در فوتبال ايران، استدلالي غلط رواج يافته است كه بسياري از مربيان ايراني و گاه حتي كارشناسان، آن را چاشني سخن خود مي كنند. اين استدلال را در يك جمله مي توان اين گونه تقرير كرد: " در ايران هيچ چيز مثل اروپا نيست، پس فوتبال ايران را با اروپا قياس نكنيد. "

اين استدلال را نخستين بار محمد مايلي كهن به كار برد. زماني كه او در زمينه اي خاص، مورد انتقاد يكي از كارشناسان فوتبال قرار گرفت، در دفاع از خودش گفت: در اين مملكت كه قيمت قير يك شبه 100 درصد افزايش مي يابد، چطور مي توان انتظار داشت كه وضعيت فوتبال همانند اروپا باشد؟

چنين استدلالي بعدها بارها و بارها از سوي اهالي فوتبال استفاده شد و هنوز هم استفاده مي شود. مثلاً اگر به يك مربي بگوييد فلان تصميم تو نادرست بود، ابتدا زير بار نمي رود و وقتي كه در اثبات نادرستي آن تصميمش بگويي در هيچ جاي فوتبال جهان چنين تصميماتي نمي گيرند، مي گويد اين جا ايران است و ما هنوز به سطح پيشرفت اروپا نرسيده ايم.

در واقع آن استدلال مايلي كهن دستمايه توجيه هر حرف ها و تصميمات غلط اهالي فوتبال ايران شده است. اگراين استدلال صحيح است، پس الگو گرفتن چه معنايي دارد؟ اگر اين جا ايران است و در فوتبال ايران بتوان هر كار نادرستي را با اين توجيه كه " ايران كجا و اروپا كجا " ، توجيه كرد، پس ديگر چطور مي توان انتظار پيشرفت فوتبال اين مملكت و به سامان شدن امور آن را داشت؟

كساني كه چنين استدلالي مي كنند، خودشان واقف نيستند كه تبعات نادرست اين حرف چيست و چگونه با اين استدلال، مجوز ندانم كاري و تداوم وضعيت هاي نادرست در فوتبال اين مملكت را صادر مي كنند.

براي ملاحظه آخرين نمونه از اين قسم استدلال ها، بنگريد به سخنان بيژن ذوالفقار نسب در مصاحبه با عصر ايران ورزشي؛ آنجايي كه مي گويد چون فرهنگ و دموكراسي ما در سطح فرانسه نيست، پس بايد بي ثباتي در فوتبال پرتغال را الگو قرار دهيم و فكر رسيدن به ثبات فوتبال فرانسه را از سرمان بيرون كنيم.

حالا چرا ذوالفقار نسب چنين حرفي مي زند؟ چون كه حاضر نيست بگويد تغيير پي در پي مربيان تيم ملي به نفع تيم ملي نيست. تا اين قسم استدلال ها كنار نروند، نمي توان اميد چنداني به اصلاح ذهنيت افرادي داشت كه در فوتبال ايران تاثيرگذارند.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه