غزل شماره 111 حافظ

عکس روی تو چو در آینه جام افتاد
عارف از خنده می در طمع خام افتاد

حسن روی تو به یک جلوه که در آینه کرد
این همه نقش در آیینه اوهام افتاد

این همه عکس می و نقش نگارین که نمود
یک فروغ رخ ساقیست که در جام افتاد

غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید
کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد

من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم
اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد

چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار
هر که در دایره گردش ایام افتاد

در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ
آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد

آن شد ای خواجه که در صومعه بازم بینی
کار ما با رخ ساقی و لب جام افتاد

زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت
کان که شد کشته او نیک سرانجام افتاد

هر دمش با من دلسوخته لطفی دگر است
این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد

صوفیان جمله حریفند و نظرباز ولی
زین میان حافظ دلسوخته بدنام افتاد

تفسیر :

ظاهربینی عاقبت خوبی برایتان ندارد. مراقب باشید که مورد سواستفاده دیگران قرار نگیرید. شکست و اوضاع نابسامان نتیجه غرور و عجول بودن شماست، در کارها با افراد باتجربه و دانا مشورت کنید تا نتیجه خوبی بگیرید.

بسیار مهربان هستید و از محبت به دیگران دریغ نمی کنید، این خوب است اما ساده لوح نباشید و بدانید هرکسی ارزش دلسوزی را ندارد. با آینده نگری و هوشیاری و امید به خداوند متعال می توانید از مشکلات و سختی ها عبور کرده و شکست را به پیروزی تبدیل کنید.