غزل شماره 152 حافظ

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

جلوه‌ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت
عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد

عقل می‌خواست کز آن شعله چراغ افروزد
برق غیرت بدرخشید و جهان برهم زد

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز
دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد

دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند
دل غمدیده ما بود که هم بر غم زد

جان علوی هوس چاه زنخدان تو داشت
دست در حلقه آن زلف خم اندر خم زد

حافظ آن روز طربنامه عشق تو نوشت
که قلم بر سر اسباب دل خرم زد

تفسیر :

حسودان سعی می کنند به هر روش ممکن به شما آسیب برسانند پس مراقب باشید و از دوستان حسود دوری کنید. اما ترس به خود راه ندهید که تا خداوند اجازه ندهد احدالناسی نمی تواند به شما کوچکترین صدمه ای وارد کند.

رنج و تلاش لازمه رسیدن به هر موفقیت بزرگی است، شما نیز از این قاعده مستثنی نیستید و برای رسیدن به مراد دل باید از سختی های زیادی عبور کرده و تلاش کنید.

قلب پاک و عاشقی دارید و برخلاف برخی از اطرافیان که افرادی دروغگو و فریبکار هستند، شما صبور و عاشق هستید و به زودی نتیجه این احساسات پاک را خواهید دید و روزهای خوشی در انتظارتان است.