گزيده سرمقاله‌ روزنامه‌هاي امروز

جام جم: «بهمني» بر تحليل‌ها

«بهمني بر تحليل‌ها» عنوان سرمقاله‌ روزنامه‌ جام جم به قلم بيژن مقدم است كه در آن مي‌خوانيد؛روز 22 بهمن تاريخي را پشت سر گذاشتيم. براي مردم، مثل هميشه تجديد خاطره و پيماني بود با امام، شهدا، انقلاب، نظام و رهبري. گرچه مروري بر تلاش‌ها و نوع برخورد دشمنان انقلاب خالي از لطف نيست.

مي‌دانيم كه رسانه‌هاي تبليغي آمريكا، انگليس و اسرائيل از قبل مي‌كوشيدند اين «فرصت» را به «تهديد» مبدل كنند و در اين راه از ارائه تحليل‌هاي متناقض و كم مايه بهره‌ها جستند، اما حضور ميليوني و يكپارچه مردم در سراسر كشور بهت و سردرگمي آنان را چنان رقم زد كه برخي گويا دچار هذيا‌ن‌گويي شدند، برخي به ياس و سرخوردگي خود اعتراف كردند و برخي از سر عدم شناخت واقعيت‌ها اعلام كردند، ما پيروز شديم! به عنوان نمونه يكي نوشت: به راهپيمايان 80 تا 100 هزار تومان در همان راهپيمايي پول دادند. ديگري ادعا كرد: مردم به عشق سانديس و كيك و شيركاكائو آمده بودند.

سومي كه ادعاي روشنفكري هم مي‌كند، اعلام كرد: اين جمعيت كه ديديد ما بوديم، اما چون بي‌سر و صدا آمده بوديم كسي نفهميد!

آن تحليلگر برجسته! هم مدعي شد: چرا احمدي‌نژاد پس از سخنراني از مردم ترسيد و با هليكوپتر مراسم را ترك كرد! (غافل از اين كه رئيس‌جمهور مانند مردم و در ميان مردم خود را به مراسم رسانده بود). محسن سازگارا كه هدايت عملياتي جريان ضدانقلاب در خارج از كشور را سعي مي‌كند برعهده بگيرد و در شبكه تلويزيوني VOA مرتبا حضور مي‌يابد نيز در تاريخ 7 بهمن گفت: «در راهپيمايي 22 بهمن با آمدن به خيابان در واقع نمايش قدرت مي‌دهيم و به دنبال فلج‌سازي حكومت، مشروعيت‌زدايي و ايجاد شكاف در حكومت و پايين كشيدن دولت هستيم. اين كه در 22 بهمن مي‌توانيم مراكز قدرت را بگيريم و كارشان را تمام كنيم موضوعي است كه بعد به آن مي‌پردازم.» افزون بر آن مهندس موسوي چند روز قبل از راهپيمايي به صراحت دعوت و اعلام كرده بود: «در روز 22 بهمن بايد با حفظ «هويت» حضور داشته باشيم و سعي كنيم با رفتار خود اثرگذار باشيم.» عطاءالله مهاجراني نيز قبل از راهپيمايي وعده داده بود: «امسال و اين بهمن، سال ديگر و بهمن ديگري است. بهمني كه دنيا را مبهوت مي‌كند... مردم بايد با حضور مشخص و با «هويت» ممتاز خويش نشان دهند كه شعار نفي استبداد همچنان شعاري زنده است. 22 بهمن براي جنبش سبز فرصت ديگري است.»

مهاجراني اما، پس از راهپيمايي از در ديگري وارد شد و با پذيرش شكست نوشت: «برخي گمان مي‌كردند 22 بهمن نظام جمهوري اسلامي سقوط مي‌كند و آن برخي، جشن پيروزي برگزار مي‌كنند... اما اكنون ديدند نه تنها چنين اتفاقي نيفتاد، بلكه نظام.... توانست نشان دهد كه از پشتوانه مردمي و ملي برخوردار است و اكنون دوستان مبهوت و دمغ شده‌اند.» اين بهت و دمغ شدن را در تحليل‌ ديگر تحليلگران جنبش به اصطلاح سبز بوضوح مي‌توان ديد. در كنار آنها كه از سر«مستي» اعلام پيروزي كرده بودند، كسان ديگري اين شكست را توجيه كردند و نوشتند: «بايد اين واقعيت را بپذيريم كه روز 22 بهمن 1388 جنبش سبز شكست تاكتيكي داشته است و از نظر سازماندهي و رهبري و تشكيلات بسيار ضعيف است.»

بررسي همه اين تحليل هاي متضاد نشان مي‌دهد كه اين جنبش تا امروز رهبران زيادي به خود ديده است ،رهبراني كه قصد داشتند با طراحي تاكتيك «اسب تروا» عملياتي غافلگيرانه انجام دهند. اما وقتي 22 بهمن گذشت و روسياهي به ذغال ماند، با انتشار تحليلي ديگر، اعتراف كردند، اشتباهي بزرگ را مرتكب شده‌اند و نبايد به جاي رهبري اصلي جنبش! به مردم رهنمود غلط مي‌دادند. (اعتراف ابراهيم نبوي)‌. در حالي كه همين مردم و حتي اندك هواداران اين جريان نيز- به توصيه حضور با هويت جمعي و مشخص از سوي رهبر به اصطلاح جنبش هيچ وقعي ننهادند.

معناي اين سخن، چنين نيست كه ميليون‌ها زن و مرد حاضر در راهپيمايي 22 بهمن در سراسر كشور همه داراي يك فكر و سليقه بوده‌اند، بلكه قدر مشترك آنان عشق به انقلاب، امام، رهبري و جمهوري اسلامي بوده است و به همين دليل هويت جمعي آنان در سايه اين «اشتراك ديدگاه» شكل گرفت تا دست ردي باشد بر سينه همه كساني كه در مقابل مردم به دنبال «هويت»‌سازي‌‌هاي جعلي بودند.

بايد به اين هوشياري و خودآگاهي مردم آفرين گفت كه هم نقشه حساب شده تفرقه‌افكنان داخلي و خارجي را نقش بر آب كرد و هم بهمني ديگر و 22 بهمني متفاوت و تاريخي به ثبت رساند: اينك بماند كه تحليلگران بي اطلاع از مردم و واقعيت ها، هم دمغ شدند و هم مايوس.

