كسري نوري، روزنامهنگار: ايجاد محدوديت براي رسانههاي رسمي يكي از اصليترين دلايل رواج شايعه در يك جامعه است، از سويي اين محدوديتبازار رسانههاي برونمرزي را گرم ميكند. اين در حالي است كه رسانههاي رسمي داخل كشور به قوانين كشور پايبند هستند، التزام دارند و حساسيتها را بهتر و بيشتر درك ميكنند و همه اين موارد را در عرصه خبررساني دخيل ميكنند اما رسانههاي خارجي حتي اگر سوءنيتي هم نداشته باشند، به هيچ يك از اين التزامها پايبند نيستند. رواج شايعه و جايگزيني آن به جاي اخبار رسمي يكي از اصليترين پيامدهاي محدوديت رسانههاي داخلي است، در اين شرايط پس از مدتي مردم اعتماد خود را نسبت به رسانههاي داخلي از دست ميدهند و آمارهاي غيررسمي، زمزمهها و اخبار رسانههاي خارجي تبديل به منبع تغذيه اخبار مردم ميشود. به هرحال تاثير حوادث روزهاي اخير و نحوه مخابره اخبار، آثاري در حوزه اطلاع رساني ايران به جا خواهد گذاشت كه رسانههاي رسمي به آساني نميتوانند از اين وضعيت عبور كنند.
خسرو طالبزاده، روزنامهنگار: در فضاي محدوديت رسانههاي رسمي مستقل اولين پديده فراگير بياعتمادي نسبت به اطلاعات و اخبار است. اين بياعتمادي به زودي تاثيرات مخربش را در سطوح مختلف يك اجتماع به جا ميگذارد و اولين پيامد آن در تصميمگيريهاي فردي است، وقتي اساس اخبار شايعات باشد، ناخودآگاه ذهنيت شكل گرفته در جامعه هم نادرست و بياساس ميشود و بر مبناي همين ذهنيت افراد جامعه دست به واكنش ميزنند كه پيشاپيش ميتوان پيشبيني كرد چه سرنوشتي در انتظار چنين جامعهاي خواهد بود. هرقدر فضاي رسانهاي و خبررساني در يك جامعه غيرشفاف باشد، به همان اندازه نيز فضاي شايعهسازي و شكلگيري اخبار نادرست در آن جامعه پررنگ ميشود. اين در حالي است كه بايد بپذيريم با روي كار آمدن رسانههاي جديد، دوره انسداد گردش اطلاعات به سرآمده است و ديگر نميتوان با كنترل اطلاعات كاري از پيش برد.