غزل شماره 123 حافظ

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد

عالم از ناله عشاق مبادا خالی
که خوش آهنگ و فرح بخش هوایی دارد

پیر دردی کش ما گر چه ندارد زر و زور
خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد

محترم دار دلم کاین مگس قندپرست
تا هواخواه تو شد فر همایی دارد

از عدالت نبود دور گرش پرسد حال
پادشاهی که به همسایه گدایی دارد

اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند
درد عشق است و جگرسوز دوایی دارد

ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق
هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد

نغز گفت آن بت ترسابچه باده پرست
شادی روی کسی خور که صفایی دارد

خسروا حافظ درگاه نشین فاتحه خواند
و از زبان تو تمنای دعایی دارد

تفسیر :

عشق به خداوند و توکل و ایمان به او کافیست تا از قعر به اوج مکنت و شوکت برسید.

زندگی بدون عشق هیچ لطفی ندارد، با خانواده و همسر خود با محبت و مهربانی رفتار کنید. اگر در شرف ازدواج هستید، ازدواج موفقی داشته و خوشبخت خواهید شد. خداوند را به پاس این همه لطف و کرامت شکرگزاری کنید.

مدتی است باعث رنجش کسی شده اید و دلش را شکسته اید، هرچه زودتر از او دلجویی کنید. مشکل به زودی حل خواهد شد.