مردم سالاري:استفاده حداکثري از ظرفيت وحدت آفرين 22 بهمن

«استفاده حداکثري از ظرفيت وحدت آفرين 22 بهمن»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي مردم سالاري به قلم محسن دقت دوست است كه در آن مي‌خوانيد؛بيست ودومين روز از يازدهمين فصل سال براي ايرانيان تنها يادآور يک خاطره خوش نيست، يک اداي وظيفه خاتمه يافته يا ايفاي نقش در صحنه اي گذرا نيست. بلکه سرآغاز دوره بالندگي به سوي اهدافي آرماني و جاوداني است. شروع فصل تلاش بي وقفه و پوينده است که حاصل تاريخ پرمجاهدت ملتي بااراده و آزاده محسوب مي شود.

ملتي سرافراز که ساکن بودن را براي خود نمي پسندد و قصد کرده تا رسيدن به خواسته هايش دمي باز نايستد، ملتي بالغ که منزل آرزوهاي ديرينه اش را در سمت اشارت امام خميني(ره) يافته و تصميم به حرکتي وفادارانه و خستگي ناپذير با هدايت مقام معظم رهبري گرفته است. 22 بهمن گرچه لحظه اي به تاريخ پيوسته است، اما لحظه سوگند و عزم جمعي مردم ايران براي تحرک آگاهانه و عاشقانه در جرياني است که دشواري ها را شکافته و به پيش مي رود و به همين روي حياتي ابدي دارد.

رمز و راز اين طراوت مداوم چيزي نيست جز احساس مسئوليت تک تک عناصر جامعه در يک سطح و با کيفيتي واحد. تبلور همين احساس در جامعه ايراني است که روزي هيولاي تجاوز دشمن خارجي را به واقعيت رشادت و شهادت بهترين فرزندانش نابود ساخت و امروز نيز مانع شادکامي و سوداگري بيگانه از اختلاف سليقه هاي خانواده انقلاب خواهد شد.

من سالهاست که در تهران اقامت دارم و هر سال در مراسم اين روز شرکت کرده ام، اما يقين دارم ميليون ها انساني که در سراسر کشور سالروز انقلاب اسلامي را شکوه و عظمت مي بخشند نيز اين عقيده را دارند که هر کدام از 31 سالگردي که تاکنون پشت سر گذاشته ايم، جز در مناسبت تقويمي و ماهيتي، مشابه يکديگر نبوده اند. گويي 22 بهمن گلي است از بوستان انقلاب اسلامي که شکوفايي هرساله اش با رنگ و عطري متمايز متجلي مي شود و گويي آفتاب اين روز از خاوري ديگرگون برمي خيزد و در باختري متفاوت مي نشيند. بي شک امسال نيز اين قاعده برقرار شد. با وجود گلايه ها و اعتراضاتي که همچنان پابرجا بود، ديديم که تمامي نيروهاي انقلاب دوست و انقلاب ساز با درک دقيقي که از اهميت و حساسيت اين موقعيت داشتند براي حضور پرشور و همدلانه در آن دعوت کردند.

چه زيباست زماني که مشاهده مي شود که اين قدرت تشخيص در بدنه جامعه و در ميان اقشار مختلف مردم اينچنين عميق و فراگير است. بنده به رغم شلوغي و ازدحام ديدني مراسم امسال چند تن از دوستاني که در يادبود دوم خرداد (مجموعه ورزشي آزادي) با ايشان آشنا شده بودم را ملاقات کردم. اين عزيزان همراه با خانواده خود و با چهره اي متبسم و گامهايي استوار و اميدوار و همنوا با ساير هموطنان در اين نمايش اقتدار و افتخار ملي شرکت کرده بودند.

ارزش و حلاوت صدچنداني که ويژگي برجسته 22 بهمن امسال شده بود نهفته در همين وفاق و پيوند هوشمندانه بود. در کنار همه اين صحنه هاي شکوهمند که امسال سازنده و نظاره گرش بوديم، متاسفانه  اخباري نيز از حرکات  ناشايست عناصر تندرو و خودسر عليه برخي افراد ملبس به رنگ خاص حکايت داشت. کما اينکه شاهد توزيع "سازماندهي شده" و "وسيع" اقلامي بوديم که چنان به دروغ پردازي آشکار و جعل بيانات برخي رهبران اصلاحات پرداخته بودند و تداعي کننده شب نامه هايي بودند که البته در روشناي روز و با فراغ خاطر پخش مي شدند. و بالاخره اغلب خبرگزاري هاي دولتي خروجي و دستاورد راهپيمايي ها را به سود گروه و گرايش مطلوب خود تبليغ و مصادره کردند و رقبا و منتقدين دولت را گاهي با اشاراتي صريح و ادبياتي تحريک آميز شکست خوردگان آنها ناميدند.

نتيجه اين رويکرد شايد مطامع مقطعي و کوتاه مدت عده اي را اجابت کند، اما ترديدي نيست که با بسترسازي براي سو»تعبير رسانه ها و افکار عمومي خارج و دامن زدن به کژي ها و اشتباهات در داخل، منافع پايدار و آينده ساز ما را با چالش مواجه خواهد کرد. در صورتي که جشن انقلاب نه ميدان رقابتي براي تاييد يا گزينش رفتار اين و آن، که اعلام حمايت از اساس نظام و دفع فتنه حقيقي يعني تحليل ها و توطئه هاي دشمنان انقلاب در داخل و خارج کشور است.

ضمن آنکه اين حضور حماسي نبايد دستاويزي باشد تا پيگيري مطالبات مردم از مسوولين در راستاي رشد و توسعه اجتماعي و اقتصادي و اعتلاي اعتبار بين المللي ايران و نظارت دائمي بر عملکرد آنان در راه رسيدگي به مشکلات و نواقص را به حاشيه براند. در پايان، با اين تذکر که هيچ منفعت شخصي در اين مساله ندارم.

مايلم اين درخواست را خدمت  دست اندرکاران امور کشور مطرح کنم که خوب است با استفاده بهينه از ظرفيت اين ايام و با نشان دادن حد رفيع رافت و عطوفت اسلامي، به هر ترتيبي که مصلحت مي دانند زمينه بازگشت به ميهن براي صدها جوان آزرده اي که ظرف چند ماه اخير در ديار غربت سرگردان شده اند را فراهم آورند. مطمئن هستم گرامياني که علاقه مند به کوبيدن ميخ بر تابوت فتنه هستند اگر اينگونه اقدامات را نيز مدنظر داشته باشند، بسيار زودتر و کم هزينه تر از فضاي امنيتي به مراد خويش خواهند رسيد.

