غزل شماره 451 حافظ

خوش کرد یاوری فلکت روز داوری
تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری

آن کس که اوفتاد خدایش گرفت دست
گو بر تو باد تا غم افتادگان خوری

در کوی عشق شوکت شاهی نمی‌خرند
اقرار بندگی کن و اظهار چاکری

ساقی به مژدگانی عیش از درم درآی
تا یک دم از دلم غم دنیا به دربری

در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسیست
آن به کز این گریوه سبکبار بگذری

سلطان و فکر لشکر و سودای تاج و گنج
درویش و امن خاطر و کنج قلندری

یک حرف صوفیانه بگویم اجازت است
ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری

نیل مراد بر حسب فکر و همت است
از شاه نذر خیر و ز توفیق یاوری

حافظ غبار فقر و قناعت ز رخ مشوی
کاین خاک بهتر از عمل کیمیاگری

تفسیر :

برای حل مشکلات و رفع موانعی که بر سر راه تان وجود دارد از عقل و درایت خود کمک بگیرید تا به راحتی از پس آن ها برآیید. از کینه و دشمنی کردن برحذر باشید و قناعت پیشه کنید تا دست نیاز به سوی هر ناکسی دراز نکنید.

در روزهای خوشی و کامیابی خداوند را فراموش نکنید و بندگان خدا را یاری دهید. در راه رسیدن به اهداف تنها به خداوند توکل داشته و به عقل و اراده خود متکی باشید.