به گزارش ایلنا، یک رفتگر در شمال غرب تهران است که طرف قرارداد با یکی از چندین شرکت پیمانکاری شهرداری است. او میگوید: مجبوریم روزی چند ساعت معابر و کوچهها را تمیز کنیم و این درحالیست که به اندازه کافی تجهیزات پزشکی در اختیار ما قرار نمیدهند.
این رفتگر شهرداری، با بیان اینکه من پدر خانوادهام و اگر مبتلا شوم، همه خانواده مبتلا میشوند، خواستار کاهش ساعات کاری رفتگران شد و گفت: متاسفانه برخی از مردم، ماسکهای آلوده و دستکشهای استفاده شده را در سطح خیابانها و معابر رها میکنند؛ این زبالهها که همه جا پراکنده است، منبع اصلی آلودگی است و ما هر روز با این آلودگیها سروکار داریم.
او میگوید: حتی آن زمانی که ساعات کار کارکنان ادارهها را کاهش دادند، ساعت کار ما را کم نکردند. خانوادههای ما همواره در نگرانی به سر میبرند و امیدواریم مسئولان به فکر ما هم باشند. ما رفتگران، عموماً حداقلبگیر هستیم و سختترین و خطرناکترین کارهای شهر برعهده ماست.
زهرا نژاد بهرام، عضو شورای شهر تهران درباره اقدامات پیشگیرانهای که برای رفتگران و کارگران شهرداری انجام شده است، گفته است: «شهرداری به صورت مستقیم با رفتگران در ارتباط نیست و این افراد با پیمانکارها سر و کار دارند، اما از همان ابتدا شهرداری وسواس زیادی در این خصوص به خرج داده است. از ملزومات کار پیمانکاران این است که به رفتگران و کارگران شهرداری لباس، دستکش و ماسک مناسب بدهند. در حال حاضر و در مورد ویروس کرونا هم تاکید شهرداری بسیار بیشتر شده است و سفارشات زیادی شده که حتما ضدعفونیهای لازم در محل اسکان این افراد انجام شود و وسایل یاد شده هم در اختیارشان قرار گیرد.»
با این حال مشخص نیست که چرا ساعات کار رفتگران کاهش نمییابد و یا بر نظارت بر عملکرد پیمانکاران بیشتر نمیشود؟!