غزل شماره 219 حافظ

کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود
بنفشه در قدم او نهاد سر به سجود

بنوش جام صبوحی به ناله دف و چنگ
ببوس غبغب ساقی به نغمه نی و عود

به دور گل منشین بی شراب و شاهد و چنگ
که همچو روز بقا هفته‌ای بود معدود

شد از خروج ریاحین چو آسمان روشن
زمین به اختر میمون و طالع مسعود

ز دست شاهد نازک عذار عیسی دم
شراب نوش و رها کن حدیث عاد و ثمود

جهان چو خلد برین شد به دور سوسن و گل
ولی چه سود که در وی نه ممکن است خلود

چو گل سوار شود بر هوا سلیمان وار
سحر که مرغ درآید به نغمه داوود

به باغ تازه کن آیین دین زردشتی
کنون که لاله برافروخت آتش نمرود

بخواه جام صبوحی به یاد آصف عهد
وزیر ملک سلیمان عماد دین محمود

بود که مجلس حافظ به یمن تربیتش
هر آنچه می‌طلبد جمله باشدش موجود

تفسیر :

مژده باد بر شما که به زودی به سرمنزل مقصود رسیده و یک به یک به تمام اهداف خود دست پیدا می کنید. دست به هرچیزی می زنید به طلا تبدیل می شود و بخت و اقبال به شما روی آورده است. شکرگزاری خداوند را به جای آورید و از یاد او غافل نشوید.

گاهی دچار استرس و اضطراب می شوید که ریشه آن عدم اعتماد به نفس و تردیدها می باشد. از فرصت های پیش رو به بهترین شکل ممکن استفاده کنید، عمر کوتاه است، از زندگی لذت ببرید. در لحظات خوشی همواره به یاد خداوند باشید.