چرا مسئولیت قبول می کنید؟

ابراهیم ایمانی در سايت الف نوشت:

انتصاب نمایندگان ویژه از سوی رئیس جمهور واکنش ها و اعتراضات زیادی را به دنبال داشت. منتقدان به موازی کاری  و تضعیف دستگاه دیپلماسی کشور اشاره نمودند و برخی نه در اصل موضوع، بلکه به کیفیت انتخاب اشکال نمودند. این ماجرا سرانجام با تاکیدات رهبر انقلاب به تبدیل نمایندگان ویژه به مشاورین به سرانجام رسید.

می توان موضوع را از منظر دیگری نیز مورد توجه قرار داد و آن اینکه دو تن از نمایندگان و مشاوران منصوب رئیس جمهور هیچگونه سابقه دیپلماتیک ندارند. در میان همه اعتراضات انجام شده، این «نقد اخلاقی» مورد غفلت قرار گرفته است که اساساً چرا افرادی که بر اساس معیارهای معمول و معقول از کمترین صلاحیت های فنی و تخصصی برای پذیرش یک مسؤولیت برخوردار نیستند، باید به خود اجازه دهند که از آن استقبال نمایند؟ چرا جای اخلاق را در پذیرش مسؤولیت ها خالی می بینیم؟ از دو حال خارج نیست: یا اینگونه افراد خود را در متن مسابقه ای برای کسب قدرت تصور می کنند یا دچار تکلیف گرایی(!) کور و بی مبنا و جاهلانه هستند. در هر صورت یا پای تقوا می لنگد یا پای بصیرت و معرفت.

و نا گفته نماند، همانقدر که پذیرش مسؤولیت بدون صلاحیت زیر سؤال است، انتخاب بی ضابطه نیز پذیرفتنی نیست. خوب است در اینگونه موارد هم سراغی از عدالت بگیریم. به نظر می رسد واژه «مسؤولیت» را باید به موزه مجموعه واژگان انقلاب اسلامی بسپاریم  و به جای آن، رک و صریح از اصطلاح «مقام» استفاده کنیم که واقعی تر است و هیچ اجازه پنهان کاری نمی دهد.