر جوان چند تا از همکارانش را معرفی می‌کند همان‌ها که بارها بیکار و امیدوار با یکدیگر صبح‌شان را شب کرده‌اند: «این آقا از ایلام آمده، آن یکی از قوچان، همدان، شیروان، خرم آباد... من خودم از آذربایجان شرقی آمده‌ام. توی شرکت صنعتی صفا دشت کار می‌کردم تحریم که شدیم، بیرونم کردند. یک شرکت لوازم خانگی بود؛ سه سالی هست اخراجم کرده‌اند. نیروها را رساندند به 20 نفر و کلی آدم را بیرون کردند. ما هم شدیم این که می‌بینی؛ کارگر کنار خیابان.» هر کدام ماهی 500 تا600 هزار تومان کرایه خانه می‌دهند و همه زن و بچه دارند. بارها می‌پرسند فکر می‌کنی چه جوری زندگی‌مان را اداره می‌کنیم؟»
 
عکس تزئینی

مردی که از قوچان آمده، دست‌هایش را تند تند به هم می‌مالد و این پا و آن پا می‌کند: «خدا را شاهد می‌گیرم چهار روز است اینجا ایستاده‌ام اما کسی سراغم را نگرفته؛ رویم نمی‌شود این جوری خانه بروم. همین جا از سرما یخ بزنم بهتر است بروم به زن و بچه‌ام بگویم باز دست خالی آمدم. 500 هزار تومان کرایه می‌دهم و نهایت 10 روز در ماه کار می‌کنم. روزی 50 ،60 یا 100 هزارتومان دستمزدمان است، بسته به کرم کارفرما.
 
تابستان‌ها 20 روز در ماه کار می‌کنیم اما زمستان‌ها وضع همین است که می‌بینی. هر کار هم بوده، کرده‌ایم. از سگ این طرف و آن طرف کشیدن تا اسباب‌کشی و قبر کندن و جابه‌جایی مصالح.» مرد دیگر گچکار است اما مدت‌هاست کارش کساد شده. بیکاری بلای جان‌شان شده: «این منطقه ملارد و صفادشت را بگرد، ببین چند تا آدم بیکار می‌بینی؟ چند تا جوان بیکار؟ اعتراض هم که بکنیم، می‌گویند چرا؟

می‌دانی 10 روز در ماه کارکردن یعنی چی؟ اصلاً درک می‌کنی چی می‌گوییم؟ می‌دانی این جوری منتظر کار بودن یعنی چی؟» مرد با ناراحتی این حرف‌ها را می‌زند: «ما بی‌تخصص هم نیستیم؛ اینجا آرماتوربند داریم، بنا داریم... اما وقتی کار تخصصی نیست، راضی می‌شویم مصالح جابه‌جا کنیم، اسباب‌کشی کنیم. یک فکری به حال ما بکنند. زن و بچه‌مان هم جز گریه و زاری و دعا  کاری از دست‌شان برنمی‌آید. ما نان می‌خواهیم.»

مرد ایلامی با ناراحتی سر تکان می‌دهد و دنباله حرف را می‌گیرد: «بیکاری پدر همه را درآورده. زندگی بخور و نمیر داریم. پسرها و دخترها نمی‌توانند ازدواج کنند. قشر ضعیف نمی‌داند چه کار کند. توی شهر خودمان هم کار نبود وگرنه می‌ماندیم. اینجا هم تا برج 11 وضع همین است، زیر فشاریم. این همه ثروت داریم توی این کشور چرا باید وضع ما این‌طور باشد؟ یک نفر از همین کارگرهای میدان نرفت توی غارت‌ها، ما خودمان بعد ازظهرها سنگ می‌زدند بیرون نمی‌آمدیم. آدم فقیر آبرو دارد، نباید این طور بهش تهمت بزنند.»
 
