شب گذشته، محمود احمدينژاد رئيسجمهور در ديداري دو ساعته براي نخستين بار، زواياي جديدي از حضور مقتدرانه در اجلاس ژنو را تشريح و بخشي از ناگفتههاي خود را بيان كرد.
به گزارش فارس، محمود احمدينژاد، رئيسجمهور، دوشنبه شب در ديدار صميمي با جمعي از دانشجويان دانشگاههاي تهران در مسجد سلمان فارسي نهاد رياست جمهوري، با بيان اينكه هميشه بايد خط اصلي را در ذهن داشت، گفت: بايد تلاش كنيم هر كاري كه در زندگي انجام ميدهيم، فقط براي خدا باشد، چون كاري كه براي خدا نباشد، مهم نيست چه چيزي باشد و قطعا به سقوط ميانجامد.
وي با اشاره به حركت و قيام امام خميني (ره) و انگيزه الهي آن امام افزود: كاري كه براي خدا باشد، عين پيروزي است و اگر حتي به ظاهر انجام دهند، آن كار الهي قطعه قطعه هم بشود باز هم پيروز است.
احمدينژاد اساس مشكلات دنيا را غير خدايي بودن كارها دانست و با بيان اينكه كار خدايي، نگاه انسان را عوض ميكند و همه عالم را در سيطره انسان قرار ميدهد، به حقيقت مفهوم امام معصوم اشاره كرد و گفت: خداوند انسان را خليفه الله خواسته است تا جامعهاي سعادتمند بر پا كند و در آن، اسماء الهي متجلي شود تا از راه اصلاح ساختار جامعه، انسان ساخته شود و تعالي پيدا كند.
رئيسجمهور در بخش ديگري از سخنان خود، به ماجراهاي پيش آمده در دانشگاه كلمبيا و اجلاس ژنو اشاره كرد و اظهار داشت: در اجلاس ژنو، همه مستكبران از چند ماه پيش برنامهريزي كرده بودند تا در آنجا ماجرا درست كنند، چرا كه در اجلاس دوربان1 كه در آفريقاي جنوبي برگزار شده بود، رژيم صهيونيستي به عنوان نماد نژادپرستي در عصر حاضر شناخته شده بود و آنها نميخواستند در اجلاس دوربان2 كه در ژنو برگزار ميشود، اين واقعيت تكرار شود.
وي با اشاره به تلاش مستكبران براي عادي كردن رژيم صهيونيستي تصريح كرد: مستكبران آنقدر هولوكاست را قدسي كردند تا آن را محور وحدت خودشان قرار دهند؛ پس از مطرح شدن مسأله هولوكاست از سوي ما، يكي از اساتيد دانشگاهها غربي در مطلبي خطاب به دنياي غرب نوشته بود كه «ديگر اينقدر دست و پا نزنيد، چون كار غرب تمام است، چرا كه ما همه مقدسات را كنار گذاشتيم و هولوكاست را به يك محور قدسي تبديل كرديم، اما ايرانيها با هوشمندي اين محور قدسي به جاي مانده در غرب را كه موجب اتحاد دنياي غرب ميشد، در هم شكستند و ديگر نميتوانيم آن را جمع كنيم.»
احمدينژاد ادامه داد: آنها سه سال پيش به صورت خبيثانه در يكي از نشستهاي سازمان ملل، مصوبهاي را گذراندند كه هر كس هولوكاست را زير سؤال ببرد، مجرم است و همه دولتها نيز موظفند هولوكاست را حتي در متون آموزشي خود بگنجانند؛ آنها ميخواستند عين اين برنامه را در ژنو نيز پيدا كنند تا اثبات نژادپرستي رژيم صهيونيستي را كه دستاورد ملتها بود، كنار گذاشته و بعد هم ما را نژادپرست بنامند.
رئيسجمهور تصريح كرد: ما پس از آگاهي از برگزاري اجلاس دوربان 2 و دريافت دعوتنامه براي حضور در اين اجلاس، بهرغم آنكه عدهاي بر اين باور بودند كه نبايد در اين اجلاس شركت كرد، تصميم به حضور در ژنو گرفتيم تا در مركز حمايت از رژيم صهيونيستي با منطق نژادپرست بودن اين رژيم را فرياد كنيم.
وي ادامه داد: در ديداري كه با رئيسجمهور سوئيس نيز انجام شد، به وي گفته بودند كه بنده را از گفتن واقعيت رژيم صهيونيستي در اجلاس ژنو منصرف كند. همين مسأله در ديدار با دبير كل سازمان ملل نيز تكرار شد و البته بيشترين پيشبيني ما هم آن بود كه پس از سخنان ضد صهيونيستي در اين اجلاس، حداكثر سر و صدايي بلند شده و اعتراضهايي شود، اما در روز برگزاري اجلاس ژنو، رخدادهاي وسيعتري رقم خورد؛ فضا به گونهاي سازماندهي شده بود كه ما را در چند مرحله مورد حمله قرار دهند و در درجه نخست، ما اجلاس را ترك كنيم و يا اگر اين گونه نشد، دستکم با بر هم خوردن تعادل ما، سخنانمان متزلزل شود. به همين دليل هم پيش از آغاز سخنراني من را به اتاقي بردند تا از آنجا مستقيم به پشت تريبون رفته و از پشت تريبون هم مستقيم به آن اتاق برگردم، اما پس از چند دقيقه حضور در آن اتاق به دلمان افتاد كه بايد در وسط سالن اجلاس كه محل حضور هيأت ايراني بود، حضور يابيم كه اين كار هم انجام شد و به محض ورود ما به سالن، قريب به اتفاق حاضران شروع به دست زدند كردند و بعدا متوجه شديم كه همين تشويق جمعيت آرامش فكري توطئهگران را بسيار به هم ريخت.
