غزل شماره 41 حافظ

اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است
به بانگ چنگ مخور می که محتسب تیز است

صراحی ای و حریفی گرت به چنگ افتد
به عقل نوش که ایام فتنه انگیز است

در آستین مرقع پیاله پنهان کن
که همچو چشم صراحی زمانه خون‌ریز است

به آب دیده بشوییم خرقه‌ها از می
که موسم ورع و روزگار پرهیز است

مجوی عیش خوش از دور باژگون سپهر
که صاف این سر خم جمله دردی آمیز است

سپهر برشده پرویزنیست خون افشان
که ریزه‌اش سر کسری و تاج پرویز است

عراق و فارس گرفتی به شعر خوش حافظ
بیا که نوبت بغداد و وقت تبریز است

تفسیر :

روزهای سختی را می گذرانید و عرصه بر شما بسیار تنگ شده، اگرچه تحمل این اوضاع برایتان سخت است اما به خداوند اعتماد کنید و از او بخواهید تا درهای بسته را به روی شما باز کند.

برخی اطرافیان ظاهری دلسوز دارند اما در حقیقت به دنبال ضربه زدن به شما هستند، مراقب این آدم ها باشید و اسرار دل خود را برای آن ها فاش نکنید که بعدا پشیمان می شوید.

با توکل به خدا، نماز اول وقت و توسل به ائمه اطهار از روزهای تاریک عبور خواهید کرد.