به گزارش یورونیوز، رفیق دوخ با نام اصلی «کانگ کِگ ای‌یِو» ریاست زندان هولناک «تول اِسلِنگ» را برعهده داشت، جایی که در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ هزاران زن، مرد و کودک کامبوجی در آن، تحت شکنجه، وادار به اعتراف شده و سپس اعدام شدند.
این زندان در اصل یک مدرسهٔ راهنمایی در مرکز پایتخت بود که به‌دقت زیر نظر دوخ اداره می‌شد و امروز به موزه تبدیل شده است.
رفیق دوخ نخستین مقام ارشد خمرهای سرخ بود که رسما محاکمه شد. او نخست مدعی شد که از ترس جان خود و خانواده‌اش دست به‌چنین رفتاری زده و در ادامه با این ادعا که مقام جزء بوده، خواستار تجدید نظر در حکم داده شد.
اما او در نهایت، برخلاف تمامی رهبران پیشین خمرهای سرخ، از رفتارش ابراز پشیمانی کرد و مسئولیت مرگ بیش از ۱۲ هزار تن را شخصا پذیرفت. سرانجام در سال ۲۰۱۰ دادگاهِ مورد حمایت سازمان ملل وی را به‌خاطر جنایت علیه بشریت به حبس ابد محکوم کرد.
جنبش «خمرهای سرخ» که در فاصلهٔ سالهای ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ قدرت را به رهبری پل پوت در کامبوج به‌دست گرفت، جنبشی مائویستی و ملّی‌گرا بود که با الهام از انقلاب فرهنگی چین می‌خواست داشت این کشور را با یک «جهش بزرگ» به جلو براند.
رژیم خمرهای سرخ به‌یکی از هولناک‌ترین دیکتاتوری‌های قرن بیستم تبدیل شد و در آن ۱/۷ میلیون نفر، یعنی حدود یک چهارم جمعیتِ وقت این کشور کشته شدند.