غزل شماره 249 حافظ

ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار
ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار

نکته‌ای روح فزا از دهن دوست بگو
نامه‌ای خوش خبر از عالم اسرار بیار

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه‌ای از نفحات نفس یار بیار

به وفای تو که خاک ره آن یار عزیز
بی غباری که پدید آید از اغیار بیار

گردی از رهگذر دوست به کوری رقیب
بهر آسایش این دیده خونبار بیار

خامی و ساده دلی شیوه جانبازان نیست
خبری از بر آن دلبر عیار بیار

شکر آن را که تو در عشرتی ای مرغ چمن
به اسیران قفس مژده گلزار بیار

کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست
عشوه‌ای زان لب شیرین شکربار بیار

روزگاریست که دل چهره مقصود ندید
ساقیا آن قدح آینه کردار بیار

دلق حافظ به چه ارزد به می‌اش رنگین کن
وان گهش مست و خراب از سر بازار بیار

تفسیر :

روزهای سخت و نفس گیری را می گذرانید اما نگرانی به دل راه ندهید که ایام رنج و اندوه به پایان خواهد رسید و انتظار شما به سر می رسد. روزهای خوش و پر شوری در پیش دارید. صبور باشید و امید خود را از دست ندهید.

به خداوند توکل کنید و با حفظ آرامش به تلاش خود ادامه دهید و از رحمت خداوند ناامید نباشید. ملاقات مهمی در پیش است. سفر خوب و پربرکتی دارید، به زودی مراد دل حاصل خواهد شد.