غزل شماره 138 حافظ

یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد

آن جوان بخت که می‌زد رقم خیر و قبول
بنده پیر ندانم ز چه آزاد نکرد

کاغذین جامه به خوناب بشویم که فلک
رهنمونیم به پای علم داد نکرد

دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد

سایه تا بازگرفتی ز چمن مرغ سحر
آشیان در شکن طره شمشاد نکرد

شاید ار پیک صبا از تو بیاموزد کار
زان که چالاکتر از این حرکت باد نکرد

کلک مشاطه صنعش نکشد نقش مراد
هر که اقرار بدین حسن خداداد نکرد

مطربا پرده بگردان و بزن راه عراق
که بدین راه بشد یار و ز ما یاد نکرد

غزلیات عراقیست سرود حافظ
که شنید این ره دلسوز که فریاد نکرد

تفسیر :

از گذشته و تجربه هایی که کسب کرده اید درس عبرت گرفته و کینه ها را فراموش کنید. گاهی احساس می کنید از رویاها و اهدافی که در سر می پروراندید دور شده اید، یا کسی که دوستش دارید نسبت به شما کم لطفی کرده و اهمیتی نمی دهد. برای رسیدن به هدف باید منتظر باشید و صبر پیشه کنید.

امید خود را از دست ندهید و غم و غصه را کنار بگذارید تا به مراد دل خود برسید. منتظر جوابی هستید که به زودی دریافت خواهید کرد.