كيهان:استوارتر از هميشه

«استوارتر از هميشه»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم حميد اميدي است كه در آن مي‌خوانيد؛

1- پس از آنكه ملت ايران در حضور بي سابقه و پرصلابت خود در 22بهمن شگفتي آفريد و باعث سردرگمي و ياس جريان فتنه و دشمنان قسم خورده انقلاب شد، رسانه هاي وابسته به خط فتنه كه طي 8 ماه گذشته مدام بر طبل فتنه انگيزيهاي خود مي كوفتند و دائماً در حال تبليغ عليه اركان نظام و شانتاژ رسانه اي بودند، در بهت و حيرت فرو رفته و سعي كردند با سانسور حضور چند ده ميليوني ملت غيور ايران در صحنه دفاع از آرمانهاي امام و رهبري، بر شكست مفتضحانه خود پوشش بگذارند.

با وجود گذشت چند روز از راهپيمايي عظيم و بي نظير 22 بهمن امسال، هنوز اخبار و تحليل هاي مربوط به اين واقعه درصدر خبرگزاريها و رسانه هاي جهان قرار دارد. دشمنان انقلاب اسلامي فكر كردند با تحركات و اغتشاشاتي كه طي چندماه گذشته از سوي معاندين صورت گرفت، پايه هاي نظام دچار تزلزل شده و در گمان باطل آنان سقوط نظام جمهوري اسلامي نزديك شده است. آنها در تحليل هاي خود هنوز به اين باور نرسيده اند كه رمز ماندگاري نظام و انقلاب، عجين شدن روح ملت ايران با ارزشهاي انقلاب اسلامي و آرمانهاي امام راحل(ره) و رهبري است؛ همان آرمانهايي كه جوانان پاك باخته اين وطن، جان خود را پاي آن گذاشتند.

انقلاب اسلامي، برخاسته از مردم و براي مردم بوده و هست. حضرت امام(ره) به عنوان پايه گذار و معمار بزرگ انقلاب و همچنين حاكماني كه دل در گرو مباني و اهداف انقلاب داشته و دارند، هيچكدام به طمع قدرت و استيلاي بر سرنوشت مردم، پاي در عرصه مبارزه و حاكميت در نظام جمهوري اسلامي نگذاشتند.

آرمان اصيل انقلاب، رهايي مردم از چنگال خودكامگي هاي دولتهاي سرسپرده و تفوق قدرتهاي بيگانه اي بود كه هويت ملي و ديني مردم را نشانه گرفته و به طمع تاراج ملك و فرهنگ اين كشور، ساليان دراز چتر باج خواهي و زورگويي خود را در سايه بي كفايتي حاكمان وابسته بر روي ايران و مردم اين سرزمين، پهن كرده بودند.

آرمان انقلاب اسلامي «استقلال» و «آزادي» در پرتو نجات بخش «حكومت اسلامي» بود. در سالهاي مبارزه هم، مردم چون مي دانستند در راه استقلال كشور و آزادي خود پاي در راه جهاد گذاشته اند، سينه خود را آماج تيرها و گلوله هاي دژخيمان كردند. انقلاب اسلامي براي مردم بود و پايه هاي حكومت ديني و جمهوري اسلامي نيز بر شانه هاي ستبر همين مردم استوار شد.

بدون ترديد حماسه اي كه ملت ايران در روز 22 بهمن خلق كرد، نمايش عظيمي از وحدت، بصيرت، قدرت و ولايتمداري بود. آنان در مقابل تبليغات گسترده و پرحجم دشمنان براي دلسرد كردن مردم نسبت به انقلاب ، گامهاي استوارتري در حمايت از نظام و رهبري برداشتند. حركت پرشور و خروش بي نظير ملت ايران در 22بهمن امسال، جلوه اي از نصرت الهي بود.

آيا وقت آن نرسيده است - نه افرادي نظير سران فتنه كه خود را به خواب زده اند و هرگز از چنين خوابي بر نخواهند خاست، بلكه - فريب خوردگاني كه دچار توهم و خواب غفلت شده اند، بيدار شوند؟ آيا كساني كه بعد از انتخابات و اتفاقات و اغتشاشاتي كه صورت گرفت، جو را آلوده كرده و با تخيل اينكه كار تمام است! براي برقراري رابطه با آمريكا و انگليس از هم سبقت گرفتند، امروز سرشان به سنگ جهالت نخورده و نمي خواهند قدري به خود آيند؟ و به فرموده رهبري معظم انقلاب؛ «آيا سي ويك سال آزمون و خطاي چند دولت متكبر و زورگو كافي نيست كه آنان را از خواب غفلت بيدار كند و بيهودگي تلاش براي سيطره بر ايران اسلامي را به آنان تفهيم نمايد؟ آيا حضور دهها ميليون انسان بصير و پرانگيزه در جشن سي و يك سالگي انقلاب كافي نيست كه معاندان و فريب خوردگان داخلي را كه گاه رياكارانه دم از مردم مي زنند، به خود آورد و راه و خواست مردم را كه همان صراط مستقيم اسلام ناب محمدي(ص) و راه امام بزرگوار است، به آنان نشان دهد؟»

ملت ايران بارها نشان داده كه «تصميم» خود را گرفته است. آنها براي سرافرازي اسلام و كشورشان، دل در گرو انقلاب، نظام و رهبري داشته و هر جا پاي دفاع از نظام در ميان بوده، سلحشورانه در ميدان حاضر شده اند.

دشمنان امروز دچار يأس و سردرگمي شده اند. رسانه هايي مثل بي بي سي فارسي كه از بدو تأسيس، در حمايت از فتنه گران مدام بر آتش فتنه دميده است، پس از حماسه 22 بهمن و حضور چند ده ميليوني ملت ايران در راهپيمايي اين روز، مهر سكوت بر دهان زده و سعي دارد انبوه جمعيتي كه خيابانهاي تهران و شهرهاي كشور را دربرگرفته بود، حضوري هزاران نفري! بنامد.

از سوي ديگر مجله آمريكايي «فارين پاليسي» با اشاره به حماسه عظيم 22 بهمن، جنبش - بخوانيد فتنه- سبز را شكست خورده خواند و نوشت: حباب جنبش سبز در 22 بهمن تركيد! و هم اكنون بسياري از حاميان جنبش سبز در حال تجربه شكست جديد و شديد ديگري هستند.

سران فتنه يا تاب حضور در ميان سيل خروشان مردم را نداشتند و يا آنهايي كه آمدند، مجبور شدند در برابر خروش ملت پا به فرار بگذارند. مردم در 22 بهمن كار را تمام كردند و بار ديگر از دستگاه قضايي كشور خواستند كه عدالت را درباره فتنه گران، بي پروا به اجرا گذارد. آنها ثابت كردند كه شغالان را بر باغ انقلاب اسلامي راهي نيست.

