گل به خودي دردسرساز

عصر ايران ورزشي، هومان دورانديش - وحيد طالب لو در آخرين ديدار استقلال در ليگ برتر، در دقايق پاياني بازي، در حالي كه تيمش 1 بر 0 جلو بود و با اين پيروزي در رتبه دوم ليگ برتر قرار مي گرفت، به شكلي عجيب و باورنكردني، توپ را وارد دروازه استقلال كرد.

باور اين كه اين توپ به صورت اتفاقي وارد دروزاه استقلال شده باشد، كمي دشوار به نظر مي رسد چرا كه طالب لو در حالي كه دروازه را ترك كرده بود، توپ را از پشت سر مهاجم حريف به سمت دروازه خالي استقلال مشت كرد. كاري كه هيچ دروازه باني، ولو با خرده هوشي و اندكي عقل سليم، نمي كند.
چرا طالب لو اين كار را كرد؟ براي اينكه از صمد مرفاوي بابت يك فصل نيمكت نشيني اش انتقام بگيرد؟

 نيمكت نشيني طالب لو براي وي دوراني تحقيرآميز را به دنبال آورد. وي كه پيش از اين در تيم استقلال رقيب قدري چون مهدي رحمتي را از ميدان به در كرده بود، در اين فصل به دليل مشكلاتي كه با صمد مرفاوي پيدا كرد، به ذخيره محمد محمدي، دروازه باني درجه دو در فوتبال ايران، بدل شد.

ظاهراً مشكلات صمد و طالب لو، مشكلاتي صرفاً فني نبوده است. زيرا مرفاوي در سال 85 هم مربي استقلال بود و به لحاظ فني هيچ مشكلي با طالب لو نداشت و اساساً صمد مرفاوي نشان داده كه طالب لو را به عنوان يك دروازه بان خوب قبول دارد و به كيفيت فني او كاملاً اعتماد دارد.

حتي اگر هم بپذيريم كه كنار گذاشتن طالب لو از سوي صمد، تصميمي برخاسته از دلايل و ملاحظات فني بوده است، بديهي است كه نيمكت نشين ساختن دروزاه بان شماره يك هر تيمي، به دليل افت فني وي ، نمي تواند دائمي و پايان ناپذير باشد.

در اوايل دهه 70  احمدرضا عابدزاده و حميد بابازاده دروزاه بانهاي استقلال بودند. عابدزاده دروازه بان اصلي تيم بود و بابازاده جانشين وي بود. بارها پيش آمده بود كه عابدزاده دچار افت شود و چند هفته اي بابازاده به دروزاه بان اصلي استقلال بدل شود. اما پس از بازگشت عابدزاده به شرايط مطلوب، منصور پورحيدري به شيوه سابق عمل مي كرد و تقريباً از هر سه بازي، در دو بازي عابدزاده را راهي زمين مي كرد.

اگر طالب لو هم در اين فصل دچار افت كيفي شده باشد، احتمالاً  اين افت به گونه اي نبوده است كه او شايستگي حضور در هيچ يك از بازيهاي استقلال را نداشته باشد. علاوه بر اين،  صمد مي توانست در بازيهاي غيرحساس استقلال، طالب لو را راهي زمين كند تا از اين طريق به بازگرداندن اعتماد به نفس و كيفيت فني نزول كرده او كمك كند.

اما صمد با طالب لو رفتار بزرگوارانه و مدبرانه اي در پيش نگرفت و بذر كينه و ميل به انتقام را در دل دروزاه بان تحقير شده تيمش كاشت. چنين شد كه در روز بازي با پيكان، شد آنچه كه نبايد مي شد و طالب لو با يك حركت عجيب، صمد و واعظ آشتياني را مات و مبهوت كرد و مقام دومي استقلال را به ذوب آهن اصفهان تقديم نمود.

ظاهراً پس از بازي، صمد مرفاوي به طالب لو گفته است : " كار خودت را كردي. من از استقلال مي روم ولي بدان كه تو هم رفتني هستي " ( نقل به مضمون ).

 كينه توزي طالب لو هر چند كه محصول رفتار نه چندان مطلوب مرفاوي با او بوده است، ولي در درجه اول از بي مسئوليتي وحيد طالب لو نسبت به تيمي كه در آن بازي مي كند، خبر مي دهد.

طالب لو سالها دروزاه بان ثابت استقلال بوده است. گيرم كه در اين فصل با غرض ورزيهاي مربي تيم، نيمكت نشين شده باشد. از كجاي اين " هست " اين  " بايد " بايد براي وحيد طالب لو قابل استخراج است كه استقلال را به رتبه سومي ليگ تنزل دهد؟ پس علاقه به تيمي كه عمري در آن بازي كرده اي و تلاش براي شاد كردن تماشاگراني كه عمري تشويقت كرده اند، چه مي شود؟

براي درك بهتر رفتار كينه توزانه و غيرمسئولانه طالب لو در بازي روز چهارشنبه در برابر پيكان، مي توان رفتار او را با رفتار اوليور كان در بازي آلمان و آرژانتين در جام جهاني 2006 مقايسه كرد.

