عصر ایران؛ سینا امیرصادقی - بارها از سیاست مداران و مدیران و مسؤولان کشور خواسته ایم که درباره موضوعات مهم کشور رفراندوم برگزار کنند و نظر ما مردم عادی را بپرسند، اما این کار را نکردند و حالا ما یک رفراندوم طلب کاریم.
بالاخره ما شهروندان این کشوریم و حق داریم درباره شیوه حکمرانی نظر دهیم. باید از ما بپرسند که آیا می خواهید یک زندگی در شرایط عادی داشته باشید یا یک زندگی در شرایط حساس، فوق العاده و خطیر؟
باید از ما پرسیده شود می خواهیم روابط مان با کشورهای دنیا، زندگی مان در داخل، پوشش مان، حرف زدنمان، تورم مان، درس خواندن مان ، شوخی کردن مان، خرید کردن مان ، واکسن زدن مان، مسکن مان، آموزش مان عادی باشد یا غیر عادی؟
قبل از اینکه ما را سوار کشتی کنند باید از ما پرسیده شود می خواهید سوار کدام کشتی شوید؟ یک کشتی قرار است با پیش بینی علم هواشناسی و با برنامه ی عادی در آسمانی صاف و عادی و زیر نور خورشید حرکت کند و کشتی دیگر می خواهد بدون توجه به علم هواشناسی، شب حرکت کند و احتمالا گرفتار توفان و رعد و برق و حادثه خواهد شد. نمی خواهم با بدبینی بگویم که حتما غرق می شود ولی پر از تنش و هیاهو خواهد بود.
کشتی اولی برای مردم عادی است که می خواهند یک زندگی عادی و در شرایط عادی داشته باشند و کشتی دومی برای کسانی است که دنبال هیجان هستند و احتمالا با توفان و حادثه که مواجه شوند نیاز به کارهای فوق العاده و شب بیداری دارند... .
هیچ گاه رفراندومی برگزار نشده که نظر ما را در این باره بپرسند. اما آیا ما مردم عادی که دنبال زندگی عادی هستیم و می خواهیم با علم و پیش بینی علمی سفر برویم و می خواهیم در کشتی ای سوار شویم که دچار توفان و حادثه نمی شود، می توانیم این انتخابات را تبدیل به رفراندوم کنیم؟ آیا بین نامزدها کسی هست که یک آدم معمولی مثل خودمان باشد ؟ آیا می توانیم بگوییم بعد از سال ها وضعیت قرمز و توفانی و پرحادثه می خواهیم که آژیر سفید پخش شود و اوضاع به شرایط عادی برگردد؟
من به عنوان یک شهروند معمولی ایران، تصمیم گرفتم فارغ از همه اتفاقاتی که در این انتخابات افتاده و شرایط را غیر عادی کرده است، یک کار عادی کنم. به روند اتفاقات این انتخابات معترضم اما نمی خواهم کار غیرعادی کنم. کلا از این به بعد می خواهم کارهای عادی کنم . می خواهم با رای دادن در انتخابات بگویم می خواهم زندگی ام عادی و دور از توفان باشد. می خواهم پرچم کشورم در آسمانی عادی به اهتزاز در آید و آژیر سفید پخش شود. می خواهم با رایم به آژیر قرمز و شرایط فوق العاده و خطیر نه بگویم و به زندگی و شرایط عادی و آژیر سفید بله بگویم. پس به یک آدم عادی مثل خودم رای می دهم تا بگویم ما حق داریم زندگی عادی داشته باشیم.