بزرگترین پیشرانه پیستونی هواپیما که در آمریکا ساخته شد/ مشخصات یک هیولای مکانیکی(+عکس)

زمانی در تاریخ هوانوردی، مهندسان به دنبال ساخت بزرگترین و قدرتمندترین پیشرانه پیستونی بودند. نتیجه این تلاش، لایکامینگ اکس آر-7755 بود.

عصر ایران - پیشرانه لایکامینگ اکس آر-7755 (Lycoming XR-7755) نه تنها بزرگترین پیشرانه پیستونی هواپیما بود که در آمریکا ساخته شد، بلکه یکی از جاه طلبانه ترین پروژه های مهندسی در دوران خود نیز به شمار می رود. داستان این پیشرانه غول پیکر، نمادی از تلاش برای رسیدن به اوج فناوری پیستونی است، درست پیش از آنکه عصر جت ها برای همیشه صنعت هوانوردی را متحول کند.

مشخصات یک هیولای مکانیکی

لایکامینگ اکس آر-7755 یک پیشرانه 36 سیلندر آب خنک بود که با حجم خیره کننده 7755 اینچ مکعب (معادل 127 لیتر)، به معنای واقعی کلمه یک هیولای مکانیکی بود. برای درک بهتر این حجم، کافی است بدانید که این مقدار بیش از 10 برابر حجم یک پیشرانه مدرن و قدرتمند خودرو است. این پیشرانه برای تولید حداکثر 5000 اسب بخار نیرو در هنگام برخاستن طراحی شده بود، که آن را به قدرتمندترین پیشرانه پیستونی هواپیما در زمان خود تبدیل می کرد.

طراحی منحصربه فرد آن شامل 9 ردیف از چهار سیلندر بود که به صورت شعاعی در اطراف یک میل لنگ مرکزی قرار گرفته بودند، و به این ترتیب ترکیبی از پیشرانه های شعاعی و خطی را ایجاد می کرد. این آرایش پیچیده، آن را به یک شاهکار مکانیکی واقعی تبدیل کرده بود.

سرنوشتی که رقم نخورد

این پیشرانه در طول جنگ جهانی دوم برای نیروی هوایی آمریکا توسعه یافت. هدف اصلی آن، تأمین نیروی محرکه نسل جدیدی از بمب افکن ها و هواپیماهای ترابری بسیار بزرگ و دوربرد بود. بمب افکن راهبردی کانویر بی-36 پیس میکر که برای پرواز بدون توقف از آمریکا به اروپا و بازگشت طراحی شده بود، هدف اصلی این پیشرانه به شمار می رفت.

با این حال، با وجود موفقیت در آزمایش های زمینی، لایکامینگ اکس آر-7755 هرگز به یک هواپیما متصل نشد و پرواز نکرد. زمانی که این پیشرانه در سال 1946 آماده آزمایش پروازی بود، آینده هوانوردی مسیر خود را تغییر داده بود. ظهور پیشرانه های جت، مسیری جدید، کارآمدتر و قدرتمندتر را پیش رو گذاشت. بمب افکن بی-36 نیز در نهایت با ترکیبی از شش پیشرانه پیستونی بزرگ و چهار پیشرانه جت به پرواز درآمد.

لایکامینگ اکس آر-7755 قربانی زمان خود شد و پیش از آنکه فرصت استفاده کامل پیدا کند، منسوخ شد. امروزه، تنها نمونه اولیه باقی مانده از این پیشرانه در موزه ملی هوا و فضا اسمیتسونیان به نمایش گذاشته شده است و به عنوان نمادی از یک دوره کوتاه اما جاه طلبانه در توسعه پیشرانه های پیستونی خودنمایی می کند.