عکس تزئینی

فردیس کرج هم محل اعتراض‌های مردم در روزهای اخیر بود از فلکه اول تا پنجم فردیس می‌توانی آثار خرابی اعتراض‌ها را ببینی. کسبه محل می‌گویند آنهایی که بانک‌ها را آتش زدند، از مردم معترض نبودند، ماسک زده بودند و آنها تا حالا هیچ کدام‌شان را ندیده بودند. بی‌ادب و بددهن بودند. مردم از این کارها بلد نیستند.» کسی که دقیقاً مغازه‌اش کنار یک بانک است، می‌گوید: «من تا حالا این آدم‌ها را ندیده بودم. ما مغازه را بستیم و رفتیم اما باور کنید توی کرج همین منطقه ما زندگی آدم‌ها تبدیل به مسابقه شده. فاصله بین فقیرها و ثروتمندها زیاد است. اینجا پر از مهاجر است. یک عده در ناز و نعمت غلت می‌زنند و یک عده واقعاً فقیرند.»

 زنی مقابل یک بانک سوخته نشسته. اهل خرم آباد است و بعد از سیل به صفادشت آمده و حالا در فردیس کرج دستفروشی می‌کند. جلویش اسکاچ و لیف ریخته: «ما را چه به اعتراض کردن؟ بنزین گران شده، به ما چه؟ بشود لیتری 100 هزار تومان. نمی‌دانم چه جوری شکم بچه‌هایم را سیر کنم. هشت تا بچه دارم می‌فهمی؟ شوهرم ضایعات جمع می‌کند. اینجا مردم دل رحم نیستند.» به دخترش که بدون لباس گرم کنارش نشسته، اشاره می‌کند: «می‌خواهم برایش کاپشن بخرم توی سرما نلرزد.»

مردی که در منطقه فردیس مغازه آهنگری دارد، به سردر مغازه اشاره می‌کند و می‌گوید: «برای همین مغازه فکسنی 100 میلیون جریمه نوشته‌اند. کار هم که نیست؛ می‌دانم همسایه ما چند ماه است گوشت نخورده رفت از توی فروشگاه گوشت و ماکارونی برداشت برای بچه‌هایش. من می‌دانم این آدم دزد نیست، مانده چه کار کند. کارش را تأیید نمی‌کنم اما می‌گویم دزد نیست. منطقه ما ضعیف‌نشین است.» مرد دیگری که سنگ فروشی دارد می‌گوید: «اینجا همه ضایعات جمع می‌کنند به سنگ‌های مغازه من هم رحم نمی‌کنند. می‌برند، می‌فروشند. اما اینها که بانک آتش زدند مردم نبودند. آخر مردم بلدند مموری دوربین‌های بانک را دربیاورند؟ حالا شاید جوانی از هیجانش دو تا شیشه شکسته باشد اما محال است این کارها را بکند. مردم فقط آمدند، اعتراض کردند. 70 درصد مردم کرج مهاجرند.50 درصد هم بیکار؛ الان توی خانواده خودم چند نفر بیکارباشند، خوب است؟»

 گلشهر کرج هم یکی از جاهایی بود که دراعتراض‌های اخیر شلوغ شد. با یکی از شهروندان کرجی که خودش را دانش آموخته جامعه شناسی معرفی می‌کند، سری می‌زنیم به 45 متری گلشهر که دستفروشی یکی از شغل‌های اصلی در این منطقه است: «مدتهاست مسئولان شهری اعلام می‌کنند ما در ایران 20 میلیون حاشیه‌نشین داریم. سرریز جمعیت تهران به این محلات می‌آید و اختلاف طبقاتی در این محلات کاملاً احساس می‌شود و ساکنان این مناطق را پر از خشم و نارضایتی می‌کند. بیکاری در این مناطق خیلی زیاد است همین گلشهر، غروب‌ها پر از جوان بیکار است. یک بار قدم بزنی می‌فهمی چه خبر است. فکر می‌کنی این جوان در این شرایط چه می‌کند؟»