2- دشمنان با احساس شكست از پروژه فتنه اخير، بار ديگر دست به دامان پروژه هاي امتحان پس داده و شكست خورده اي چون «ايران هراسي» برده اند.

هيلاري كلينتون، وزير امور خارجه آمريكا دور تازه اي از سفر خود به كشورهاي حاشيه خليج فارس را آغاز كرده است. ظاهراً اين سفر بدون برنامه ريزي قبلي انجام شده و وي قصد دارد با سفر به قطر و عربستان حمايت آنان و كشورهاي عربي را بابت اعمال تحريم هاي جديد عليه ايران جلب نمايد. همزمان «مايكل مولن» رئيس ستاد نيروهاي مسلح آمريكا نيز به مصر سفر كرده و قرار است سه معاون وزير امور خارجه آمريكا يعني ويليام برنز، جيكوب ليو و جيمز استين برگ و همينطور ديويد پترائوس فرمانده نيروهاي نظامي آمريكا در خاورميانه و آسياي مركزي نيز به منطقه سفر كنند.

آنچه به وضوح پيداست و كلينتون و مولن در سفرهاي خود به قطر و مصر بر آن انگشت تأكيد گذاشتند، ترساندن كشورهاي منطقه از خطر ايران هسته اي است. ظاهراً غني سازي 20 درصدي اورانيوم در ايران باعث شده تا بار ديگر آمريكا بر دروغ و تهمت بزرگ خود درباره برنامه هسته اي ايران يعني «ساخت بمب اتمي» اصرار ورزد و بار ديگر پروژه «ايران هراسي» را كليد بزند.

آمريكا در تلاش است تا با ترساندن كشورهاي منطقه از ايران هسته اي، حمايت آنان و به دنبال آن حمايت اعضاي شوراي امنيت را براي افزايش فشار عليه ايران و اعمال تحريم هاي بيشتر، به دست آورد. اما ملت ايران بارها نشان داده است كه هر چه تلاش دشمنان فزونتر شود و فشار عليه كشورشان بيشتر گردد، استوارتر پاي نظام و ايران اسلامي مي ايستند.
تحريم ها هر چه شديدتر شود باعث اتحاد بيشتر مردم مي شود و نفرت از غرب و آمريكا را در دل ملت ما مي افزايد. دشمن نادان هنوز گمان مي كند، تحريم هاي بيشتر اوضاع داخلي كشورمان را تحت الشعاع قرار داده و مي تواند با سياست هاي اين چنيني باعث تغيير حكومت در ايران شود.

رسالت:پيام هاي راهپيمايي22 بهمن

«پيام هاي راهپيمايي22 بهمن»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي رسالت به قلم محمد کاظم انبارلويي است كه در آن مي‌خوانيد؛راهپيمايي22 بهمن سال88 بدون شک يکي از بزرگترين رويدادهاي سه دهه اخير در ايران است، ناظران جهاني بايد آن را از ابعاد گوناگون مورد مداقه قرار داده، پيام هاي اين همايش عظيم را دريابند. نگارنده معتقد است اگر ذهن هايي در اتاق فکر دشمنان انقلاب اسلامي يافت شوند که بدون تحريف واقعيت ها راهپيمايي22 بهمن سال88 را تحليل کنند پيام هاي زير را دريافت خواهند کرد.

راهپيمايي22  بهمن سال88  بدون شک يکي از بزرگترين رويدادهاي سه دهه اخير در ايران است، ناظران جهاني بايد آن را از ابعاد گوناگون مورد مداقه قرار داده، پيام  هاي اين همايش عظيم را دريابند.

نگارنده معتقد است اگر ذهن هايي در اتاق فکر دشمنان انقلاب اسلامي يافت شوند که بدون تحريف واقعيت ها راهپيمايي22  بهمن سال88  را تحليل کنند پيام هاي زير را دريافت خواهند کرد.

1- تحقير دشمنان اسلام و ايران بويژه آمريکا
ايران بويژه تهران در طول سه دهه گذشته چنين جمعيت عظيمي را در خيابان هاي خود نديده بود. اقيانوس مواجي از ملت زير سقف ايران به خيابان ها ريختند و با فريادهاي مرگ بر آمريکا، مرگ بر انگليس و مرگ بر اسرائيل پاسخ شرارت هاي دشمن، طي سه دهه گذشته و بويژه چند ماه اخير را دادند. مردم آمده بودند بگويند شکاف بين ملت - ملت در ايران يک توهم است. اقوام و مذاهب ايراني در سراسر کشور يک درک مشترک از دشمنان اسلام و ايران دارند. ابعاد حضور مردم حتي بخش ها و روستاهاي دور دست را هم در بر گرفته بود.

راهپيمايي22  بهمن در امتداد راهپيمايي9  دي امسال دو رفراندوم بزرگ در فاصله اي کوتاه بود تا مهر باطلي بر اهداف جنگ نرم استکبار جهاني عليه ملت ايران باشد. مردم ايران آمده بودند تا اقتدار ملي انقلاب را به رخ دشمنان بکشند. مردم آمده بودند، تا نه اکثريت بلکه تصويري از قاطبه ملت ايران عليه استکبار جهاني بويژه آمريکا، آن هم در سي و يکمين سالگرد پيروزي انقلاب نشان دهند. مردم آمده بودند تا بگويند تز «همه با هم» امام(ره) با همان طراوت و تازگي به قوت خود باقي است. مردم در روز22  بهمن آمده بودند تا حماسه اي از بصيرت و اتحاد خلق کنند.

2- تجديد ميثاق با امام(ره) و رهبري
دومين پيام راهپيمايي22  بهمن اعلام تجديد ميثاق با امام(ره) و رهبري معظم انقلاب اسلامي حضرت آيت الله خامنه اي بود.

تجديد ميثاق با امام(ره) و رهبري يعني اعلام وفاداري به اسلام و التزام به اجراي حدود الهي در ايران. تجديد ميثاق با امام(ره) و رهبري يعني ايمان به کارآمدي اسلام در مديريت کشور. تجديد ميثاق با امام و رهبري يعني شکاف بين امت و امام يک توهم است. تجديد ميثاق با امام و رهبري يعني تبري از دسيسه ها و نيرنگ هاي دشمن و اعلام وفاداري نسبت به روحانيت و مراجع ديني و نخبگان واقعي کشور. تجديد ميثاق با امام و رهبري يعني خنثي شدن اولين و آخرين طراحي دشمن در شکست انقلاب و برباد رفتن مهمترين هدف دشمن در جدا کردن امت از امام(ره). مردم در راهپيمايي22  بهمن ثابت کردند اعتقاد به ولايت فقيه در رگ و پي انديشه سياسي آنها ريشه دارد.

