الف - گمانه زنی های مختلفی در مورد ناآرامی های اخیر در قرقیزستان شنیده ایم اما آنچه که می دانیم این است که دولت تحت حمایت غرب "قربان بیک باقی اف" (مردی که با قول پایان فساد مالی و خودکامگی رژیم قبلی به قدرت رسید) دیگر وجود ندارد و سقوط کرده و باقی اف هم اکنون از قرقیزستان گریخته است.
اعتراضهای گسترده ای در قرقیزستان علیه دولت انجام شد. آنها به تدابیر سخت صندوق بین المللی پول و افزایش بهای کالاها و خدمات عمومی تا 200 درصد که به زندگی طبق متوسط و ضعیف جامعه قرقیزستان فشار وارد می کرد، اعتراض داشتند.
همچنین گفته می شود که باقی اف به روند فساد مالی و خودکامگی در قرقیزستان ادامه داد و حتی فرزندش را در راس امور اقتصادی قرا داده بود.
در ناآرامی اخیر در قرقیزستان به دلیل ادامه این اعتراضها، پلیس به سوی معترضان شلیک کرد و تعداد زیادی از معترضان کشته شدند.
به نظر می رسد که مشکلات اقتصادی عامل اصلی اعتراضهای مردمی در قرقیزستان بود و زمانی این اعتراضها به اوج خود رسید که بهای جدید خدمات عمومی از جمله برق و سوخت اعلام شد. بهای امور انرژی در قرقیزستان طی یک روز در ژانویه به دو برابر تبدیل شد و این موضوع باعث ایجاد نگرانی در میان بخش عظیمی از مردم قرقیزستان که اکثر فقیر هستند، شد.
از دیگر نگرانی های فعلی در قرقیزستان می توان به خصوصی کردن شرکتهای دولتی، گسترش نفوذ غرب، روابط میان قومها و تروریسم یاد کرد.
قرقیزستان همچنین در میان بیست کشوری در دنیا قرار دارد که بالاترین آمار فساد مالی- اداری در آنها ثبت شده است.
قرقیزستان در سال 1991 استقلال یافت. به رغم حمایتها از سوی رهبران غرب، صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و بانک توسعه آسیا، قرقیزستان پس از استقلال با مشکلات اقتصادی روبه رو شد. به این ترتیب دولت قرقیزستان مجبور شد که هزینه هایش را کاهش بدهد و اکثر یارانه را قطع کند.
در کل به نظر می رسید که دولت قرقیزستان نسبت به اجرای اصول اقتصاد بازار مد نظر صندوق بین المللی پول و بانک جهانی متعهد شده است. از طریق ثبات اقتصادی و اصلاحات، دولت قرقیزستان به دنبال ایجاد الگویی از رشد تثبیت شده طولانی مدت بود. این اصلاحات باعث پیوستن قرقیزستان به سازمان تجارت جهانی در 20 دسامبر 1998 شد.