او می‌گوید گلشهر یک فضای شهری است که در اعتراض‌ها معمولاً مردم اینجا جمع می‌شوند اما این به آن معنا نیست که مردم گلشهر معترضند. مثلاً مردم فاز4 مهرشهر ، حصارک و کیانمهر چون اینجا خرید می‌کنند و ترمینال‌شان اینجاست، هر اتفاقی می‌افتد به اینجا می‌آیند. یعنی ایستگاه‌های مترو و تاکسی اینجا متمرکزند و وقتی توافقی روی مسأله‌ای هست اینجا جمع می‌شوند وگرنه نمی‌توانی بگویی گلشهر محل این شلوغی‌ها بوده. یکی از دستفروش‌های گلشهر می‌گوید: «آرزوی ما این است که ما را ببینند. بتوانیم صدایمان را به گوش همه برسانیم. مسئولان بتوانند درک‌مان کنند و بدانند ما چه می‌کشیم و خواسته‌مان چیست وگرنه ما خواسته دیگری نداریم.»
______________________________________
بیشتر بخوانید

جزییات آتش‌سوزی پاساژ گلشهر کرج در حوادث اخیر

تخریب چند بانک و غارت در محمد‌شهر و کیان‌مهر کرج

_____________________________________
ارسال به تلگرام
انتشار یافته: ۳۰
در انتظار بررسی: ۷
غیر قابل انتشار: ۲۰
حسن
۰۶:۲۵ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۰
متن زیبا و قابل تعمق .امید وارم که هر کسی به نحو احسن و درست به وظایفش عمل کنه .کشور ما مردم ما لیاقتشون بیشتر از این چیز هاست مطمعنم که هر کسی اگر از خودش در هر شرایطی راه روش درست زیستن آعاز کنه دنیامون جور دیگری خواهد شد .
ناشناس
۰۰:۲۴ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۰
درسته که اینا برگردن ب شهر خودشون، از کجا میدونید مردم تو شهرشون زندگی بهتر داشتن ب طمع شهرنشینی اواره شدن؟ الان مردم مناطق دورافتاده سیستان اونحا هم زندگی ندارن، اینجام بیان همین مدل میشه براشون فرقی میکنه برگردن یا نه؟ فقط وقتی میرن دوردست ب چشم نمیان نیستن؟
ناشناس
۰۰:۲۰ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۰
اون مرکزی خارجی که بخاطر آشوبگری پول میدن کجاست؟ آدرس تماسشو بما بگید ثواب داره!
علی
۰۰:۱۲ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۰
یک جای فرهنگ اقتصادی ما چنان خراب است که روانشناسی متداول اجتماعی نمی تواند آن را توجیه کند به عنوان مثال امسال در زمینه باغداری مطالبی را که شنیده بودم راستی آزمایی کردم. موضوع این بود که مردی سه باغ انگور دارد که از یک باغ یک هکتاری 25 تن انگور برداشت کرد و کنار جاده آن را در حدود 150 میلیون تومان فروخت. اما فرزند این خانواده خود را فقیر تلقی می کند و درخواست دارد در یک اداره ای به کار مشغول شود هر چند به عنوان آبدارچی!
ناشناس
۲۱:۵۴ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
فقط دعا کنید نفت زودتر تموم بشه
ناشناس
۲۰:۱۵ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
موندم آدمی که کار و زندگی نداره چرا بچه میاره؟! اونم ۸ تا!!! اینا چه فکری می کنند؟ اصلا فکر می کنند؟ ایا مغز دارند؟! درسته شرایط بده و طی سالهای اخیر بدتر هم شده ولی بالاخره خود آدم هم در زندگیش و شرایطش نقش داره .باور کنید با درآمد بالا هم نمی توان ۸ تا بچه را اداره کرد.
ناشناس
۱۹:۵۹ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
عصر ایران تو خودت با اصرار به رأی دادن به رئیس جمهور فعلی مقصر وضع موجود هستی حالا شدی طرفدار مردم !