3- اعلام پشتيباني مردم از دولت و مسئولان نظام
دومين پيام راهپيمايي22  بهمن اعلام پشتيباني از دولت و پاسداشت اصل «ميزان راي ملت است» بود.

يکي از مهمترين هدف هاي دشمن در جنگ نرم زير سوال بردن مشروعيت قانوني و مقبوليت مردمي دولت است. مردم در راهپيمايي22  بهمن به خيابان ها ريختند تا بگويند اکثريت کيست و کساني که دچار «توهم» پيروزي و توهم «تقلب» هستند در روز روشن آفتاب را انکار مي کنند.

مردم آمده بودند تا بگويند کساني که در نتايج انتخابات ترديد دارند به اين ترديد خاتمه دهند و به ملت بپيوندند.

مردم در راهپيمايي22  بهمن اين پيام را به خوبي و زيبايي به جهان مخابره کردند که شکاف بين دولت و ملت يک «توهم» است. دنيا و بويژه دشمنان ايران بايد از اين توهم بيرون بيايد.
مردم در راهپيمايي22  بهمن به مقوله «بحران اعتماد» که ساخته و پرداخته اتاق جنگ نرم آمريکا عليه ملت است خوب پاسخ دادند و به دشمن گفتند اين نيز يک «توهم» است. مردم به امام، انقلاب، رهبري، مسئولان و از همه مهمتر به خودشان اعتماد دارند و مي دانند چه مسيري را طي مي کنند و قرار است به کجا برسند. راهپيمايي22  بهمن امسال پاسخ همه سوالات و شبهاتي بود که رسانه هاي استکبار جهاني طي هشت ماه پس از انتخابات دهم  مدام مطرح مي کردند.

4- وزن انقلاب و ضد انقلاب
يکي ديگر از پيام هاي کليدي راهپيمايي22  بهمن تصويري روشن از وزن انقلاب و ضد انقلاب در سراسر کشور بود.

راهپيمايي22  بهمن سال88  به جهان نشان داد وزن ضد انقلاب در ايران حتي کمتر از دو درصدي است که سال58  در رفراندوم جمهوري اسلامي به سر تا سر جهان اعلام شد. راهپيمايي22  بهمن امسال در حقيقت يک برائت فراگير از فتنه گران بود. ضد انقلاب در داخل و خارج حقيرتر و زبون تر از آن است که بتواند در برابر عظمت حضور مردم در صحنه حتي با سربازگيري از افراد غافل و جاهل، خودي نشان دهد. مردم نشان دادند راه باز توليد دشمني بسته است.

رويش هاي جديد و بويژه در نسل سوم به قدري حيرت انگيز است که به جهان اطمينان مي دهد تا ظهور امام زمان (عج) اين انقلاب ماندني است و حتي گردي بر رخ زيبايش نخواهد نشست. روز22  بهمن88  وزن انقلاب در برابر ضد انقلاب يک تصوير مبهوت کننده بود. اين بهت را از لحن بوق هاي دشمن به درستي مي شود درک کرد.

جمهوري اسلامي:برگ زرين ديگري در كارنامه مردم

«برگ زرين ديگري در كارنامه مردم»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد؛راه پيمائي يوم الله 22 بهمن امسال بار ديگر اين واقعيت را نشان داد كه مردم ايران به انقلاب و نظام جمهوري اسلامي وفا دارند و هيچ عاملي نمي تواند آنها را از پيمودن راهي كه خود برگزيده اند باز دارد.

حضور حماسي مردم در راه پيمائي 22 بهمن امسال از جهاتي با سال هاي گذشته تفاوت داشت كه بعضي از آنها از اينقرارند.

1 دشمنان انقلاب و نظام جمهوري اسلامي سرمايه گذاري تبليغاتي بي سابقه اي براي دور ساختن مردم از اين انقلاب و نظام كرده بودند و از هر آنچه در اختيار داشتند و هر آنچه احتمال ميدادند آنها را به اين هدف شوم نزديك كند استفاده كردند و پرحجم ترين تبليغات را بعمل آوردند. در سال هاي گذشته نيز تبليغاتي براي رسيدن به همين هدف شوم وجود داشت اما قابل مقايسه با آنچه امسال صورت گرفت نبود . عليرغم همه ي اين ترفندها مردم با هوشياري كامل در راه پيمائي يوم الله 22 بهمن شركت كردند و بار ديگر وفاداري خود را به انقلاب و نظام جمهوري اسلامي به اثبات رساندند.

2 ايجاد تفرقه و اغتشاش خط مشخصي بود كه دشمنان ملت ايران در تبليغات خود دنبال مي كردند . آنها در پي اين بودند كه با تحريكات خود مردم را به جان همديگر بياندازند و راه پيمائي 22 بهمن را كه بايد تجلي پرشكوه همبستگي اقشار مختلف مردم باشد به صحنه ديگري تبديل نمايند و بهره برداري تبليغاتي مورد نظر خود را بعمل آورند. آنها براي رسيدن به اين آرزوي خود تلاش زيادي كردند اما مردم با آرامش و يكصدا و با همبستگي كامل در اين راه پيمائي حضور يافتند و دشمنان را مبهوت كردند.

3 شرايط خاصي كه بعد از حوادث بعد از انتخابات رياست جمهوري امسال پيش آمد و طمعي كه دشمنان ملت ايران به اين شرايط براي فرو پاشاندن انسجام و يكپارچگي مردم كرده بودند دوستان را نگران و دشمنان را اميدوار ساخته بود. آنهمه تحركات دشمنان و سرمايه گذاري كلاني كه در اين زمينه كرده بودند نيز به همين دليل بود . در راه پيمائي يوم الله 22 بهمن امسال مردم ايران در سراسر كشور بر اين توهم خط بطلان كشيدند و با حضور حماسي و هوشياري كم نظير خود دوستان را اميدوار و دشمنان را مايوس كردند.

