متن کامل قطعنامه جديد شوراي امنيت عليه ايران

شوراي امنيت سازمان ملل چهارشنبه گذشته در پي تلاشها و فشارهاي واشنگتن در نهايت بدون اجماع مورد نظر غرب، به قطعنامه تحريم‌ها عليه ايران تن داد؛ قطعنامه‌اي كه به نظر كارشناسان از شدت كافي براي متوقف كردن برنامه هسته‌اي صلح‌آميز ايران برخوردار نيست.

شوراي امنيت پس از ماهها تلاش غرب قطعنامه چهارم عليه ايران را چهارشنبه گذشته تصويب كرد. اما ناظران سياسي حتي در غرب درباره كارآمدي دور جديد تحريم‌ها ابراز ترديد كرده‌اند.

متن كامل قطعنامه 1929 شوراي امنيت سازمان ملل:

قطعنامه 1929

"شوراي امنيت،

"با يادآوري بيانيه رئيس شوراي امنيت به شماره S/PRST/2006/15 و قطعنامه‌هاي شماره 1969 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008) و 1887 (2009) و با تاكيد مجدد بر مفاد آنها،

"با تاكيد مجدد بر تعهد آن به معاهده منع گسترش تسليحات هسته‌اي، نياز به تمام كشورهاي امضا كننده پيمان ان‌پي‌تي براي پيروي كامل از تمام تعهدات آن، و با يادآوري حق اعضاي ان‌پي‌تي، بر اساس ماده I و II پيمان ان‌پي‌تي، به منظور گسترش تحقيقات، توليد و استفاده از انرژي هسته‌اي براي مقاصد صلح‌آميز بدون تبعيض،

"با يادآوري قطعنامه شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي (GOV/2006/14) كه اظهار مي‌دارد كه يك راه حل براي موضوع هسته‌اي ايران كمك به تلاش‌هاي جهاني منع گسترش خواهد بود و براي تحقق هدف خاورميانه عاري از تسليحات كشتار جمعي، از جمله ابزارهاي پرتاب،

"با اشاره به نگراني جدي كه، همانگونه كه با گزارش‌هاي مدير كل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي به تاريخ‌هاي 27 فوريه 2006، 8 ژوئن 2006، 31 آگوست 2006، 14 نوامبر 2006، 22فوريه 2007، 23 مه 2007، 30 آگوست 2007، 15 نوامبر 2007، 22 فوريه 2008، 26 مه 2008، 15 سپتامبر 2008، 19 نوامبر 2008، 19 فوريه 2009، 5 ژوئن 2009، 28 آگوست 2009، 16 نوامبر 2009، 18 فوريه 2010 و 31 مه 2010، ايران تعليق كامل و مداوم تمام فعاليت‌هاي مرتبط با غني سازي و بازفرآوري و پروژه‌هاي مرتبط با آب سنگين را به اجرا در نياورده است. موارد مذكور در قطعنامه‌هاي 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007) و 1803 (2008) درخواست شده است. ايران همانطور كه در اين قطعنامه‌ها ذكر شده همكاري با آژانس بين المللي انرژي اتمي بر اساس پروتكل الحاقي را از سر نگرفت، با آژانس بين‌المللي انرژي اتمي در ارتباط با مسايل باقيمانده موجب نگراني همكاري نكرده است، كه مي‌بايست براي كنار گذاشتن احتمال ابعاد نظامي برنامه هسته‌اي ايران شفاف سازي شود، ايران همچنين ديگر اقدامات درخواست شده از سوي شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را ناديده گرفته است، ايران از مفاد قطعنامه‌هاي 1696 (2006)، 1747 (2007) و 1803 (2008) پيروي نكرده است و اينكه اين موارد براي اعتماد سازي لازم است و محكوميت ناديده گرفتن اين اقدامات از سوي ايران،

"با تاكيد مجدد بر اينكه مسايل باقيمانده مي‌تواند به بهترين نحو حل شود و ايجاد اعتماد در زمينه ماهيت صرفا صلح آميز برنامه هسته‌اي ايران كه به وسيله پاسخ مثبت ايران به تمام درخواست‌هاي شوراي امنيت و شوراي حكام آژانس مي‌تواند صورت بگيرد،

"با اشاره به نگراني جدي در خصوص نقش عناصر سپاه پاسداران انقلاب اسلامي (IRGC)، شامل آنهايي كه در ضميمه D و E قطعنامه 1737 (2006)، ضميمه I قطعنامه 1747 (2007) و ضميمه II اين قطعنامه، در فعاليت‌هاي هسته‌اي حساس گسترش و توسعه سامانه‌هاي پرتاب تسليحات هسته‌اي مشخص شده است،

"با اشاره به اين نگراني جدي كه ايران يك تاسيسات غني سازي در قم با نقض تعهدات آن مبني بر تعليق تمام فعاليت‌هاي مرتبط با غني سازي ساخته است، و اينكه ايران تا تاريخ سپتامبر 2009 به آژانس در اين زمينه اطلاع نداده است، كه مطابق با تعهدات آن بر اساس ترتيبات تكميلي توافق پادماني آن نيست،

