داود فِیرَحی، استاد علوم سیاسی و پژوهشگر دینی در پی ابتلا به کرونا درگذشت.
به گزارش عصر ایران، او که دغدغه‌های دینی و سیاسی را با خوانش امروزین و عقلانی و دموکراتیک، پی می‌گرفت با کتب و نظریات خود توجه جوامع علمی و حوزوی را جلب کرده و در سال‌های اخیر به سبب ارایۀ نظریات علمی مورد نیاز جامعه اصطلاحاً گُل کرده بود اما در حالی که تنها 56 سال داشت گرفتار و در نهایت قربانی ویروس کوید 19 شد.
در پی درگذشت این استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران و پژوهشگر دینی، چهره های مختلف علمی و سیاسی و روحانی پیام فرستاده و ابراز تأسف کردند.
سید مصطفی محقق داماد رییس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم از او به عنوان همکار مدعو این گروه و یک «پژوهشگر صلح دوست» یاد کرده و نوشته است: «چهرۀ مهربان فیرحی از خاطر دوستان، زایل نخواهد شد».
احمد زید‌آبادی نیز در متنی حزن انگیز و احساسی شگفت زدگی خود را از این اتفاق ابراز داشته و آورده است: «دکتر فیرحی تلاش فکری خود را بنا به خاستگاه دو گانۀ دانشگاهی و حوزوی در جهت ایجاد پیوندی معقول بین سنت مأثور و دستاوردهای عصر جدید صرف کرد و جایش در جغرافیای دانش سیاسی ایران خیلی خالی خواهد ماند.»
دکتر ناصر مهدوی هم با شگفتی نوشته است: « باورم نمی شود که دانشمند فرزانه ای چون دکتر داود فیرحی دیگر نفس نکشد و در سینۀ مرگ آرام گرفته باشد.»
واکنش ها و ابراز تأسف ها اما محدود به چهره های علمی و فرهنگی نیست. محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه که البته خود نیز صبغۀ دانشگاهی دارد نیز او به عنوان « دوست، برادر، یار فرهیخته و نواندیش، استاد بزرگ و متواضع حوزه و دانشگاه» یاد و به عضویت او در مجمع محققین و مدرسین حوزۀ علمیۀ قم نیز اشاره کرده است.
سید حسن خمینی نواده و یادگار بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران او را به سبب مطالعاتی فراتر از مباحث رایج در حوزه علمیه ستوده و از دکتر فیرحی به عنوان یکی از سرآمدان حوزه های مطالعاتی سیاسی یاد کرده است.
از آثار مشهور دکتر داود فیرحی می توان به این کتاب ها اشاره کرد: قدرت، دانش و مشروعیت در اسلام، تاریخ تحول دولت در اسلام، فقه و سیاست در ایران معاصر و به تازگی : فقه و حکم رانی حزبی.
داود فِیرَحی در سال ۱۳۴۳ خورشیدی در زنجان چشم به جهان گشود. مقدمات دروس حوزوی را بین سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۵ در حوزه علمیه ولی‌عصر شهرستان زنجان گذراند. پس از آن مقاطع سطح و دروس خارج را از ۱۳۶۶ تا ۱۳۸۰ در حوزه علمیه قم ادامه داد.
از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۸ به تحصیل در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری علوم سیاسی در دانشگاه تهران پرداخت. گرایش دکتری او اندیشه سیاسی بود.
در رساله کارشناسی ارشد با عنوان «اندیشه سیاسی شیعه در دوره قاجاریه» به اندیشه سیاسی فقیهان مشهور شیعه دوره قاجار و مکاتب مهم فقهی-سیاسی‌یی که در دوره قاجاریه بسط یافته و نیز تحولاتی چون نهضت مشروطه و انقلاب اسلامی پرداخته‌است. عنوان رساله دکتری وی هم «دانش، قدرت و مشروعیت در اسلام» بود که با الهام از روش‌شناسی فوکو و هرمنوتیک گادامر تنظیم شدو بعدتر خود به جایگاه استادی گروه علوم سیاسی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران رسید.
او همچنین عضو شورای مرکزی مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم بود و درسگفتارهایی در موسسه مطالعات سیاسی-اقتصادی “پرسش” برگزار کرده‌است.
از حجت الاسلام دکتر فیرحی ۱۰ کتاب و قریب ۶۰ مقاله منتشره در مجلات و کنفرانس‌های علمی در حیطه اندیشه سیاسی اسلام برجای مانده و اینها جدای نظراتی است که در نشست های تخصصی علمی مطرح کرده و ثبت شده است و از جمله می‌توان به سخنان او در محرم امسال و در مراسمی که انجمن اندیشه و قلم در کانون توحید بر پا داشته بود اشاره کرد که با عنوان «جنگ و مبارزه نبود، فرار از بیعت بود» در عصر ایران منتشر شد.