كار بزرگ مردم در راه پيمائي يوم الله 22 بهمن امسال اين بود كه به آمريكا و قدرت هاي شيطاني غرب و مهره ها و دنباله هاي داخلي آنها با رساترين بيان اعلام كردند اين ملت در عين حال كه ممكن است بر سر بعضي موضوعات اختلاف نظر داشته باشد و حتي اين اختلاف نظرها به اعتراض هم كشيده شود اما در حراست از استقلال كشور اصل نظام جمهوري اسلامي آرمان هاي انقلاب و قانون اساسي هرگز ذره اي ترديد به خود راه نمي دهد و هر وقت پاي منافع ملي و مصالح كشور در ميان باشد با وحدت و همبستگي كامل به صحنه مي آيد و از هيچ تلاش و كوششي براي مقابله با توطئه هاي دشمن دريغ نمي نمايد.
درس هائي كه از اين حضور دشمن شكن مي توان در صفحات زرين تاريخ انقلاب اسلامي ثبت كرد از اينقرارند .

اول آنكه انقلاب اسلامي نظام جمهوري اسلامي و بنيانگذار آن حضرت امام خميني در عمق جان ملت ا يران ريشه دوانده و هيچ چيز و هيچكس قدرت ايجاد جدائي ميان آنها را ندارد. اقدامات خصمانه اي كه به شكل هاي مختلف و با بودجه هاي هنگفت و تبليغات بي سابقه در ماه هاي اخير براي بي رونق ساختن راه پيمائي 22 بهمن يا تبديل نمودن آن به صحنه تفرقه و اختلاف و درگيري ميان مردم صورت گرفت ولي نه تنها نتيجه اي نداد بلكه موجب بيشتر شدن انسجام ملت شد اين واقعيت را به اثبات رساند.

دوم آنكه در راه پيمائي 22 بهمن امسال مثل سالهاي گذشته اقشار مردم از همه ي سليقه هاي سياسي و فكري حضور داشتند و همين حضور جمعي في نفسه كوبنده ترين پاسخ به بدخواهان بود كما اينكه روشن ترين دليل براي اثبات وفاداري عموم مردم از سليقه ها و افكار مختلف به انقلاب و نظام جمهوري اسلامي بود.

اين واقعيت زيبا مي تواند راهنماي عمل براي از ميان بردن اختلافات و حل همه ي مشكلات باشد. قانون اساسي جمهوري اسلامي سند خدشه ناپذير ميثاق اين ملت است كه با ظرفيت بالاي خود مي تواند با تامين منافع عموم وحدت و انسجام ملي را تضمين نمايد و پاسخگوي همه ي خواسته هاي مشروع باشد.

و سوم آنكه حضور حماسي مردم در راه پيمائي يوم الله 22 بهمن به همان اندازه كه تجديد عهد و ميثاق با اسلام انقلاب نظام جمهوري اسلامي قانون اساسي و ركن ركين آن ولايت فقيه بود به معناي سنگين تر شدن مسئوليت همه ي كساني كه در قواي سه گانه مسئوليت برعهده دارند نيز بود.

مردم در اين صحنه تاريخي برگ زرين ديگري بر كارنامه خود افزودند و اكنون نوبت مسئولان است كه با عمل به وظايف قانوني خود در همه زمينه ها حقوق اساسي مردم را آنگونه كه مورد نظر اسلام است و در قانون اساسي جمهوري اسلامي منعكس شده تامين نمايند.

مسئوليت ها به هيچكس وفادار نيستند و دولت ها نيز مي آيند و مي روند آنچه ميماند عمل به وظيفه قانوني و خدمت خالصانه به مردم و تلاش براي حفظ وحدت و انسجام جامعه است . در برابر اينهمه هوشياري و فداكاري مردم كمترين انتظار اينست كه مسئولان براي انجام وظايف قانوني خود بكوشند و هيچ فرصتي را از دست ندهند.

آفرينش:موزه و موزه داري در ايران

«موزه و موزه داري در ايران»عنوان سرمقالهِ‌ي روزنامه‌ي آفرينش است كه در آن مي‌خوانيد؛با آنکه کشور ما ايران در شمار معدود تمدن هاي ديرين جهان به شمار مي رود و تاريخي چند هزار ساله دارد اما برخلاف اين  سابقه طولا ني تاريخ نگاه شايسته اي به موزه و موزه داري در ايران نشده است.موزه محصول عصر جديد اروپا به شمار مي رود و کشورهايي نظير ايالات متحده با 11 هزار موزه، فرانسه با 7 هزار و روسيه با 11 هزار موزه از پيشتازان اين حوزه مي باشند، افزون بر آن موزه هاي مهمي چون لوور در فرانسه، بريتيش ميوزيوم در انگلستان، آرميتاژ در روسيه از مشهورترين موزه هاي جهاني و سمبل و افتخاري براي هويت ملي و سرزميني آن کشور به شمار مي روند که در کنار آن نقش مهمي در ورود گردشگر به اين کشورها داشته اند.

در اين حال کشور ما در مقايسه با کشورهاي پيشتاز اين حوزه با توجه به پتانسيل هاي متعدد همچنان عقب مانده است. بحث ايجاد موزه در ايران هرچند به فرمان ناصرالدين شاه  تحت عنوان موزه همايوني برمي گردد اما آنچه مشخص است، نگاه به موزه در ايران فاقد جايگاه مهم و شاخصي بوده و شمار بسيارکم آنها نيز فاقد استانداردهاي لازم و مدرن است.

موزه ملي ايران به عنوان مهمترين موزه کشور و يکي از چند موزه جهان از نظر کميت و کيفيت آثار آن با توجه به قدمت 6 دهه اي خود بيش از آنکه موزه اي معرفي کننده تاريخ، هويت ملي و عاملي در خدمت توريسم و سمبلي براي کشور باشد به رکودي چندين ساله منجر شده است، جالب توجه است که به طور مثال با وجود 550 هزار اثر تاريخي در گنجينه هاي اين موزه حدود 2400 اثر در معرض ديد قرار دارد  و بقيه آثار  کارکردي انبارگونه دارد تا موزه، کارکردي که سال هاست مورد توجه کارشناسان اين حوزه بوده است اما به نظر مي رسد نه تنها مباحثي چون مدرن سازي، گسترش موزه ها، نگاه علمي، جذب توريسم، حفاظت فيزيکي آثار و... در مقايسه با کشورهاي اروپايي رو به فراموشي سپرده شده بلکه در مقايسه با کشورهاي شرق آسيا و حتي خاورميانه (موزه ترکيه و مصر) اين کشور است که با وجود آثار ارزشمند باستاني و تاريخي داراي موزه هاي کم شمار و ناتوان از ارائه خدمات مختلف ديداري، آموزشي به شهروندان و گردشگران است.

