غزل شماره 319 حافظ

سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم
تا به فتوی خرد حرص به زندان کردم

من به سرمنزل عنقا نه به خود بردم راه
قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم

سایه‌ای بر دل ریشم فکن ای گنج روان
که من این خانه به سودای تو ویران کردم

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون
می‌گزم لب که چرا گوش به نادان کردم

در خلاف آمد عادت بطلب کام که من
کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم

نقش مستوری و مستی نه به دست من و توست
آن چه سلطان ازل گفت بکن آن کردم

دارم از لطف ازل جنت فردوس طمع
گر چه دربانی میخانه فراوان کردم

این که پیرانه سرم صحبت یوسف بنواخت
اجر صبریست که در کلبه احزان کردم

صبح خیزی و سلامت طلبی چون حافظ
هر چه کردم همه از دولت قرآن کردم

گر به دیوان غزل صدرنشینم چه عجب
سال‌ها بندگی صاحب دیوان کردم

تفسیر :

تلاش و زحمت زیادی کشیده و مشکلات زیادی را پشت سر گذاشته اید اما مایوس نشوید که سرانجام به مراد دل می رسید و روزهای خوش فراخواهد رسید.

برای موفقیت در کارهای مهم با دوستان مورداعتماد خود مشورت کرده و دوست و دشمن را از هم جدا کنید. از عقل و درایت خود استفاده کرده و خدا را همیشه به یاد داشته باشید.