بله همه معترضین اوباش نبودند اما خودت هم نوشتی اون که آدم میکشه و اموال عمومی و خصوصی رو آتش میزنه مردم نیست
ناشناس
۱۴:۳۴ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
عصرایران یادشه
در مورد مسکن مهر چی می گفت
شما و دولت مورد حمایت شما باید پاسخگو باشید
یا نکنه هنوز احمدی نژاد سر کار هست
ما خبر نداریم
ناشناس
۱۳:۵۴ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
مقام انسانیت......
پاسخ ها
ناشناس
| |
۲۳:۳۲ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
بله! به فنا رفت
خويي
۱۳:۴۲ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
حيف اين مردم نجيب واما اگر مشكلي وهست كل جامعه بايد انرا تحمل كند نه قشر فقير انوقت عده اي نجومي بگير در ناز نعمت زندگي بكنند
90
۱۳:۳۹ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
عجب رویی دارن این مردم. شیطونه میگه مسئول دلسوز اکسیژن رو هم پولی کنن تا اینا قدر بدونن!!!!!!!!!!
ناشناس
۱۲:۵۷ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
عصر ايران ولله بلله به تمام مقدسات قسم مردم ايران دردمندند خيلي ها گرسنه اند بسياري بيكارن به گوش مسئولين محترم نظام برسون كه اين آدما اشرار يا اراذل يا آمريكايي نيستند
ناشناس
۱۲:۲۶ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
فقط تاسف! این حال و روز ما اون چیزی نیست که به ما وعده داده بودند.
پاسخ ها
ناشناس
| |
۱۸:۰۳ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
کلید دروغین
رونق اقتصادی
چرخیدن چرخ زندگی و ...
مدیریت بی تدبیر
ناشناس
| |
۱۸:۰۳ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
روحانی کلید تدبیرت کو؟!!!!
ناشناس
۱۲:۲۴ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
مدیریت علمی مدیریت عاقلانه مدیریت کارشناسانه خیلی انحراف معیار داریم خیلی عامل تمام بدبختی ها سوء مدیریت است
ناشناس
۱۲:۱۹ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
کاش ده سال ابن گرارش در صعحه اول شما بمونه
ناشناس
۱۱:۵۷ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
گشنه اید که گشنه اید ، به درک ! چقدر شما مردم چشم سفیدید !!!! عوضش امنیت دارید ! خوب بود داعش میومد سرتون رو میبرید ؟
پاسخ ها
ناشناس
| |
۱۴:۲۷ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
روستایی دامدارو زنبوردار و چوپان باید برود روستایش دامداری و کشاورزی. حاشیه نشینی وضعش را بهترنمیکند
ناشناس
| |
۱۸:۰۱ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
این نتیجه بی تدبیری دولت بود.
کلیدی که هیچ قفلی رو باز نکرد.
ناشناس
۱۱:۲۷ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
عزیز من چرا در این موقع حساس این نوع مقاله ها رو می نویسی و نوعی دلسوزی کاذب درست می کنید، آخه توی این مملکت کسی پیدا نمی شه به اصل قضیه بپردازه. چرا مقاله هائی نمی نویسید که به اینها توصیه کنید به شهر و روستای خودشان برگردند. اکثر اینها کشاورز و دامدار و جویان و زنبوردار هستند که از روستا و شهر خودشان زده اند بیرون برای یک زندگی بهتر ولی کاذب. چه کسی به اینها گفته بیایند در شهر و ماهی ششصد تومن کرایه خانه بدهند، زمانی که کار و درآمدی ندارند. وانگهی اصل قضیه را شما چرا نمی بینید. شما بجای آنکه به برنامه ها و تصمیمات غلط مدیریت کلان