غزل شماره 201 حافظ

شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند
که زیرکان جهان از کمندشان نرهند

من ار چه عاشقم و رند و مست و نامه سیاه
هزار شکر که یاران شهر بی‌گنهند

جفا نه پیشه درویشیست و راهروی
بیار باده که این سالکان نه مرد رهند

مبین حقیر گدایان عشق را کاین قوم
شهان بی کمر و خسروان بی کلهند

به هوش باش که هنگام باد استغنا
هزار خرمن طاعت به نیم جو ننهند

مکن که کوکبه دلبری شکسته شود
چو بندگان بگریزند و چاکران بجهند

غلام همت دردی کشان یک رنگم
نه آن گروه که ازرق لباس و دل سیهند

قدم منه به خرابات جز به شرط ادب
که سالکان درش محرمان پادشهند

جناب عشق بلند است همتی حافظ
که عاشقان ره بی‌همتان به خود ندهند

تفسیر :

با اراده راسخ در جهت دستیابی به اهداف خود قدم بردارید. سعی کنید اطرافیان را با دقت بیشتری شناخته و دوستان با صداقت انتخاب کنید. با یار خود سختگیری کرده اید و باعث آزار و رنجش او شده اید، فخرفروشی و کنایه های شما کار را خراب تر می کند.

مراقب باشید که از راه عدالت خارج نشده و دچار گناه نشوید. حیله و فریبکاری شما را از هدف دورتر می کند. قبل از هرکاری خوب جوانب آن را سنجیده و از ساده لوحی بپرهیزید.