غزل شماره 11 حافظ

ساقی به نور باده برافروز جام ما
مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم
ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما

چندان بود کرشمه و ناز سهی قدان
کاید به جلوه سرو صنوبرخرام ما

ای باد اگر به گلشن احباب بگذری
زنهار عرضه ده بر جانان پیام ما

گو نام ما ز یاد به عمدا چه می‌بری
خود آید آن که یاد نیاری ز نام ما

مستی به چشم شاهد دلبند ما خوش است
زان رو سپرده‌اند به مستی زمام ما

ترسم که صرفه‌ای نبرد روز بازخواست
نان حلال شیخ ز آب حرام ما

حافظ ز دیده دانه اشکی همی‌فشان
باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما

دریای اخضر فلک و کشتی هلال
هستند غرق نعمت حاجی قوام ما

تفسیر :

دل بستن به دنیا و خوشی های زودگذر آن چیزی جز ناامیدی به همراه ندارد. از روزهایی که در پیش دارید هراس نداشته باشید، روزهای خوبی در آینده در انتظار شماست.

به مردم عشق بورز و با مهربانی رفتار کن، که عشق و محبت کلید رسیدن به آرزوهای دلتان است. به زودی زیارتی نصیب شما خواهد شد و برکت و نعمت به زندگی تان سرازیر خواهد شد.

وصال یار نزدیک است.