عصرایران - با خود فكر ميكنم كه ايران يك هفته قبل از انتخابات و روزها و شبهاي تند مناظرات با آن همه حادثه و حرف و حديث و آن همه رسانههاي رنگارنگ و سايتهاي جورواجور و آن همه ميتينگها و سخنرانيهاي گسترده و آن همه شور، اشتياق، مشاركت، همدلي و همآوايي چگونه تبديل به هفتماه كشمكش، داد و فرياد، تهمتافكني، نفاق، دورويي، چندرنگي، دعوا و فحش و ناسزا و تخريب و تهديد و كشتار شده است؟
آن هفت روز پایانی تبلیغات انتخاباتی كجا و اين هفتماه پرتنش كجا؟
مگر نه اين است كه در تبليغات اين دوره از انتخابات تندترين و سختترين حرفها از فراگيرترين شبكه رسانهاي كشور بيان شد ولي هرگز هيچكس به مقدسات توهين نكرد، اصل نظام را زير سوال نبرد؟
مگر نه اين است كه در اين دوره تمام گروههاي سياسي درگير انتخابات ، بزرگترين ميتينگهاي انتخاباتي همانند نمايش قدرت ياران احمدينژاد در مصلاي امامخميني(ره) و آرايش سبز هواداران موسوي از راهآهن تا تجريش را به نمايش گذاشتند ولي خون از دهان كسي نيامد و امنيت ملي كشور به خطر نيفتاد؟
مگر نه اين است كه رسانههاي گروهي بدون اينكه به اسلام، انقلاب و افراد مختلف توهين كنند صرفا به انتقادات خود ميپرداختند و مجال رونق رسانههاي خارجي را ستانده بودند؟
مگر نه اين است كه در آن مدت تبلیغات و به ویژه در هفت روزه منتهی به 22 خرداد ، هرگز شعارهاي ساختارشكنانه، مخالفت با مقدسات، هتكحرمت امام عزيز و زير سوال بردن اصل ولايتفقيه ، توهین به شخصیت های کشور و انقلاب و ... از هيچيك از طرفين حاضر در انتخابات شنيده نشد ولي بهجاي آن بيشترين ميزان مشاركت اجتماعي و سياسي در تاريخ انقلاب اسلامي بهوقوع پيوست؟
نظامي كه توانايي ايجاد آن هفت روز پرشكوه را دارد و آن همه نشاط سياسي را در جامعه ميتواند ايجاد كند، چگونه هفتماه در منگنه نفاق، كينه، تهمت، تحقير، توطئه و توهين به مقدسات و اصول اساسي آن گرفتار آمده است؟
چه كسي حاضر نيست آن هفت روز پرنشاط ، فضاي اصلي جامعه و اين هفتماه پرمناقشه فرع اين حوادث باشد؟
اگر ايران اسلامي توانسته آن هفت روز پرتحرك و پويا را بدون كوچكترين خللي به اسلام، انقلاب و اصول مترقي آن بهوجود آورد و آن را مديريت كند حتما می تواند 70 سال و بسیار بیشتر از آن همان سياق را ادامه دهد بدون آنكه به نظام آسيبي برسد.
سوال اساسي براي همه دلسوزان واقعي انقلاب بايد اين باشد كه چگونه ميشود تجربه آن هفت روز، تجربه همه اين ماهها و سالهاي ما باشد؟ براي رسيدن به چنين تجربهاي بايد ديد كه ما در آن هفت روز چه كرديم كه در اين هفتماه انجام نداديم يا برخلاف آن عمل كرديم.
راز برونرفت از اين موقعيت خطير كه هر روز به ننگي جديد آغشته ميشود كه در تاريخ سياسي ايران بينظير است بازگشت به آن فضا و آن موقعيت است.
به قول رندی ایکاش انتخابات در ایران 4 سال و ریاست جمهوری 1 روز بود .