مارکو فان باستن روایت جالبی از خداحافظی خود از فوتبال دارد و می‌گوید حضور مسی و رونالدو در میادین باعث حسرت او می‌شود.گلزن استثنایی میلان: در مراسم ختم خودم حضور داشتم!
به گزارش ورزش سه، "هر فردی با افزایش سن یاد می‌گیرد به کسی که از او جدا شده است تکیه نکند، زیرا احساس از دست دادن تأثیر زیادی بر روح می‌گذارد." این درسی است که مارکو فان باستن، اسطوره هلندی، در سنین پایین آموخته است؛ زمانی که بهترین دوستش در سن هفت سالگی در مقابل چشمانش از دنیا رفت.
فان باستن در خاطرات خود با نام "باستا... زندگی من، واقعیت من" مشکلات زندگی خود را بازگو کرده است؛ اتفاقاتی که از مرگ دوستش، جوبی، شروع شد و به از دست دادن اعتماد به نفس و سلامتی حتی سرمایه او رسید.
دوران حرفهای این ستاره هلندی 14 سال به طول انجامید. او کار خود را در آژاکس آمستردام (1981-1987) آغاز کرد و در میلان (1987-1995) به پایان رساند. البته او آخرین بازی خود را در سال 1993 در سن 28 سالگی انجام داد و سپس یک مصدومیت شدید او را مجبور کرد دو سال بعد بازنشسته شود.
او در این باره گفت: وقتی دستم را برای خداحافظی با 80 هزار هوادار در سن سیرو بالا بردم، شوکه شدم. گریه کردم اما آرام ماندم. توپ جان من بود و جانم را از دست دادم. من، مهمان تدفین خودم بودم.
این ستاره هلندی در ادامه خاطراتش گفت: وقتی می‌بینم مسی و رونالدو و حتی لواندوفسکی در سنین بالا بازی می‌کنند، ناراحت می‌شوم، زیرا دوران حرفهای من به دلیل مصدومیت و جراحی‌های ناموفق کوتاه شد.
فان باستن در مورد از دست دادن دوستش، جوبی، در خاطرات خود می‌گوید: جوان بودم و معنای مرگ را نمی‌فهمیدم. دویدم تا کمک بخواهم، اما وقتی او را از دریاچه بیرون آوردند، مرده بود. جوبی بهتر از من فوتبال بازی می‌کرد و یک سال از من بزرگتر بود. من یک عکس کوچک از او در جیبم نگه داشته بودم، اما 10 سال بعد از آن حادثه نتوانستم آن را پیدا کنم. سپس پدرم به من گفت من آن را برداشتم، چون باید فراموشش کنی.
مارکو فان باستن در سن شش سالگی فوتبال خود را آغاز کرد و همین امر باعث شد در سال 1981 در حالی که هنوز دهه دوم زندگی خود را به پایان نرسانده بود، با آژاکس آمستردام، یکی از غول‌های فوتبال هلند، قرارداد امضا کند. ایستگاه بعدی او، آث میلان بود که او در سال 1987 به آن پیوست؛ جایی که علی‌رغم انجام تنها 11 بازی به دلیل مصدومیت مچ پا، به آنها کمک کرد قهرمان لیگ ایتالیا شوند.
درخشش او با میلان باعث شد دو بار پیاپی توپ طلا (1989 و 1990) را به دست بیاورد و همچنین عنوان بهترین گلزن لیگ ایتالیا را برای دو فصل متوالی کسب کند. او به اولین بازیکنی تبدیل شد که 4 گل در یک بازی لیگ قهرمانان اروپا به ثمر رساند و تاریخ‌ساز شد و سپس در سال 1992 سومین توپ طلا را در دوران حرفهای خود به دست آورد.