دو کلمه حرف حساب با محسن مخملباف: چرا به رهبری تهمت می زنی؟

رسالت نوشت:

به نام خدا  و با سلام

آقاي هنرمند که در دامن انقلاب، امام و مردم براي خودت موقعيتي دست و پا کردي و حوزه هنري تهران را سکوي پرتاب خود به دامن ضد انقلاب قرار دادي.مگر هورا کشيدن چند ورشکسته سياسي آن طرف آبي چند مي ارزد که به سوي رهبري تهمت و افترا شليک مي کني. همه مي دانند که بعضي تهمت ها با هيچ چسبي به بعضي ها نمي چسبد مثل مذهبي بودن و وطني بودن به خودت و رفاه طلبي به امام و رهبر .

عزيزجان گفته بودي رهبر معظم که محبوب قلوب مسلمين نه تنها ايران که جهان است کلکسيون فلان و بهمان دارد . خوب گيريم مردم اين دروغ را از تو باور کردند چطور مي تواني پاي ملت را از موزه امام رضا(ع) قطع کني که نروند آنجا تا ببينند غرفه هايي هست که تمام هدايايي که به ايشان داده شده را وقف موزه امام رضا (ع) کرده اند .

من خودم ديدم قرآني که آقاي استاد اميرخاني  به ايشان هديه کرده بود و بسياري اشيا و اجناس ديگر به عنوان هديه رهبري به موزه در آنجا بود. چند مي گيري و تهمت مي زني؟ چرا مردم را نادان تصور مي کني؟ اين مردم به اشارت رهبر در22  بهمن چشم جهان  را خيره کردند. تا به حال به حسينيه  رهبري رفته اي تا سادگي و صفا را تماشا کني . اطرافيان رهبر همه مسلمانهاي پنجاه و هفتي هستند و انگ تجمل به آنها نمي چسبد.

اگر کسي روحيه استکباري و رفاه طلبي داشته باشد نمي تواند اينقدر تاثير نفس داشته باشد. حتي دشمنان قسم خورده هم مثل تو بي پروا به دستهاي موازي با هم بودن حمله نمي کنند و رهبري لطيف و عظيم را بري از دنيا طلبي مي دانند و اگر مي بيني بعضي از نخبه ها نخالگي مي کنند و ساز مخالف مي زنند برمي گردد به پايي که روي دم دنيا جويي آنهاست. امام وقتي از دنيا رفت ثروتش به اندازه ثروت يک معلم ساده نبود و رهبر نيز شاگرد و مريد همان امام است . عهد ما با امام چه بود؟

وفا به عهد نکو باشد ار بياموزي
وگرنه هر که تو بيني ستمگري داند

به خدا اين عمر ابدي نيست و بعد از مرگ ستمگران، ثروت و قدرت به دردت نمي خورند. به دامن ولايت برگرد و غره به سوت و کف کفهاي روي آب مشو . ما نصيحت به جاي خود کرديم.