علاوه بر اين سال هاست که ما ايرانيان به خبر سرقت از موزه ها عادت کرده ايم. سرقت هايي چون لوح زرين هخامنشي، مهرها و... در کنار قاچاق گسترده آثار باستان شناسي کشورمان ايران را در شمار کشورهايي قرار داده است که بسياري از آثار تاريخي، ارزشمند و باستاني آن در مرزهاي خارج از کشور و يا حراجي هاي جهاني قرار گرفته است.

امروزه نگاه کشورها به موزه ها به عنوان جزئي مهم از تاريخ، هويت ملي، فرهنگي و مذهبي آنها تعريف مي شود، نگاهي که موزه اي همچون لوور در پاريس جدا از آثار و درآمدهاي بي شمار گردشگري عملا جزئي از پرستيژ ملي فرانسويان شده است به علاوه حتي کشورهايي نظير ترکيه (موزه توپکايي) و مصر (تاريخ مصر) کوشيده اند در اين راه گام بردارند اما در مقايسه کشور ما با وجود پتانسيل فوق العاده براي ايجاد ده ها موزه بزرگ و گسترش موزه هاي فعلي از به کار بردن سياست هاي علمي و صحيحي براي نگهداري و حفظ موزه هاي موجود با مشکل مواجه است در اين روند بي شک تداوم سياست هاي کلان به موزه ها و شکل سنتي موزه داري نه تنها ضررهاي هنگفتي به اقتصاد کشور از قبيل عدم ورود گردشگران خارجي خواهد زد بلکه همواره کشور ما را همچنان در حاشيه عمل به کارکردهاي موزه (جمع آوري، نگهداري و نمايش اشيا») قرار داده است.

از آنجا که  سازمان هاي دولتي در ايران مسئول اصلي موزه ها هستند، مي بايست در سياست ها، اهداف و رويکردهاي خود در اين خصوص بازنگري و تغيير دهند، تغييري که موزه هاي کشور را با استانداردهاي جهاني امنيتي، خدماتي و علمي و پژوهشي هماهنگ کند و مانع از ادامه عقب ماندگي کشور در اين حوزه شود.

تهران امروز:فرصت را از دشمنان بگيريم

«فرصت را از دشمنان بگيريم»عنوان سرمقالهِ‌ روزنامه‌ِ تهران امروز به قلم دكتر محمد باقر قاليباف است كه در آن مي‌خوانيد؛به پايان روزهاي دهه فجر رسيديم، روزهايي كه به تمام معنا جشن پيوند هويت ايراني و اسلامي است. روزهايي كه به 22 بهمن ختم مي‌شوند و امسال راهپيمايي هر ساله اين روز بزرگ در حالي برگزار شد كه انقلاب اسلامي مردم ايران وارد سي و يكمين سال حيات شده است.

در اين ترديدي نيست كه انقلاب اسلامي رويدادي بي‌بديل در تاريخ معاصر جهان بود و ما مردماني هستيم كه در هر سني و جايگاهي و با هر ديدي در فضايي زيست مي‌كنيم كه از انقلاب برآمد و در دامان آن باليد.

انقلاب سرنوشت همه ما را رقم زد و همواره در زندگي ما جاري است اما آن رويداد براي نسلي كه آن حادثه بزرگ را شكل داد و در آن حضور داشت معناي ويژه و متفاوتي دارد.

به عنوان عضوي از آن نسل مي‌توانم بگويم اگرچه انقلاب‌ها همواره حوادثي شگفت‌انگيزند اما در ايران تحت زعامت امام‌(ره)، خيزش مردم به عطر معنويت و اخلاق آميخته شد و ماهيتي ملكوتي يافت. انقلاب همه شركت‌كنندگان را در خود جاي داد و انرژي بزرگي را در اين ملت آزاد نمود كه گويي براي قرن‌ها در دل‌ها باقي مانده بود. انقلاب چنان شوري را در دل‌ها ايجاد كرد كه «فرد» در آن معنايي نداشت. آن دوران همه چيز از متن مردم مي‌جوشيد و استوار به يك اراده جمعي شگفت‌انگيز بود، با اتكاي به اين انرژي بود كه همه در كنار هم به جبهه‌ها وصل شديم و آن حماسه بزرگ توسط فرزندان انقلابي خميني كبير (ره) براي هميشه تاريخ افتخار اين سرزمين و كارنامه اين سرزمين خواهد ماند.

اكنون سي و يك سال از آن رويداد الهي مي‌گذرد، بارها گفته‌ايم كه بايد اين تجربه و فرهنگ شگفت‌انگيز آن به نسل‌هاي بعدي منتقل شود ولي همه مي‌دانيم كه اين امر تحقق نيافته است. زبان و رفتار و ابزارهاي ما براي انتقال اين فرهنگ جاودان ناتوان بوده‌اند. اين كاستي بزرگ ماست، اما بي‌ترديد انقلاب در روح جمعي اين مردم آزاده حضور دارد و ما را در بزنگاه‌ها و شرايط سخت نجات خواهد داد.و اما سخني درباب شرايط روز كشور؛ انقلاب ما در آستانه
سي و يك سالگي خود روزهاي سختي را مي‌گذراند. روزهاي سختي كه البته به مفهوم چالش يا تعابيري همچون بحران نيست. روزهاي سخت، يعني اينكه ما يكي از فرصت‌هاي هميشگي‌مان يعني اجماع در‌مورد چارچوب‌هاي نظام و مرزبندي با دشمنان اين نظام را كمرنگ كرده‌ايم و درگير جدالي پرضرر و فرساينده شده‌ايم كه ادامه آن آسيب‌هايي جدي بر ما وارد آورده، دوستداران نظام را نگران و دشمنان اين نظام و آب و خاك را اميدوار مي‌كند.

انتخاباتي در اين مملكت برگزار شد و در‌حالي‌كه دشمنان نظام و انقلاب بر طبل تحريم و عدم تاثير مشاركت مي‌كوبيدند، مردم با اميد بسيار به ميدان آمدند و مشاركت بي‌سابقه‌اي در تمام دموكراسي‌هاي تاريخ شكل گرفت. مشاركتي كه فرصتي بزرگ براي اعتلاي مردمسالاري ديني بود. اما از شب 22‌خرداد ماجرا به‌گونه‌اي ديگر ورق خورد و سلسله‌اي از رويدادها آغاز شد و دفتري از ماجراهاي تلخ را پيش روي ملت گذاشت.

