عبدالله ابو سلوا و دخترش در یک قاب دیده میشوند. آنها در بحبوبه جنگ و انفجار در سوریه تلاش میکنند زندگی را جور دیگری ببینند. عبدالله میخواهد دختر ۴ سالهاش را به خنده وا دارد. او به دخترش میگوید هر وقت صدای انفجار شنیدی، بلند بلند بخند.
در فیلم پدر از دخترش میپرسد، «این خمپاره است؟» صدای انفجاری به گوش میرسد و سِلوا بلند بلند میخندد.