 كان نيز در آن جام جهاني همانند طالب لو در اين فصل، جايگاه ثابت خود را در تيم آلمان از دست داده  و به ذخيره ينس لمان تبديل شده بود. پيش از جام جهاني و حتي در جريان برگزاري جام، كان چندين بار در مصاحبه هاي مطبوعاتي اش به نيمكت نشين شدنش از سوي يورگن كلينزمن، مربي وقت تيم ملي آلمان، اعتراض كرد؛ همان گونه كه طالب لو در مصاحبه هاي مطبوعاتي اش در ماههاي اخير، بارها به نيمكت نشين شدنش از سوي صمد مرفاوي اعتراض كرد.

اما زماني كه " لحظه امتحان " فرارسيد، اوليور كان نشان داد كه خودش را جزئي از يك تيم مي داند و بالاترين احساسش، احساس مسئوليت در قبال تيم ملي كشورش است.

 او هر چند كه ميل زيادي به حضور ثابت در ميادين جام جهاني فوتبال، آن هم در كشور خودش داشت، اما بيش از آن مايل بود كه تيمش موفق شود؛ چرا كه او در نهايت خودش را عضوي از آن تيم مي دانست و مي دانست در غياب آن تيم، " دروازه باني ملي " براي او امكان ناپذير و بي معنا است.

اما طالب لو اين احساس مسئوليت تيمي را نداشت و ميل خودش را به ميل هم تيمي ها و تماشاگرانش ترجيح داد. كان با اينكه نيمكت نشين بود و روابط حسنه اي هم با ينس لمان نداشت، هنگامي كه بازي به ضربات پنالتي كشيده شد، به سراغ  لمن رفت و دست در دست او نهاد و با كلامش و بويژه با حضور دوستانه غيرمنتظره اش، به لمن روحيه داد تا آلمان بتواند در ضربات پنالتي از سد آرژانتين بگذرد.

بزرگواري شخصي و وفاداري تيمي اوليور كان مثمر ثمر واقع شد و آلمان با درخشش ينس لمان، كه دو پنالتي آرژانتيني ها را مهار كرد، راهي نيمه نهايي جام جهاني شد.

 اما وحيد طالب لو در لحظه امتحان، نه بزرگواري شخصي داشت و نه وفاداري تيمي. او نه تنها به تيمش كمك نكرد كه به آن ضربه هم زد. هر چند كه ضربه طالب لو به استقلال در شرايط كنوني چندان مهلك به نظر نمي رسد، ولي كافي است كه سهميه ايران در ليگ قهرمانان آسيا به سه تيم تنزل يابد تا استقلال به علت عملكرد حركت بچه گانه و كينه توزانه طالب لو، ليگ قهرمانان آسياي سال آينده را از دست بدهد.

اين نكته هم در مقايسه طالب لو و اليور كان قابل ذكر است كه طالب لو موظف به انجام ندادن كاري بود كه انجامش داد ( گل زدن به تيم خودي ) اما كان موظف نبود كه به آن نحو خاص به لمن روحيه بدهد.

طالب لو زماني كه با امير قلعه نويي به جام ملتهاي آسيا ( 2007 ) رفت، شانس اول براي قرار گرفتن در دروازه تيم ملي بود. در آن زمان ابراهيم ميرزاپور از تيم ملي رفته بود و طالب لو بهترين دروازه بان ليگ ايران بود. به علاوه او محبوب و نورچشمي امير قلعه نويي هم بود؛ به گونه اي كه قلعه نويي توجه چنداني به مهدي رحمتي نمي كرد. 

همه تقريباً مطمئن بودند كه طالب لو در جام ملتهاي آسيا، دروازه بان ثابت تيم ملي است. ولي طالب لو چيزي از " بزرگي " را كم داشت و به رغم تمايل قلعه نويي براي حضور ثابت او در دروازه ايران، قلعه نويي نهايتاً ناچار شد  رودباريان را به طالب لو ترجيح دهد. چرا كه قلعه نويي هم به خوبي دريافت كه وحيد طالب لو بزرگي لازم را براي ايستادن در دروزاه تيم ملي ندارد و خودش نيز غيرمستقيم به قلعه نويي مي گفت:

 اين نه آن شير است كز وي جان برم
يا ز پنجه قهر او ايمان برم

اين گونه شد كه امير قلعه نويي، عليرغم تمايل اوليه اش به طالب لو، در نهايت رودباريان را در درون دروازه ايران در جام ملتهاي آسيا قرار داد.

اگر فقدان بزرگي لازم در وحيد طالب لو، در جام ملتهاي سال 2007 آسيا به شكلي خائفانه بروز يافته بود، در ليگ برتر امسال ايران، به شكلي كينه توزانه ظاهر شد. در هر دو مورد نيز طالب لو هم به خودش و هم به تيمش ضربه زد.  با اين تفاوت كه در سال 2007، كسي او را بابت هراسي كه از ايستادن در دروازه ايران در جام ملتهاي آسيا از خود نشان داده بود، آدمي غير اخلاقي ندانست اما اينك او به دليل كينه توزي غيرمسئولانه اش در قبال تيمي كه در آن بازي مي كند،عميقا شايسته نقد اخلاقي است.