ایتالیا و بربریت

تهران امروز: آیا ایتالیا کشوری نرمال است؟ آیا ناهنجاری که برلوسکونی به وجود آورده و اینکه قدرت سیاسی و رسانه‌ای را متمرکز کرده و پارلمان را به کارخانه‌ای برای تولید قوانینی که او را از دادگاه‌ها نجات دهند تبدیل کرده و اینکه نخست‌وزیر بدون وقفه از قانون اساسی گلایه کند و سیاست را به جوک و ابتذال تقلیل دهد و مجموعه‌ای از افتضاحات اخلاقي به بار آورد سرانجام برلوسکونی را با نه بزرگ ایتالیایی‌ها مواجه خواهد کرد؟

اما موضع فراتر از این حرف‌هاست. ایتالیای امروز در روندی قهقرایی به جایگاه ایالتی خود برمی‌گردد. طبقه سیاسی ایتالیا هم ایالتی است. سیاسیون این کشور کمتر سفر می‌کنند. نقش محوری که به تلویزیون ایتالیا سپرده شده همان نقش سال‌های 80 است. یعنی تبلیغات همراه با سرگرمی و شوهای تلویزیونی همرا با جیغ و فریاد.

برنامه های تحقیقی در این تلویزیون بسیار نایاب هستند. برنامه‌های فکری که در آنها فلاسفه، مورخین، جامعه‌شناسان ، روان‌کا وان یا دانشمندان در آنها شرکت کنند عملا وجود ندارند. ایتالیا در همه دسته‌بندی‌ها اعم از آموزش، بهداشت ، محیط زیست، حقوق ،بودجه فرهنگی و حتی تکنولوژی از رقبای خود عقب افتاده است.

اخیرا بعد از انتقاد باب گلدف که دولت را به رفع کسری بودجه بر گرده فقرا متهم کرد این بیل گیتس بود که برلوسکونی را به کاهش 50 درصدی کمک های دولتی به توسعه کشور متهم کرد در حالی که این کمک را در جلوی دوربین ها وعده داده بود.

گیتس در حالی که ایتالیا را خسیس ترین کشور اروپایی نامیده بود از رویکرد نخست‌وزیر این کشور به شدت انتقاد کرد. به گفته او «ثروتمندان بیشتر پول خود را صرف مسائل شخصی می‌کنند و برای مبارزه با مالاریا هیچ اقدامي نمی‌کنند.» این روند قهقرایی در زمینه انفور ماتیک نیز مشهود است.

آیا علت آن قانون پیزانو نیست که استفاده از اینترنت وایرلس را در یک مکان عمومی مثلا فرودگاه به ارائه کارت شناسایی منوط کرده است نیست؟ چرا تخصیص اعتبارات برای توسعه انفورماتیک از سال 2008 متوقف شده و چرا اکثریت جناح حاکم با صدای بلند خواستار کنترل شبکه های اجتماعی مانند فیس‌بوک هستند؟ چرا این همه تقاضا برای آزادسازی اینترنت از قوانین محدود کننده به دولت ارائه می‌شود و ایتالیا از این نظر نسبت به سایر کشورهای اروپایی عقب‌مانده‌تر و توسعه‌نایافته‌تر است؟

این واقعیت است که برلوسکونی مرد تلویزیون است و اینترنت برای او خطرناک است زیرا غیرقابل کنترل و خارج از فرمانروایی امپراتوری اوست. در سطح اجتماعی وضعیت قهقرایی واضح‌تر است. برلوسکونی می خواهد توجهات را از ایتالیا به خارج جلب کند تا فرورفتن ایتالیا در یک انحطاط اخلاقی و مدنی و به عبارتی دیگر در یک روند بربریت مشاهده نشود.

امبرتو بوسی در پادانیا ارگان اتحاد شمال که از جریان های افراط گرا محسوب می شوند و هم اکنون از متحدان برلوسکونی هستند نوشت :«شما چه زمانی خواهید آمد تا ما را از دست سیاهان، ولگردها و کولی های اسپانیایی که خانه ،ساحل ها ،زندگی و روح‌مان را مورد تاخت وتاز قرارداده اند آزاد کنید.این لعنتی ها را بیرون کنید.». این مواضع یکی از متحدین اصلی حزب برلوسکونی است که در انتخاب مردان کابینه و برخی از وزرا و روسای ادارات نقش مهمی داشته است و گفتمان بیگانه ستیز خود را با خونسردی اشاعه می دهد. برای شمردن سخنرانی‌های نژادپرستانه یک کتابخانه نیاز است. در کدام کشوراین اندازه نفرت نژادی ،حماقت و بیگاه ستیزی تحمل می شود. ؟

رقابت دو امپراتور

دو هفته پیش گروه مدیا ست شکایتی را علیه اسکای نیوز شبکه روبرت مرداک که خود صاحب بسیاری از رسانه های جهان است مطرح کرد تا این شبکه تلویزیون مجبور شود حق پخش مسابقات جام جهانی فوتبال را واگذار کند.

اسکای اخیرا این حق پخش تلویزیونی را از یکی از تلویزیون های دولتی ایتالیا خریده است. سخنگوی مدیاست اعلام کرد که ما از اتاق تجارت بین المللی در پاریس خواسته ایم در مورد این موضوع میان ما و اسکای داوری کند.

وی اضافه کرد که درخواست ما در مورد بازی هایی که قرار است در ماهواره ها پخش شوند نیست بلکه بازی هایی است که قراراست از شبکه های دیجیتالی زمینی پخش شوند. این شکایت می تواند نبرد قدیمی برلوسکونی با روبرت مرداک را وارد فاز جدیدی کند. مدت زمان طولانی است که تنش میان دو امپراتور رسانه روبرت مرداک و سیلویو برلوسکونی شدید شده است. تنشی که مصداق ضرب المثل قدیمی است که می‌گوید دو امپراتور در یک اقلیم نگنجند. این تنش سال پیش اوج گرفت زمانی که دولت ایتالیا قانونی را تصویب کرد که طی آن شبکه های غیردولتی مجبور بودند حجم تبلیغات خود را کاهش دهند. این اقدام دولت با اعتراض شدید اپوزیسیون ایتالیا مواجه شد.

مخالفان برلوسکونی وی را متهم کردند با این اقدام قصد دارد شبکه های مستقل را تضعیف کند. طبق این طرح قرار است در سال 2010 حجم ساعات تبلیغات 16 در سال 2011 چهارده و در سال 2012 دوازده درصد کاهش یابد.

دولت اعلام کرد که اتخاذ قوانین جدید در جهت احترام به مخاطبان است. در حالی این قانون تصویب شد که تلویزیون‌های تجاری برلوسکونی مجاز هستند تا 18 درصد ساعت پخش تلویزیونی داشته باشند. اتخاذ قانون جدید در نظر بسیاری از تحلیلگران راهکاری بود که از طریق آن شبکه تلویزیونی اسکای ایتالیا ورشکست شود. این شبکه متعلق به روبرت مرداک است با رسانه‌های برلوسکونی رقابت سختی دارد.

در طول دوسال اخیر برلوسکونی از هر فرصت استفاده کرده تا به روبرات مرداک حمله کند. شکایت اسکای از گروه مدیا ست رابطه این دو نفر را وخیم‌تر کرد. مسئولان اسکای به این دلیل از مدیاست شکایت کردند که این گروه رسانه ای از پخش تبلیغات اسکای در آنتن‌های خود خودداری می‌کند.