غزل شماره 344 حافظ

عمریست تا من در طلب هر روز گامی می‌زنم
دست شفاعت هر زمان در نیک نامی می‌زنم

بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود
دامی به راهی می‌نهم مرغی به دامی می‌زنم

اورنگ کو گلچهر کو نقش وفا و مهر کو
حالی من اندر عاشقی داو تمامی می‌زنم

تا بو که یابم آگهی از سایه سرو سهی
گلبانگ عشق از هر طرف بر خوش خرامی می‌زنم

هر چند کان آرام دل دانم نبخشد کام دل
نقش خیالی می‌کشم فال دوامی می‌زنم

دانم سر آرد غصه را رنگین برآرد قصه را
این آه خون افشان که من هر صبح و شامی می‌زنم

با آن که از وی غایبم و از می چو حافظ تایبم
در مجلس روحانیان گه گاه جامی می‌زنم

تفسیر :

هرگز گمان نبر که رسیدن به آرزوها بدون تلاش و کوشش میسر خواهد شد، برای رسیدن به اهداف لازم است تمام تلاش خود را به کار بگیرید و همه راه ها را امتحان کنید تا به جواب برسید.

راه دستیابی به مقصود پرپیچ و خم است و پستی و بلندی های بسیار دارد اما نگرانی به دل راه ندهید و به حرکت ادامه داده تا سرانجام به وصال یار نائل شوید.