"همچنين با اشاره به قطعنامه شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي (GOV/2009/82) كه از ايران مي‌خواهد تا فورا ساخت و ساز در قم را به حالت تعليق در آورد و براي شفاف سازي هدف اين تاسيسات، زمان بندي طراحي و ساخت و ساز و درخواست‌هاي از ايران براي تاييد، همانگونه كه از سوي آژانس بين‌المللي انرژي اتمي درخواست شده، كه تاكنون تصميمي براي ساخت و ساز اتخاذ نكرده است، يا اجازه ساخت و ساز تاسيسات هسته‌اي ديگر كه تا كنون به آژانس اعلام نشده است،

"با اشاره به اين نگراني جدي كه ايران تا 20 درصد اورانيوم را غني سازي كرده است، و اين كار را بدون اطلاع به آژانس بين‌المللي انرژي اتمي انجام داده در حاليكه زمان كافي براي تطابق با دستورالعمل‌هاي پادماني در اختيار داشته است،

"با اشاره به اين نگراني جدي كه ايران با حق آژانس براي راستي آزمايي اطلاعات طراحي مخالفت كرده است كه به وسيله ايران مطابق با كد 1.3 ارائه شده بود، و با تاكيد بر اينكه مطابق ماده 39 كد 1.3 توافق پادماني ايران نمي‌تواند به طور يكطرفه آن را اصلاح كند يا به حال تعليق در آورد و ايكه حق آژانس براي راستي آزمايي اطلاعات طراحي ارائه شده به آن يك حق مداوم است، كه به مرحله ساخت و ساز يا وجود ماده هسته‌اي در يك تاسيسات بستگي ندارد،

"با تصريح بر تصميم شوراي امنيت براي تقويت اختيار آژانس، حمايت قدرتمند از نقش شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، و تمجيد از آژانس اتمي براي تلاش‌هاي آن به منظور حل مسايل باقيمانده مربوط به برنامه هسته‌اي ايران،

"با ابراز اين عقيده كه تعليق در پاراگراف 2 قطعنامه 1737 (2007) آمده است و همچنين پيروي تاييد شده ايران از درخواست‌هاي ذكر شده توسط شوراي حكام آژانس كه به يك راه حل ديپلماتيك مذاكره شده كمك خواهد كرد كه تضمين مي‌كند برنامه هسته‌اي ايران صرفا مقاصد صلح آميز دارد،

"با تاكيد بر اهميت تلاش‌هاي سياسي و ديپلماتيك براي يافتن يك راه حل مذاكره‌اي كه تضمين كند برنامه هسته‌اي ايران صرفا براي مقاصد صلح آميز است و در اين خصوص با اشاره به تلاش‌هاي تركيه و برزيل در جهت يك توافق با تهران درباره راكتور تحقيقاتي تهران كه مي‌تواند به عنوان يك اقدام اعتماد ساز تلقي شود،

"همچنين با تاكيد بر اينكه با اين همه در متن اين تلاش‌ها، اهميت ايران در پرداختن به مسايل اصلي مرتبط با برنامه هسته‌اي آن،

"با تاكيد بر اينكه چين، فرانسه، آلمان، فدراسيون روسيه، انگليس و ايالات متحده خواهان اقدامات قاطعانه‌تري هستند در خصوص بررسي يك راهبرد كلي براي حل موضوع هسته‌اي ايران از طريق مذاكره بر پايه پيشنهادات ژوئن 2006 (S/2006/521) اين كشورها و پيشنهادات ژوئن 2008 (INFCIRC/730) آنها، و با اشاره به تاييد از سوي اين كشورها كه در صورتيكه اعتماد جامعه بين‌المللي در خصوص ماهيت منحصرا صلح آميز برنامه هسته‌اي ايران جلب شود به همان صورت برخورد خواهد شد يعني مثل ديگر كشورهاي دارنده تسليحات غيرهسته‌اي تا پيمان منع گسترش تسليحات هسته‌اي،

"با استقبال از رهنمود ارائه شده توسط "گروه ويژه اقدام مالي " (FATF) براي كمك به كشورها در اجراي تعهدات مالي آنها بر اساس قطعنامه‌هاي 1737 (2006) و 1803 (2008) و به ويژه با يادآوري لزوم هوشياري در خصوص تعاملاتي كه بانك‌هاي ايراني در آن دخيل هستند از جمله بانك مركزي ايران، بنا بر اين براي جلوگيري از چنين تعاملات كمك كننده به فعاليت‌هاي حساس-گسترش هسته‌اي يا براي توسعه سامانه‌هاي پرتاب تسليحات هسته‌اي،
"با درك اين كه دسترسي به انرژي‌هاي گوناگون و قابل اعتماد براي حفظ رشد و توسعه ضروري است،‌در عين حال با اشاره به رابطه بالقوه بين درآمدهاي ايران از بخش انرژي و تامين بودجه فعاليت‌هاي حساس-گسترش هسته‌اي، و به علاوه اينكه مواد و تجهيزات فرايند شيميايي براي صنعت پتروشيمي معمول‌تر از تجهيزات و موادي است كه براي فعاليت‌هاي حساس چرخه سوخت هسته‌اي است،

