غزل شماره 127 حافظ

روشنی طلعت تو ماه ندارد
پیش تو گل رونق گیاه ندارد

گوشه ابروی توست منزل جانم
خوشتر از این گوشه پادشاه ندارد

تا چه کند با رخ تو دود دل من
آینه دانی که تاب آه ندارد

شوخی نرگس نگر که پیش تو بشکفت
چشم دریده ادب نگاه ندارد

دیدم و آن چشم دل سیه که تو داری
جانب هیچ آشنا نگاه ندارد

رطل گرانم ده ای مرید خرابات
شادی شیخی که خانقاه ندارد

خون خور و خامش نشین که آن دل نازک
طاقت فریاد دادخواه ندارد

گو برو و آستین به خون جگر شوی
هر که در این آستانه راه ندارد

نی من تنها کشم تطاول زلفت
کیست که او داغ آن سیاه ندارد

حافظ اگر سجده تو کرد مکن عیب
کافر عشق ای صنم گناه ندارد

تفسیر :

همای سعادت روی شانه های شما نشسته و همه چیز به کام شماست. آینده خوبی در انتظارتان است و و همیشه موفق هستید. این پیروزی ها نتیجه توانایی ها و استعداد خودتان است اما دچار کبر و غرور نشوید و مراقب باشید که دشمنان در کمین هستند و ممکن است باعث شوند به راه خطا بروید.

دست افتادگان را بگیرید و با دوستان خوش رفتاری کنید تا در زمان نیاز به کمک تان بشتابند.