مدیران 337 میلیارد تومانی

رهبران نهادهای کارگری، گروه ها و نهادهای مدنی غیردولتی و صاحبان سرمایه و بانک در جامعه های مبتنی بر اقتصاد آزاد گروه های ذی نفع به حساب می آیند. در جامعه هایی مثل ایران که دولت منابع تولید و توزیع ثروت را در اختیار داشته و بخش خصوصی سهمی ناچیز دارد، کدام گروه اجتماعی نقش گروه های ذی نفع را بازی می کند؟ به نظر می رسد مدیران عالیرتبه دستگاه ها، سازمان ها، بنگاه ها و موسسه های دولتی قدرتمندترین گروه اجتماعی - سیاسی در جامعه ای مثل ایران باشند.

برای اینکه درک عمیقی از میزان قدرت این گروه به تصویر درآید می توان به بودجه آنها مراجعه کرد. بر اساس لایحه بودجه 1386 کل کشور بودجه شرکت های دولتی، بانک ها و موسسه های انتفاعی وابسته به دولت در سال 1386 معادل 167710 میلیارد تومان است که رشدی برابر 22 درصد نسبت به قانون بودجه 1385 را تجربه می کند. برای اینکه ابعاد این رقم کمی آشکارتر شود آن را با کمی تقریب به دلار برمی گردانیم؛

اگر هر دلار معادل 900 تومان فرض شود بودجه در اختیار شرکت ها 184 میلیارد دلار خواهد شد. این میزان بودجه در اختیار مدیران 509 شرکت نامبرده در لایحه بودجه 1386 است. یک محاسبه ساده نشان می دهد هر مدیر شرکت، موسسه و بانک دولتی به طور متوسط برای سال 1386 (با توجه به 167710 میلیارد تومان بودجه کل شرکت ها) رقمی معادل 337 میلیارد تومان بودجه در اختیار دارد. این میزان پول را گرچه نمی توان به صورت کمی به قدرت سیاسی تبدیل کرد، اما می توان ابعاد آن را تا اندازه ای تصویر کرد. به همین دلیل است که نهاد دولت - از جمله دولت نهم - هرگز تمایل ندارد بودجه شرکت ها را کاهش دهد یا سهام آنها را به بخش خصوصی واگذار کند. اگر 509 شرکت، بانک و موسسه دولتی هر کدام فقط 10 مدیر ارشد داشته باشند، تعداد مدیران آنها به حدود 5 هزار مدیر می رسد که اینها یعنی یاران رئیس دولت. مدیران 337 میلیارد تومانی هم قدرت سیاسی و اجتماعی جامعه را تحت کنترل قرار می دهند. این طور نیست؟
 

تماشاخانه

الگویی برای سازگاری با تغییرات اقلیمی / شهرهایی که در برابر سیل مسلح می‌شوند (فیلم)

دو دقیقه نفس گیر از یک فیلم جنگی مرجع در تاریخ سینما (تماشا کنید)

فیلم های دیگر