اکنون با مجرمانی مواجهیم که با افتخار از اعمال مجرمانه‌شان نظیر قتل یاد می‌کنند و ایستادگی مقابل پلیس را مایه بزرگی‌شان می‌دانند.
در یادداشتی در روزنامه اطلاعات آمده است: «قتل‌های ناموسی از سال‌ها قبل به عنوان یک پدیده ناپسند اجتماعی، هر از چند گاهی در برخی نقاط ایران اتفاق می‌افتد و عاملان این گونه قتل‌ها به دلیل برخی تعصبات، دست به جنایت می‌زنند تا به زعم خود با این کار آبروی خانوادگی‌شان را حفظ کنند. بررسی پرونده قضایی این گونه جنایت‌ها نشان می‌دهد که اغلب عاملان قتل‌های ناموسی، قبل و هنگام ارتکاب جرم، فقط به فکر حذف فیزیکی مقتولان هستند و تنها هدفشان هم حفظ آبروست و حتی علاقه‌ای به رسانه‌ای‌شدن ماجرا ندارند، زیرا انتساب مقتول به خود و اعضای خانواده‌شان را مایه آبروریزی می‌دانند.
این موضوع که فردی با هر بهانه واهی بخواهد حق حیات را از انسان دیگری سلب کند، بدون شک امری مذموم است و این رفتار هم از سوی قانون و هم شرع و عرف، قبیح شمرده می‌شود اما متأسفانه این گونه قتل‌ها در ایران همچنان در اشکال جدیدی اتفاق می‌افتند.
طی دو روز گذشته انتشار فیلم یک مرد جوان در حالی که سربریده زن جوانش را در دست دارد و در خیابان‌های اهواز قدم می‌زند، بازتاب فراوانی در فضای مجازی پیدا کرد و جامعه را در بهت و حیرت فرو برد. به گفته مسئولان قضایی اهواز این مرد در پی تعصباتش، همسر جوان خود را که به‌تازگی از ترکیه به ایران بازگشته، به قتل رسانده است.
فارغ از چرایی وقوع این قتل، پرداختن به رفتار قاتل پس از ارتکاب جنایت، نشانگر عمق یک فاجعه جدید است زیرا عامل این قتل ناموسی همانند دیگر قاتلان در پرونده‌های مشابه، فکر نمی‌کند بلکه بر خلاف آنها سعی دارد اقدام خود را با تهیه فیلم به رخ همه بکشد!
البته جری‌شدن یک متهم قبل و پس از ارتکاب جرم، فقط در این پرونده نمود ندارد بلکه نشانه‌های آن را در دیگر جرائم هم می‌توان مشاهده کرد و نمونه این موضوع در پرونده قتل سرهنگ انتظامی فارس توسط یک فرد شرور دیده می‌شود. این شرور مسلح در حالی که یک قبضه چاقو در اختیار داشت، به مأمور پلیس حمله کرد و با ضربات چاقو وی را به شهادت رساند.
عمل قبیح و گستاخانه مرتکبان دو جنایت فوق، نشانگر جری‌شدن بزهکاران است؛ بزهکارانی که تا مدتی قبل به خاطر تعصباتشان دست به قتل می‌زدند ولی هرگز درصدد مطرح‌کردن خود در بین مردم نبودند ولی اکنون اقدام شنیع خود را در انظار فریاد می‌زنند؛ همان‌هایی که هرگز به خود اجازه نمی‌دادند در ملاءعام به مأمور پلیس حمله کنند، اکنون علاوه بر درگیری با پلیس به خودشان اجازه می‌دهند دست به چاقو هم ببرند و جان مأمور قانون را بگیرند.
واقعیت تلخ دیگری که در رفتار مجرمان مشهود است، بی‌تفاوتی آنها نسبت به عواقب اعمال مجرمانه‌شان است. درحقیقت آنان دیگر ترسی از اجرای مجازات ندارند و از رفتار جنایتکارانه خود تبری هم نمی‌جویند.
به گفته کارشناسان علوم اجتماعی و جرم‌شناسی، اجرای مجازات وقتی اثرگذار است که مجرم از کرده خود نادم و پشیمان شده باشد ولی اکنون با مجرمانی مواجهیم که با افتخار از اعمال مجرمانه‌شان نظیر قتل یاد می‌کنند و ایستادگی مقابل پلیس را مایه بزرگی‌شان می‌دانند. بدون تردید تسریع در مجازات این گونه مجرمان نه فقط دردی را دوا نمی‌کند بلکه سبب جری‌شدن سایر مجرمان هم می‌شود لذا در وهله نخست باید به آسیب‌شناسی این گونه رفتارها بپردازیم و سپس در اندیشه اشد مجازات مجرمان باشیم.»