اولين هتل اجتماعي در ميلان ايتاليا احداث شد

  ميراث فرهنگي ـ نخستين هتل از طرح چهارگانه فضاهاي دائمي مهمان پذيري درفضاهاي متروكه و يا نازل شهري،  كه توسط آرشيتكت معروف آلساندرو روسو طراحي و به تاييد ارشيتكت معروف سيمون ميشل رسيده بود، سرانجام از مرحله ايده به عمل رسيد.
 
اين طرح درواقع ايده و مفهوم جديدي براي سبك‌هاي مهمان‌پذيري است كه اين نوع هتل‌هاي جديد تمام كليشه‌هاي رايج در هتل‌هاي معمولي را در هم مي‌شكند و ناديده مي‌انگارد.
 
 استانداردهايي چون قسمت ويژه پذيرش، راه پله، لابي يا سرسراي هتل، بالابرها و راهرو‌هاي به سبك‌هاي مورد نظر ازجمله اين كليشه‌هاي معماري هستند كه در اين سبك جديد ناديده گرفته شده‌اند.
 
در اين سبك جديد معماري اتاق‌هاي شخصي بر خيابان‌هاي شهر اشراف دارند و هر فضا داراي ورودي مستقيمي است كه از طريق پنجره شخص را مستقيما به خيابان‌هاي شهر متصل مي‌كند.
 
درها نيز با استفاده از روش‌هاي نوين الكترونيكي و با كليدهاي الفبايي كنترل مي‌شوند كه با كد خاصي كه توسط مسافران و از طريق آن‌لاين رزو شده‌اند، قابل دسترسي هستند.
 
دراين هتل‌ها با ديوارهايي اوريب فضا به گونه‌اي است كه گويي شهر خود وارد محيط شده و خصوصيات خود را به گونه‌اي معنا دار و به طور چشمگيري همزمان به فضاي هتل و پيرامون شخص ساكن در اتاق سرايت مي‌دهد به طوري كه گويي اتاق خود تمام شهر و به عكس شهر تمام اتاق است.
 
الساندرو روسو خالق و طراح اصلي اين مفهوم در معماري هتل‌هاي جديد شهري كه در پروژه نوساري شهر تحت عنوان شهر @ خانه خياباني شهرت دارد، مي گويد: «وقتي شما به تنهايي به جايي سفر مي‌كنيد و در اتاق مثلا شماره 1032 در طبقه شانزدهم يك هتل هستيد، اغلب دچار احساس انزوا و جداشدگي مي‌شويد.»
 
وي افزود: «پروژه خانه خياباني در شهر به عكس مي‌كوشد با نمايش شهر با تمام سرعت و حركت و نوري كه قابل مشاهده است، ميان شهر وتمام موجوديتش با افراد و سكنه آن ارتباط برقرار كند. اين كار درست به همان نحوي انجام مي‌شود كه حضور افراد دور يك ميز سبب آشنايي و دوستي افراد و مهمانان احتمالا مي‌شود. درواقع با اين طرح، تمام شهر با مسافر يا توريست در تمام دوران سفرش همراهي خواهد كرد.»
 
سيمون ميشل طراح معماري داخلي نيز در همين زمينه گفت: «هنگامي كه آلساندرو درباره اين ايده و طرح تجاري واقعا مبتكرانه‌اش با من صحبت كرد اين طرح براي من كاملا واضح و آشكار بود و طرح من براي معماري داخلي اين پروژه با كنار گذاشتن كليشه‌هاي مرسوم و مشهور در ساخت و فرم هتل‌ها شكل گرفت.»
 
وي افزود: «من طرحي با فضاهايي بي نهايت مهيج، كاربردي، درگير كننده ارائه كردم كه قادر باشد مظهر و نمودي از روش‌هاي جديد تفكر درباره دنياي مهمان‌پذيري باشد. راه نويي كه بتواند تصور جديدي از ارتباط متقابل ميان اندازه و ظرفيت مهمان‌پذيري با خود شهر ارائه دهد.»
 
در اين قبيل پروژه ها فضاهاي باز ارتباطي كلان شهرها به عنوان راهروهايي از هتل ‌ها تلقي مي‌شوند.