احمدينژاد گفت: در ذهنم بود كه چون در اروپا به پيامبر ما توهين كردند، حتما در آغاز سخنان خود نام پيامبر را ببرند و بعد هم دعاي اللهم عجل لوليك الفجر خواندم كه يكباره ديدم فردي يك شيء پلاستيكي به سمت من پرتاب ميكند تا در ما رعب ايجاد شود و اجلاس را ترك كنيم؛ يك لحظه همه حوادث دانشگاه كلمبيا از ذهنم گذشت و بي اختيار خندهام گرفت و در دلم ميگفتم كه خدايا امروز هم چطور ميخواهد حال اينها گرفته شود.
وي افزود: پس از آنكه آن فرد را از سالن بيرون كردند، از نو شروع كردم و دوباره همان دعاها را خواندم تا ثبت شود؛ پس از گذشت چند دقيقه، تعدادي از اروپاييها سالن را ترك كردند و جالب بود كه ميخواستند بقيه حاضران را هم مجبور به خروج كنند، اما اين گونه نشد و چه در داخل و چه در بيرون از سالن يكپارچه براي ما دست ميزدنند و جالب آنكه در تصاوير پخش شده در رسانههاي غربي، دوربين را فقط روي هيأت ايراني زوم ميكردند تا يكپارچگي دست زدن حضار براي ايران نشان داده نشود؛ همان لحظه به دلم افتاد كه بگويم «از حضار خواهش ميكنم اينها را ببخشند، اينها نميفهمند».
احمدينژاد ادامه داد: فضا به گونهاي رقم خورد كه گويا، مراسم براي دفن ليبرال دمكراسي گذاشته شده چون غربيها به مقدسات ما توهين ميكردند، اما ميگفتند با تساهل و آزادي نبايد كسي اعتراض كند، اما همانها شنيدن حتي گوشهاي از جنايات خود را تحمل نكردند.
وي تصريح كرد: پس از پايان سخنراني، بيشتر خبرنگاران سالن اجلاس به مقصد محل برگزاري نشست خبري ما ترك كرده و حتي يكي از همراهان ميگفت: تصاويري كه در سالن پخش ميشد، حالت صورت و دست و نوشتههاي تو را نشان ميداد تا شايد تزلزلي از ما به دنيا نشان دهند، اما در اين هدف خود موفق نشده بودند و بعدا متوجه شديم كه خارج از اراده ما كاري انجام شده كه تا بعدها اثرگذار خواهد بود. همه متفكران آنها طراحي كرده بودند كه صحنه به گونهاي ديگر رقم بخورد، اما آنگونه نشد و هنوز كه هنوز است، موضوع آن اجلاس و كاري كه ايران انجام داد، موضوع روز اروپاست.
احمدينژاد با اشاره به ضعفهاي ليبرال دمكراسي كه در آن با حضور بسته چند حزب، حضور مردم و اخلاق و ارزشهاي انساني نابود ميشود، اظهار داشت: يك خبرنگار سوئيسي به من گفت: مردم اروپا از سخنان تو در اين اجلاس ناراحت هستند. به او گفتم: مگر شما مردم هستيد، بيايد يك انتخابات با آزادي كامل در اروپا برگزار كنيد و ما هم بر آن نظارت كنيم تا ببينيد بيش از 70 درصد مردم اروپا هم طرفدار ما هستند و آن 30 درصد هم تحت فشار هستند، خيالتان راحت باشد ما در آمريكا هم طرفدار داريم.
وي در بخش ديگري از سخنان خود، با اشاره به كاركرد نادرست احزاب در غرب گفت: حزب اگر مردمي باشد و تكليفش را خوب انجام دهد، خوب است، اما حزبي كه تنها در راستاي منافع خود و براي قدرت بجنگند، چه خوبي ميتواند داشته باشد؟ اينكه عدهاي بگويند اين از لوازم دمكراسي است و ما اجبارا بايد به همان شيوه آنها عمل كنيم را قبول ندارم.
رئيسجمهور با اشاره به برخي از اظهارنظرها، مبني بر اينكه نبايد به مسائل جهاني كار داشته باشيم، اظهار داشت: امروز ديگر امكان ندارد، يك كشور به دور خودش حصار بكشد و پيشرفت كند؛ بهترين حالت هم براي رفع تهديد آن است كه كانون تهديد مورد هدف قرار گيرد، ما چرا بايد بنشينيم كه ما را در تهران مورد فشار قرار دهند؟ ما به كشور آنها ميرويم و آنها را مورد فشار ـ البته غير نظامي ـ قرار ميدهيم؛ مگر ميشود به آنها كار نداشت. اگر ما با آنها كار نداشته باشيم، آنها با ما كار دارند، مگر آنها عراق و افغانستان را اشغال نكردند و بعد هم گفتند گام بعدي ايران است، پس حال چه شده كه حتي جرأت تهديد را ندارند؟