"با احترام به حقوق و تعهدات كشورها در رابطه با تجارت بين‌المللي،

"با ياد‌آوري اينكه قوانين دريايي، همانگونه كه در كنوانسيون قوانين دريايي سازمان ملل (1982) آمده است، چارچوب قانوني قابل اجرا براي فعاليت‌هاي اقيانوسي را مشخص كرده است،

"با درخواست از ايران براي امضاي "پيمان جامع منع آزمايش سلاح‌هاي هسته‌اي " در سريعترين زمان ممكن،

"شوراي امنيت مصمم براي اجرايي كردن تصميمات خود با تصويب اقدامات مناسب براي ترغيب ايران به پيروي از قطعنامه‌هاي 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007) و 1803 (2008) است و با در نظر گرفتن مقررات آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، و همچنين به منظور توقف توسعه فناوري‌هاي حساس ايران كه به پشتيباني از برنامه‌هاي هسته‌اي و موشكي انجام مي‌شود، تا اين زمان كه شوراي امنيت تشخيص مي‌دهد كه اهداف اين قطعنامه‌ها محقق شده است،

"با ابراز نگراني از خطرات گسترش تسليحات برنامه هسته‌اي ايران و با آگاهي از مسئوليت اصلي آن بر اساس منشور سازمان ملل براي حفظ امنيت و صلح بين‌المللي،

"با تاكيد بر اينكه هيچ چيز در اين قطعنامه كشورها را مجبور به اتخاذ اقدامات يا اعمال خارج از عرف اين قطعنامه نمي‌كند، از جمله اين اقدامات استفاده از زور يا تهديد با زور است،

"اجراي بند 41 فصل VII از منشور سازمان ملل،

"1.شوراي امنيت تاييد مي‌كند كه ايران تاكنون در اجراي الزامات خواسته شده از سوي شوراي حكام آژانس اتمي موفق نبوده است و از قطعنامه‌هاي 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007) و 1803 (2008) پيروي نكرده است؛

"2. شوراي امنيت با تاييد اينكه ايران بايد بدون هيچ تعللي اقدامات مورد درخواست شوراي حكام آژانس در قطعنامه‌هاي GOV/2006/14 و GOV/2009/82 كه براي اعتمادسازي در خصوص منحصرا صلح‌آميز بودن برنامه اتمي اين كشور ضروري هستند‌، اتخاذ كند و براي حل مسايل باقيمانده و پرداختن به نگراني‌هايي كه با ساخت يك تاسيسات غني سازي در قم به وجود آمده كه متناقض با تعهدات آن براي تعليق تمام فعاليت‌هاي مرتبط با غني سازي است و در اين باره، به علاوه شوراي امنيت تصميم خود را تاييد مي‌كند كه ايران بايد بدون هيچ تعلل اقدامات لازم در پاراگراف 2 قطعنامه 1737 (2006) را اتخاذ كند؛

"3.شوراي امنيت با تاكيد بر اينكه ايران بايد همكاري كاملي با آژانس بين‌المللي انرژي اتمي در خصوص تمام مسايل باقيمانده داشته باشد، بويژه در خصوص مسايلي كه باعث نگراني درباره ابعاد نظامي احتمالي برنامه هسته‌اي ايران شده است، كه شامل فراهم كردن دسترسي بدون تاخير به تمام سايت‌ها، تجهيزات، افراد و اسناد درخواست شده از سوي آژانس بين‌المللي انرژي اتمي است، و تاكيد مي‌كند بر اهميت اطمينان يافتن از اينكه آژانس اتمي تمام منابع و اجازه لازم براي اجراي كارهاي خود در ايران را داشته باشد؛

"4.شوراي امنيت از مدير كل آژانس اتمي درخواست مي‌كند تا در خصوص تمام گزارش‌هاي خود درباره كاربرد پادمان‌ها در ايران با شوراي امنيت ارتباط برقرار كند؛

"5. شوراي امنيت تصميم مي‌گيرد كه ايران بايد بدون تعلل به طور كامل و بدون محدوديت از توافق پادماني آژانس اتمي پيروي كند، كه از طريق اجراي متن تعديل شده ترتيبات تكميلي موسوم به كد 3.1 توافق پادماني است، از ايران درخواست مي‌كند تا به دقت مطابق با مفاد پروتكل الحاقي آژانس اتمي رفتار كند، پروتكل الحاقي كه در 18 دسامبر 2003 امضا كرد، شورا از ايران درخواست مي‌كند تا فورا پروتكل الحاقي را به تصويب برساند، و شورا تاييد مي‌كند كه مطابق با بند 24 و 39 موافقتنامه‌هاي پادماني ايران، موافقتنامه پادماني ايران و ترتيبات تكميلي آن از جمله كد تعديل شده 1.3 ، نمي‌تواند اصلاح يا تغيير يكجانبه از سوي ايران در آن انجام شود و شوراي امنيت اشاره مي‌كند كه هيچ سازوكاري در توافقنامه تعليق مفاد ترتيبات تكميلي وجود ندارد؛