عصر ایران؛ سمیه جاهدعطائیان ــ نام این خانه روشنا است. خانه ای که به گفته بنیاد روشنایی امید، آجر به آجر آن را به سختی، با سنگ اندازی، محدودیت مالی، کمک خیرین و البته امید و تلاش فراوان بنا نهاده است.
اینجا اهالی خانه ای را به تصویر کشیدیم که اگر چه اعضای آن با هم نسبت خونی ندارند اما آنقدر به یکدیگر وابسته هستند که شاید نتوانند لحظه ای به جدایی فکر کنند.
هر کدام از آنها قبل از آمدن به این خانه روایت، قصه و تجربه های متفاوتی را از یک زندگی سخت، زمان جدا شدن از خانواده، دستگیری آنها، و واگذاری شان به بهزیستی تجربه کردند و حالا فارغ از تمام آنچه که بر سرشان آمده است، زندگی تازه ای را در این خانه یا شبه خانواده شروع کرده اند.
اگر چه آنها در این خانه هم داستان های تازه ای دارند، درمان و بیماری را بدون حمایت نهادهای دولتی سپری می کنند اما این شانس را داشتند که سقف یا دست پر مهری روی سرشان باشد.
این گزارش را ببینید تا بدانید در "خانه روشنا" چه خبر است.