کشوری بپردازید، به فروعات مسئله می پردازید. شما بنویسید که چه کسانی دستور باز گذاشتن مرزها و ورود سه میلیون تبعه خارجی به کشور را داده که کار این هموطن های ما را دزدیده اند. شما بنویسید که چرا و چگونه سالی بین دوازده تا بیست میلیارد دلار کالای قاچاق وارد کشور می شود که باعث تعطیلی صنایع کوچک و نهایتا دست فروشی میلیونها نفر از هموطنان مان در سراسر کشور و همچنین رواج تکدیگری، وفور کودکان خیابانی، نابسامانی اجتماعی شده. شما از ورود مواد مخدر بنویسید که شش میلیون نفر را گرفتار کرده و تبهکاریهای اجتماعی مانند سرقت مسلحانه طلاق و بدبختی های دیگر را سبب شده. وگرنه نوشتن این گونه مقالات که دلسوزی کاذب و غیر واقعی را به دنبال دارد، به هیچ کس کمک نمی کند.
پاسخ ها
ناشناس
| |
۱۳:۱۲ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
در متن هم خودشان گفتند که در شهرشان شغل داشتند . بخاطر تحریم بیکار شدند . آن مسئولی که مدعی است تحریمها اثر ندارد بیاید و جواب بدهد . بجای آنکه با صدا بلند به همه دنیا بگوییم تحریمها چه برسر این مردم آورده است مسئولین فقط دنبال سیاسی بازی های خودشان هستند .
ناشناس
| |
۱۳:۲۶ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
احسنت
ناشناس
| |
۱۴:۰۱ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
بلاشک عشق و علاقه عجیب همه مردم به شهرنشینی آنهم فقط در پایتخت یا حومه یکی از ده ها علل بروز این قبیل فجایع است.افراد باید به مشاغل سنتی و آبا و اجدادی خودشون برگردند
ناشناس
| |
۱۴:۲۵ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
کاملا درست. روستا نشین چه را باید حاشیه نشین شهربشود؟
ناشناس
| |
۱۹:۲۵ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
سیاست های داخلی و خارجی ناصحیح، توزیع نامتوزان ثروت در کشور، بی برنامگی و چالشهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مردم در شهرهای کوچکتر و روستاها منجر به حاشیه نشینی می شود و قطعا اگر مورد توجه قرار گیرد قابل رفع است.
ناشناس
| |
۰۰:۰۶ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۰
عزیز من وقتی نصف ایران درگیر خشکسالیه وقتی آب نیست دقیقا این بیچاره ها چی بکارن. همه چی رو آوردن تو تهران بعد میگن ملت چرا میان تهران!
ناشناس
| |
۰۷:۳۷ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۰
تو اصلا دركي از روستا نشيني و شهرستاني بودن نداري. فك كردي روستا مثل فيلما ي جاي خوش اب و هواست و همه زمينهاي كشاورزي مثل كشاورزاي امريكايي دارن. مزارعي كه 20 تا كمباين و تراكتور توش حركت ميكنه. يا پر از گله هاي دام و طيور. من روستا زاده ام. ميدونم ي روستايي با 6 ساعت اب و 4 جريب زمين بعني گرسنگي مطلق. همونم خشك شده. تاره اينم از زمان تقسيم اراضي بهش رسيده. بچه هاش كه الان بزرگ شدن چه كنن. با دو تا گاو پدري و 6 ساعت آب؟ واقعا غم بزرگ اينه اونقد راختلاف طبقاتي هست ادمايي مثل تو حتي تصوير درستي از روستايي و شهرستاني بودن ندارند. گاهش بهتره ببنديم و فك نكنيم ادما از خوشي خودشونو به دردسر ميندازن
سید مهدی
۱۱:۱۲ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹
نه بابا معترضین اشرارن واز خارج پول گرفتن مردم که غلط کنند اعتراض کنند
تعداد کاراکترهای مجاز:1200