آیا دایی می ترسد؟

عصر ایران ورزشی-یحیوی،غلامپور،عبدی،افاضلی و ... نام دستیاران علی دایی بر روی نیمکت تیمهای تحت هدایت او هستند.حال سوال اینجاست که این چرا دایی از دستیاران اسم و رسم دار تر و به نسبت بزرگتری در کنارش استفاده نمی کند؟ (البته این بدین معنی نیست که این اشخاص افراد کوچکی هستند)آیا باید به این فکر کنیم که دایی از نامهای بزرگ می ترسد؟

دایی چه در زمانی که در تیم ملی بود و چه در زمانی که به پرسپولیس آمد این خصیصه را با خود حفظ کرده است.او در تیم ملی از افاضلی و غلامپور  به  عنوان دستیار استفاده کرد و در دعوت کردن از همبازیان قبلی خود نظیر مهدوی کیا و کریمی به تیم ملی اکراه داشت.وقتی هم که  به پرسپولیس آمد در اولین اقدامش عابدزاده را که در بین هواداران پرسپولیس به شدت محبوب است از کادر فنی کنار گذاشت و یحیوی را جایگزین وی کرد!

بسیاری معتقدند که این شیوه مدیریت علی دایی، علل روانی دارد؛ بدین معنا که دایی انسانی برتری طلب و سلطه جو است و نمی تواند کسی را در کنار خود تحمل کند که به علت بزرگی و اقتدار، هر آن احتمال ایستادنش در برابر دایی می رود. از سوی دیگر برخی هم از این شیوه دایی دفاع می کنند و بر این باورند که سری ا که درد نمی کند، نباید دستمال بست. یعنی وقتی حضور توام دایی و عابدزاده می تواند برای پرسپولیس مشکل آفرین باشد، عاقلانه آن است که یکی از این دو شهریار آن اقلیم را رها کند و به اقلیم دیگری برود!

اما به رغم این آراء متفاوت، آن سئوال اساسی هنوز هم بی پاسخ می ماند که آیا دایی از کارکردن با بزرگان می ترسد؟ به نظر می رسد دایی از آن قبیل شخصیتهایی است که نیازش به امنیت روانی اندکی بی ش از حد نرمال است؛ چیزی که فی المثل قطبی در برخورد با عابدزاده نیازمند آن نبود. به عبارت دیگر، بسیار محمتل است که عابدزاده به پرسپولیس برگردد و بدون هیچ مشکلی با دایی کار کند، ولی احساس عدم امنیت روانی دایی از بودن در کنار عابدزاده، مانع از بازگشت محبوبترین بازیکن فوتبال ایران به محبوبترین تیم ایران می شود.

شاید کاشانی بتواند با کمک روانشناسان پرسپولیس، دایی را مجاب کند که حضور عابدزاده در پرسپولیس امنیت شغلی و روحی دایی را تهدید نمی کند  و سرمربی پرسپولیس نه تنها می تواند از حضور عابدزاده در این تیم بهره ببرد بلکه می تواند ازمحبوبیت عابدزاده هم برای محبوبتر شدن کادر فنی پرسپولیس استفاده کند.

اما دایی ظاهراً نمی تواند روزهایی را فراموش کند که تماشاگران پرسپولیس بی پروا علیه او شعار می دادند و یک صدا عابدزاده را تشویق می کردند. کسب نتایج ضعیف از سوی دایی در سال آینده، اگر توام شود با شعار های تماشاگران علیه دایی و تشویق عابدزاده از سوی آنها، آن هم در شرایطی که این دو غول فوتبال ایران بر روی نیمکت پرسپولیس نشسته اند، وضعیت دشوار و غیر قابل تحملی را برای دایی ایجاد می کند.

کافی است که که در چنین شرایطی عابدزاده از نیمکت برخیزد و از تماشاگران بخواهد که به دایی توهین نکنند. دیگر دایی باید تا سالهای سال، به مناسبت و بی مناسبت، شرح و تفسیر پرطول و تفصیل این قصه پر غصه را در مطبوعات کشور بخواند و دست پشت دست بکوبد که چرا تحت تاثیر فشارهای اطرافیان عابدزاده را در پرسپولیس پذیرفتم. به هر حال عدم حضور عابدزاده و بزرگانی چون او در پرسپولیس، ناشی از شیوه مدیریت و تیمداری دایی است. باید دید این روش دایی به موفقیت ختم می شود یا خلاء یک دستیار بزرگ تر  را در آینده حس خواهد کرد؟