وقتي به حوادث قبل و بعد از انتخابات مي‌نگريم و نتايج حاصل از كنش‌ها را مي‌بينيم، مي‌توان شواهد بسياري آورد كه نخبگان درگير در انتخابات، ظرفيت‌ها و قابليت‌هاي لازم براي آن رويداد قابل ملاحظه را نداشته‌اند. بايد به اين نكته اذعان كرد كه آنها تحت‌تاثير جو‌عمومي اطراف خود قرار گرفتند وگرنه به‌طور متعدد اين پديده را ديده‌ايم كه افراد گمان پيروزي داشته‌اند، ولي پيروز نگشته‌اند. انتخابات خردادماه هيجان مثبت و خارق‌العاده‌اي را در كشور ايجاد كرد و نياز بود تا نخبگان ما قبل از چنين كارزاري قابليت‌هاي عمل سياستمدارانه را در خود به‌وجود آورده باشند تا بتوانند در مقطعي چون روزهاي پس از انتخابات بر هيجان‌ها غلبه كنند و منطقي رفتار نمايند. امري كه به دليل نبود همين بصيرت تحقق نيافت.
از ديدگاه منطقي و برخلاف تحليل‌هاي تند و اتهام‌افكنانه كه عنوان مي‌كنند برخي خواص با هدفي از پيش‌تعيين‌شده به اين مسير قدم نهادند.

اين معضل ناتواني پتانسيل‌هاي فردي و جمعي سياسيون و برخي نخبگان ما براي مديريت فضاي هيجاني برآمده از انتخابات بود كه سلسله‌اي از قضايا را گشود كه گويي هيچ‌كس كنترلي بر آن نداشت و به وقايعي انجاميد كه نگراني حاميان اسلام و انقلاب را برانگيخت و موضوع از حمايت از فردي خاص عبور كرد و سرچشمه آن باز هم از اردوگاه دشمنان بيروني نظام رويت شد.

اين اشخاص البته افرادي دلبسته به انقلاب و نگران ميراث امام راحل (ره) به‌شمار مي‌روند، اما با عدم‌دعوت و نپذيرفتن ساز و كارهاي قانوني، ولو به‌خاطر مصلحت نظامي كه همگي به آن باور داريم و حفظ آن را ضرورت مي‌دانيم، زمينه اميدواري معارضان و معاندان نظام را زنده كردند و پيوند اين «غفلت» بزرگ با تندروي‌ها يا به قول رهبر معظم انقلاب، «احساس مسئوليت‌هاي فراتر از قانون» فرصت‌ها به تهديد گره خورد. شكاف‌هايي در متن جامعه به‌وجود آمد و سرمايه‌هاي بسياري به هدر رفت. گسل‌هاي منازعه‌آلود در ميان خانواده انقلاب آشكار شد كه باعث افول اقتدار بيروني نظام «ما» و طمع دشمنان شد.

تعجب آنجاست كه دوستان هر‌دو سو، پيامد‌هاي ناخوشايند و شادي دشمنان را مي‌بينند و همچنان به راه غلط طي شده اصرار دارند و هشدارهاي ناظران هوشيار و رهبر معظم انقلاب را ناديده گرفتند. ماجراي انتخابات اما سوي ديگري نيز دارد. رفتار پيروزمندان انتخابات نيز به مانند رفتار طرف بازنده، قاعده سياسي دارد. هنگامي كه ما در بستر هيجاني روزهاي پس از انتخابات، دست به رفتارها و سخناني مي‌زنيم كه بوي تحقير طرف مقابل و به رخ كشيدن پيروزي را مي‌دهد، طبعا نمي‌توانيم مدعي رفتاري برآمده از بلوغ سياسي و مشي امام (ره) باشيم. در اين ميان متاسفانه آفت بزرگي نيز مشاهده شد و آن به‌راه افتادن كارخانه‌اي از حرمت‌شكني، تحقير و اتهام‌زني به اجزايي از خانواده انقلاب - ولو دچار لغزش شده – بود؛ آفتي كه در طول تاريخ معاصر ما همواره سياست ما را آلوده كرده و آسيب ايجاد كرده است. هيچ كس منكر طمع بي‌پايان خارجي‌ها و دشمنان انقلاب نيست و ما در همين حوادث نيز دست آشكار و پنهان اين دشمنان را ديديم، ‌ولي وقتي آنقدر موضوع را بزرگ كنيم كه حاشيه بر متن بچربد، به دست خود، خواست دشمن را كه در پي ماهي گرفتن از فضاي فتنه و آب گل آلود است، برآورده‌ايم.

نحوه غلط مديريت قضايا و ميدانداري كساني كه جز تحقير و انگ زدن كاري نمي‌كردند به سهم خود نقش مضري ايفا كرده است. به باور من، ريشه مشكل در آن بود كه ما پتانسيل‌هاي لازم را در سياسيون براي پرهيز از عملكرد هيجاني در مقابل نتيجه انتخابات شاهد نبوديم. در حالي كه مي‌توانستيم از امام (ره) وام بگيريم و فضا را معطر كنيم كه بعد از اختلافات انتخاباتي در نهم ارديبهشت 63 فرمودند: «مكلفند همه كه شرعا حفظ بكنند جمهوري اسلامي را... و حفظ به اين است كه اختلاف نداشته باشند. به اين است كه مبادا آن كسي كه فرض كنيد برده است به اصطلاح برود به رخ رقيب بكشد و آن كسي كه نبرده است خيال كند چيزي از دستش رفته است. اصل، اسلام است كه در دست شماست. مي‌خواستيد آنجا خدمت كنيد، حالا نشد جاي ديگري خدمت مي‌كنيد.‌»

اكنون هشت ماه از آغاز ماجرا گذشته و 22 بهمن فرصتي است براي اينكه به ياد بياوريم همه بر سر ميراثي از ايثار و شهادت ايستاده‌ايم كه حفاظت از آن، فراسوي موضوعات فردي و جزئي، مهم‌ترين مساله است. 22 بهمن از اين رو، فرصت همه نيروهاي خانواده انقلاب است كه با كنار گذاشتن تمايزهاي شادكننده دشمنان، نشان دهند ميراث‌داران خميني كبير(ره)، به رغم مشكلات دروني، مرزهاي شفافي را با مخالفان و معارضان اساس و كيان اين نظام و كشور دارند؛ دشمنان كه اين روزها گوش‌ها و چشم‌هايشان به دنبال شنيدن خبر درگيري و اختلاف و... از ايران است. بياييد اين فرصت‌ها را از آنها بگيريم. مگر پيام انقلاب و امام (ره) غير از وحدت حول مشتركات و سعه‌صدر ميان دوستان، دور شدن از منيت‌ها و كينه‌ورزي‌هاي شخصي، تبري از دشمنان داخلي و خارجي و گردآمدن حول محور ولي‌فقيه بود. اميدوارم دهه فجر اين نكات را به ياد ما آورده باشد.