13 بدر ، بزرگ ترین پیک نیک جهانی

 
 
واحد مرکزی خبر - در سیزدهمین روز از ماه دل انگیز فروردین، ایرانیان بنا بر سنتی دیرینه، به باغ و دشت و صحرا می‌روند و روز خود را بیرون از خانه سپری کردند.

برپایی جشن ها و آیین های ویژه روز سیزدهم فروردین ، ریشه باستانی و تاریخی دارد. مردم ایران در دوره های مختلف تاریخی، نوروز را جشن آفرینش و آغاز هستی و زایش می دانستند و پایان آن را روز 13 فروردین می پنداشتند؛ آن را بسیار مبارک و فرخنده می دانستند. ایرانیان قدیم پس از دوازده روز جشن و شادی که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را به باغ و صحرا می رفتند و در حقیقت به این ترتیب، رسمی بودن دوره نوروز را با شادی به پایان می رساندند.

پیشینه و انگیزه برگزاری جشن سیزدهم فروردین هر چه باشد؛ ایرانیان، در همه شهرها و روستاها، یک پارچه و هماهنگ، به صورت گروهی و گاه چند خانواده با هم، غذای ظهر را آماده می کنند و آجیل و خوردنی های سفره هفت سین را با خود برمی دارند و به دامان صحرا و طبیعت می روند؛ شوخی و بازی کردن، دویدن، تاب خوردن و در هر حال جدی نبودن، از سرگرمی ها و ویژگی های روز سیزده فروردین است.

 گردش ایرانیان در سیزدهمین روز از جشن نوروزی، بزرگترین پیک نیک جهانی است؛ در این روز پدرها و مادرها، پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها، نوه ها و نتیجه ها،‌ در پیوند با طبیعت، در بوستان و دشت ها سفره ای پهن می کنند و نیمروزی را به شادی و تفریح می گذرانند.

با این رسم شیرین و دل پذیر ایرانی، آخرین بخش از جشن های نوروزی با پالایش روح و آرامش روان و احترام به طبیعت پایان می پذیرد.