«ایتالیای بروتالیست»؛ مستندی تصویری از معماری منحصر به فرد ایتالیا در برلین

نمایشگاه «ایتالیای بروتالیست» در برلین، دریچه ای به سوی میراث معماری بتنی و قدرتمند دهه های 1960 تا 1980 ایتالیا گشوده است.

عصر ایران - نمایشگاه «ایتالیای بروتالیست» روبرتو کنته و استفانو پرگو، پس از انتشار کتابی با همین نام، اکنون در موسسه فرهنگی ایتالیا در شهر برلین، آلمان در حال برگزاری است. این دو عکاس طی پنج سال گذشته، بیش از ۲۰ هزار کیلومتر در سراسر شبه جزیره ایتالیا سفر کردند تا بیش از ۱۰۰ سازه بروتالیستی مربوط به دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰، از گورستان ها و پناهگاه ها گرفته تا ساختمان های بندری و مجتمع های مسکونی را مستند کنند.

کار آنها نشان می دهد که میراث جنبش معماری بروتالیسم در این کشور متمایز است. برخلاف بروتالیسم آینده نگرانه سایر کشورها، بروتالیسم ایتالیایی گذشته را تصدیق می کند. همانطور که آدریان فورتی، مورخ معماری، در متن منتشر شده همراه با نمایشگاه اشاره می کند، معماران ایتالیایی بتن را به عنوان ابزاری پذیرفتند که می توانست هم گذشته و هم آینده را تجسم کند و در برابر این ایده که مصالح مدرن باید فقط نشان دهنده پیشرفت باشند، مقاومت کردند.

«ایتالیای بروتالیست»؛ ثبت شده توسط روبرتو کنته و استفانو پرگو

این تعامل که آدریان فورتی بر آن تاکید دارد، در سازه هایی که توسط روبرتو کنته و استفانو پرگو عکاسی شده اند، مشهود است. به عنوان نمونه، پناهگاه مونته گریسا در تریسته، توده ای هندسی که بر فراز دریای آدریاتیک قرار گرفته است، هم یک سفینه فضایی آینده نگر و هم یک قلعه باستانی را تداعی می کند. در جنوا، بلوک های مسکونی بدنام «ماشین های لباسشویی» یک تضاد چشمگیر را به نمایش می گذارند - از نظر مقیاس آرمان شهری و از نظر سطوح فرسوده و کهنه خود پاد-آرمان شهری به نظر می رسند. چنین ساختمان هایی این تصور را به چالش می کشند که بروتالیسم صرفاً یک زیبایی شناسی قدرت یا تحمیل است.

نتیجه این تحقیق میدانی، کتاب «ایتالیای بروتالیست» (انتشارات FUEL، ۲۰۲۳) است که شامل ۱۴۶ عکس از بیش از ۱۰۰ ساختمان بروتالیستی ایتالیایی است و دعوت می کند تا قدردانی عمیق تری از این سازه ها به عنوان بخش های حیاتی میراث ساختمانی ایتالیا صورت گیرد. نمایشگاه برلین اولین نمایشگاه اختصاصی این آثار است.