غزل شماره 51 حافظ

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است
وز پی دیدن او دادن جان کار من است

شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز
هر که دل بردن او دید و در انکار من است

ساروان رخت به دروازه مبر کان سر کو
شاهراهیست که منزلگه دلدار من است

بنده طالع خویشم که در این قحط وفا
عشق آن لولی سرمست خریدار من است

طبله عطر گل و زلف عبیرافشانش
فیض یک شمه ز بوی خوش عطار من است

باغبان همچو نسیمم ز در خویش مران
کآب گلزار تو از اشک چو گلنار من است

شربت قند و گلاب از لب یارم فرمود
نرگس او که طبیب دل بیمار من است

آن که در طرز غزل نکته به حافظ آموخت
یار شیرین سخن نادره گفتار من است

تفسیر :

مژده باد که به زودی به مقصود و وصال یار خواهید رسید. نگران و هراسان نباشید. به تلاش خود ادامه داده و با اراده به سمت اهداف خود حرکت کنید تا پیروزی را در آغوش بگیرید.

به یاد دوستان و یاران صدیق و شفیق باشید و آن ها را از خود دور نکنید. اگرچه برخی افراد بد دل و نادان سعی می کنند سنگ سر راه شما بیندازند اما هیچ ترسی به دل راه ندهید که در این کار موفق نخواهند بود.

به درگاه خداوند متعال دعا کنید و یاری بطلبید. به زودی رحمت و لطف ایزد منان شامل حال شما گشته و روزگارتان بهاری می شود.

ازدواج موفقی خواهید داشت و همای خوشبختی روی شانه تان خواهد نشست.