مازيار ميري كارگردان «پاداش سكوت» در نمابر ارسالي به ايسنا به اهالي سينما پيشنهاد كرد: رخت چرك خود را در خانهي همسايه پهن نكنيم و راهحلهايمان را بيرون از خانوادهي سينما جستجو نكنيم.
اين كارگردان سينماي ايران در نمابر ارسالي به اين خبرگزاري آورده است:
«دوستان معترض و همكاران دلگير:
من نيز دلگيرم، دلگير از خستگي جانكاهي كه پس از اعلام نتايج داوري جشنواره فجر امسال بر تنم و روانم ماند. من نيز معترضام، معترض به شيوههاي ناثوابي كه داوريهاي امسال جشنوارهي فجر را زخمي كرد و پيامد آن، نارضايتي من و شما بود نسبت به آن چه نامش را "ناديده گرفتن و بيانصافي" ميگذاريم.
اما دوستان معترض و همكاران دلگير
به جد معتقدم آن چه پيش آمده است، به رغم فراگير بودن تبعات آن، به درون خانوادهي سينما مربوط است. سينماي ايران و خانواده سينماي ايران كه مظهر آن "خانه سينما"ست، اكنون ديگر به آن درجه از بالندگي و توانمندي رسيده است كه بتواند با هرگونه مشكلي به شكل منطقي، تفاهم آميز و با نظر داشت ارزشهاي هنري و فرهنگي و منافع عمومي برخورد كند. بعيد ميدانم از اين خانواده، كسي باشد كه منكر اشكالات و كاستيها در بخش انتخاب و داوري شود با اين وصف، معتقدم به جاي آن كه اين "اعتراض و دلگيري" راهحلهايش را از بيرون خانواده سينما جستجو كند، منش حرفهاي و مسوليت تك تك مان به عنوان اعضاي اين خانواده حكم ميكند كه پس از فروكش كردن تب خشم، و رنج به جان ماندن خستگي، كنار هم بايستيم و كنار هم بنشينيم، و از واشكافي و ترميم زخمي كه در جشنوارهي اخير بر پيكر سينما وارد شد، به بالندگي روز افزون سينماي ايران ياري رسانيم.
اكنون كه جلوههاي ناموزوني از بههم خوردن مرزهاي اهل سينما با اهل سياست در حال رخ نمودن است، و نتيجهاش حتا ميتواند به زير سوال رفتن موجوديت سينماي بالندهي كنوني باشد، درست آن است كه همهي اعضاي خانوادهي سينما در خلوت خانوادگي خويش، بر وسعت نظر خود بيافزايند و با ايجاد امكان سنجش منصفانهي رفتارها، و ارزيابي و نقد شيوهها و داوريهاي جشنوارهي بيست و پنجم فيلم فجر، مسير هموارتري را فراروي سينماي نوين ايران قرار دهند. اكنون مهم دو چيز است: گفتوگو و تعالم منصفانه ميان اعضاي خانوادهي سينما براي رسيدن به تفاهم، و ديگري بر گرفتن شيوهاي كه برآيندش، پهن كردن رختهاي چركمان بر در خانهي همسايه نباشد.